ԱՄՊ
163
նաւթ,
որոնք տե՛ս
առանձին։
Սրա
կրճատն
է
գնհծ,
փ Ե հ ձ ,
"
րից
ամբ> ա ւքպ
(
Հնագոյն
աղղագոլն
ձևը առաջինն
Է,
որի
փոխարէն
այժմ
ընգունուած
է
ամպ.
Հնխ. Եե
դառնում
է
Հլ.
բ
և ո՛
է
֊
ւ\), Բառիս
միւս
ցեղակիցները
տե՛ս
ամպրո պ ;—
Հի
լ
բշ ՛
417։
ՏշԽօճՔՈ
՚
Ր Ո Ք Տ Յ Ա Ո
45
եբր. ^
.
Յ Ե
«
ամպ,
մշուշ»
բառից
փոխառեալ։
ՆՀԲ
լծ.
ամբար, ո ւմպ
և թրք.
հմմհ ք
«
ծծել»
(
Հտ. Բ.
էշ 1042)։
Ուղիղ
մեկնեց
նախ
^ տ Ժ ւ Տ Շ հ.
15,
լետոլ
Օօ Տ ՇՈ Ք
46.'
չ Օձ–
աա, Տէ.
֊
կա. 103
Հլ.
ըմպել
և լն.
ՕլւՏքՏՕ;
բառերի
Հետ։
Հիւնք.
լն.
օրֆօՕՀ
֊
ից։
ԳԻՌ.֊Ոզմ.
ամպ,
Ագլ. Ալշ. Ախց. Ակն.
Խրբ. Կր. Ղրբ. Մկ. Մշ. Մրզ. ննխ. Պլ. Սեբ.
Սլմ, Ալ. Վն. Տփ. Գոր.
ամբ,
Երև.
ամբ, անբ,
(
Ի.
անբ,
Տիգ.
ամբ,
Հճ. Հմշ.
օմբ ,
Զթ՛
° մ բ ,
ոմբ,
Ասլ.
ա՜*. —
գաւառականն
երում
ամպ
նշանակում
է ն՛աև
«2.
ամպոտ,
ամ պամ
ած
(
ննխ.
Պլ.).
3.
անձրև (Խրբ. Տիգ. Ք.).
4.
ալքի
փառ, լուսն
(
Պլ.).
5.
սպունգ
(
Դվ. Երև.
Զթ՛)՛
6.
արօրի
մի մասը (Վն.)»։
Նոր բառեր են
աս–
պածեո, ամպակալել, ամպօսլ, ամպոաիլ,
ամպիկ
«
մի տեսակ
կապտ՛որակ
խազող»,
ամպհնէծ, ամպնով, ամպորսւալ,
և
կրկնու֊
թե ամբ՝
ամպուզամպ, ամպօապ
«
մէկ ամ­
պոտ, մէկ պարզ
(
երկինք)»։
Ամպ
«
սպունգ»
իմաստի
համար
հմմտ. նաև վրաց.
Տ"<՝>՚ը)–ցշ«օ
զրոլբելի
«
ամպ.
2.
սպունգ» և Սվեդ.
ա մ բ ա ղ
«
սպունգ»։
ՓՈԽ. տ Լ ս Հով,
"
ԱՄՊԱՃ,
որ և
անպան, անապան, անապ
և
անպ
«
մի տեսակ
հնդկական
պտուղ»,
ունի
մի ալն ԱԲ։
= Արաբ.
Յ Ո Յ Օ
նոյն
նշ. Կամ
ուս (թրք.
թրգմ. Ա.
75
)
այս բառը
համար՛ում
է պարս­
կերէն, որի ար՚աբացեալր
դնում է
~..օ\ ՁՈԵՁ.1
(
անդ՝ էշ
443),
Այս պտղի
մասին
խոսում է
Իբն-ի-Բատուտա
I I
185
և III
125.
գրում է
Հ^֊ԼՏ
կամ ձ֊^-֊Հտ.
՚
ՁՈԵՁ.–
Այս պտղի
մասին
ըն­
դարձակ
խօսում
ԷԿալկաթայի
«
Ազգասէր,՛
թերթը,
1847,
հտ. Գ. էշ
126,
ուր և
նախաւոր
ձևր
ղրւում է հնդկերէն
ամբա, ամ։
Ըստ Թա–
ղիագեան,
Առաշն. մանկ,
էշ
165, 173
այս
պտուղը մեծ դեղձի չափ է, նշաձև,
դեղնաշորթ
կարմիր,
խակր
չափազանց
թթու
լինելով՝
անյււտելի
է. ՛կեղևելով
դնում են կերակրի
մէջ,
կամ
աղում են, չոր՛ացնում և թթ՛ու դն՛ում, հա­
սուն ր շատ համեղ է և խնկի
բուրմունքն
ունի,
համարւում
է Հնդկաստանի
պտուղների
թա­
գուհին։ Ըստ
Տ ^ & Յ Ո Յ Ք ՚ ե
1, 98
ա հնդկերէնն կ
ծ^ձ\
6
Ո Ե Շ
(
ՅւՈն-ճ)։
կոչլոլմ է նաև
Հ)Հ
Յ
~– Ո&ք
-
Ճ,
որ է
մ ալայերէն
Ո 1 3 Ո § § 3
և
այստեղից
ֆրանս.
ա Ձ Ո ց Օ
կամ
1
Ո Յ Ո § Ա 6 ,
ծառր
Ո 1 3 Ո -
§Ա16Ր,
որ պատկանում
է
Յ Ո 3 0 3 1 ՜ ճ 1 3 Ը 6
սե­
ռին։
—
Աճ. Քաջոլնի,
Գ.
9
համարում է
<ՈՈ.շ1օ֊
Ո § 6 Ո 6
1
X1X2։»։
ԳԻՌ. — Սրա՞ն է պատկանում
արդեօք
Հճ.
ա ւ ւ բ ա ջ ո ւ ւ լ
«
սալորենու
առաջին
պտոլղր
(
ու­
տելի ), որ թափոլելոլց
յետոյ
զուրս է գալիս
սալորը»։
Ամպար
տե ս 3 ամ բա
ր։
ԱՄՊԱՐ
«
մոլորակ»,
որից
ամպար աստեղք
«
եօթր
մոլորակները»,
ունի
միայն
Ալիշան,
Հին հաւատք, էջ
112՝
հանելով
մի հին գր֊
րոլածքից,
որի անունը չի տալիս։
Ալիշան (անգ) ստուգաբանում
է
անպար
«
անշարժ»։
Ամ պարտքաշ
տե ս
Պարտքաշ։
+ ԱՄՊ ՐՈՊ, ի-ա
հլ. (գրուած
նաև
ա ն ֊
պրոպ)
«
փոթորիկ»,
մէկ անգամ
ունի Յ՛ոբ լը.
25.
միւս
վկայոլթիլնները
յետին
են.
ինչպէս
Պիտ. Նար. էջ
234,
ճառընտ,
փոխաբերաբար
նշանակում
է «խռովութիւն,
տակնուվրայ՛ու­
թիւն, փորձանք».
Յհ. կթ. նար. (հմմտ. աշխ,
Գլխուդ
այնպէս մէկ փոթորիկ
հանեմ
որ...),
որից
ամպրոպային,
ինչպէս
ունինք
ամպրո­
պ ային Արամաղդ
Խոր.։
=
Հնխ.
ՈԵՒՄՃ
–,
փԵհւ՚ծ–
ձևից,
Հմմտ.
յն.
0
ս8ի0<;
«
անձրև»,
լտ.
աԵՔք
«
անձրև,
ամպ»,
սանս,
ՅԵհւ
՚
Յ–
«
ամպ,
փոիժորիկ»,
զնդ.
3՝\\
ԴՅ
«
ամպ», պրս. ^ \ &\)Հ «ամպ»,
օսս.
Յէ/\\՛
«
երկինք»,
միռլ.
1
Ո1Ո1Ո
«
փոթորիկ»,
միւս
ցեղակից
ձևերը տե՛ս
ա մ պ
բառի
տակ, որ
սրա Հետ
նոլն
արմատն
ունի։
Ա մ պ ր ո պ
բառի մեշ վերշաձալն
պ
մ ասնիկ
է ։
ՆՀԲ ամպ՛ուռք,
ամպուռոյցք,
րոպէ ամ­
պոց,
տրոփումն
ամպ՛ոց։ ՋԲ
ամպ
բա­
ռից։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ նախ
ՏէրՎԻշ՛
Ճ1է3ա1.
94,
որ սակայն
բա֊
Fonds A.R.A.M