ԱՄ Ո Ի
161
ԱՄ Ո Ի
նիլ
արմատից)։
Լճ§ճէճՇ,
Ս1
՜
§6ՏՇւ1.
Խա. 535 սա՛նս,
թ ց ց
«
Համաձայնիլ»
արմատին
է կցում։
Տ ՝ ^ Յ
1
Ճ ,
1
Հ2
6, 12
և
ա
\
Խ
Տ՝ձ1ձ\\՛
38, 583
ամ=Տձտ(կից)
֊\–
սանս.
\ ՚
Յ Տ
«
բնակի
բ ։ ի\ս\\–\–,
ՕՈ6Ոէ
Ա Ո ճ 0ՇՇ1Ժ6Ոէ
3, 347
զնգ.
հ Յ է Ո + V Յ Տ
֊
սանս.
Տ3111–)֊\
ք
ՁՇ
«
Համամիտ,
Համա֊
խորՀուրգ»։
ԼԶ§^ՃՇ,
&
Ձ
.
Կ.Կ.
ԼՇճ.
14
պրս.
ՁաԱՏՈ1
(
այսպէս
նաև
7
11,
III
կ.
յ ^ Յ ւ Շ թ . I
7,
Հիւնք.
և
Թիրեա֊
քեան, Պատկեր
աշխ. գրակ. Ա 192,
ԱրիաՀայ
բռ. է լ 25). բայց
Լ Յ § 3 1 ՜ Ճ 6
ինքը Խ~.
Տէսճ. §
85
մերժում
է ։ (Այս
պարսիկ
բառը
գրւում
է
31
ՈԱՏՈ1, Յ Տ Ո Լ
ՅՏ1.
նշանակութիւնը
ԳԴ Հետևեալ
ձև֊
վով է բացատրում,
«
ի Պարսիկս
ընգ
միով
արամբ
կանայք
երկու կամ
երեք՝
զիրեարս
ասի
կոչեն»։
Այս
նշանակոլ֊
թիւնը
յարմար
չէ մեր բառին
և Հե֊
տևաբար
նմանութիւնը
պատաՀական
է ) ։
8
Ա
§ § 6 , Լ ) ^ .
Տէսճ.
1, 56
իբր
Հնխ.
Տ Ց ա - Ք Ս ե ՚ ա Յ
«
Համաբնակ,
բնակակից».
Հմմտ,
սանս.
Օ ^ Յ Տ
«
բնակութիւն»
և
լիւկ.
6
ԱՏ
«
բնակիչ»։
ք>&ճ
«
Տ6Ո,
Հայ.
դր.
լեզ. 191
ո ւ ս ա նիմ
բայի
Հետ։
ճիշտ
մեկնութիւնը
տուաւ
Ի\Հ
1\1
ՇԼ
նախ
խ\ՏԼ
9, 50
(
Հաղորդեց
Հ
ա
1
կ
Պէրպէրեան,
նամակ
21
փեար. 1933) և յետոյ
8
Տ Լ
95, 8,
ՏաՕԱէ
-
յ^աՔէ
1100։
Նոյնն
են
ակնարկում
նաև.
ա ե ՚ ս վերը;
Ալս մասին տե՛ս ՛նաև
86
Ո-
^6Ո1տէ6
8
ՏԼ,
Հա. 35, 1Ճ 104, է լ 104,
ԱՄՈԻՏ
«
լուծ,
յ օ ս ^ յ յ .
գիտէ
միայն
Քա֊
ջունի, հտ. Գ. էլ 8 բ. նման մի բառ
չկայ
պարսկերէնոլմ
կամ արաբերէնում
(
չունին ԳԳ
և Կամ ուս),
ամոլ
բառի սխալ մի
ընթերցոլա)֊
ծը չէ՞ արդեօք (և կամ
խամութ
ըստ
Աղասի
Չթչեանֆ
),
ԱՄՈԻՐ, ո, ի-ա
հլ. «(իբր ած)
զօրեղ, հաս­
տատուն,
պինդ. 2, (իբր Գի)
ամուր
տեղ,
բերդ, ամրոց»
ՍԳր, Ագաթ. Ոսկ. որից
ամ­
րախիտ աոնել
«
ամուր
տեղերում
պահել» Ա.
մկ. ա. 56 (ուղղելի
ամրախիթ,
հմմտ.
ծա–
կ ախիթ
Ագաթ.),
ամրանալ
ՍԳր. Ոսկ.
ամրա­
ծածուկ
Գ. մակ. դ, 6. Վեցօր. 185. Ոսկ. Կո֊
Արս"ա ա ա կ ա ն բ ա ռ ա ր ա ն —11
ղոս. Ես.
ամրա կ ան
«
ամուր.
2.
բերդ. 3. բեր­
դական»
Ա. մկ. մա,
18.
Ոսկ. ես. Ագաթ.
ամրա կ ողմն
ՍԳր.
ամրաշէն
Ոսկ.
ամրապահ
«
բերդապահ»
Բ, մ կ. ժե. 31.
ամրապարիսպ
Եփբ. թգ. և յես.
ա մ ր ո ց
ՍԳր.
ամրութիւն
ՍԳր.
Ոսկ. Ագաթ,
անամրութիւն
(
նորագիւտ
բառ)
Ուռհ. 139.
մեծամուր
«
շատ
ամուր»
Եղիշ.։
ՆՀԲ լծ. թրք. (իմա՛
արաբ.)
մամուՐ
«
շէն»,
էմին
«
ապահով»։
8
ծէէւԺ16ք
շԼաՕ.,
1850,
350
սանս,
Յ տ Լ ն ՜ Յ
«
ան֊
սխալ»,
որ չընդունեց
ինքը
Լ.3§31՝ճ6,
Ճա1.
Տէսճ. §
86։
մստէւ, 26Ոճտբ.
զնգ. և
սանս.
31՜
ՈՅ՚\քՅՈէ
«
զօրեղ»
բառի հետ կաս­
կածով։
էմին, Քերակ.
էշ 37
ա ն ֊ ո լ Ր ։
Հիւնք. էշ 114
ո ր մ
բառից, իսկ էշ 237
ա ր մ ն
բառից։
Մառ
3 8 0
5, 320
ամուլ
բառի հետ
զնղ.
Յ թ ս Ց ք Յ
«
անորդի»
ձեկին
է կցում, իսկ 11ա
1916, 237
հաւատ,
հաւան, հաւաստի
բառերի
հետ
դնում է
յաբեթական
ՏՅէ՜Ո
արմատից,
որից
նաև
վրաց.
մծ ամս
«
հաւատամ»։
ԳԻՌ.֊Ախց.
Ակն. Խրբ. Կր. Ննխ. Ռ. Սեբ.
ամուր,
Ոզմ.
հ ա մ ո լ ր ,
Մկ,
հ ա մ ա ր ,
Հմշ,
օ –
մ ո լ ր ,
Ասլ,
Է մ ի լ ր ,
Հճ.
ամույ,
Սչ.
ամբուր,
Մշ.
յամբուր.
նոր բառեր
են
ամուրփոկ, ամուր­
կեկ, ամրափորի
«
խնայող»,
ամրել
(
Ջղ.
ա մ –
րել, ամբրել,
Հնդ.
ամբոել^
«
գոցել,
փակել»։
—
Գալառականներում
ամուր
բառը ստացել
է
զանազան
նոր
նշանակոլթիւններ.
այսպէս՝
«1.
բարձրաձայն.
2,
ուժգին,
ծանր,
3.
հաս­
տատուն,
անսասան,
4,
արագ,
5.
փորը
պինդ», և վերջապէս
դարձել է
գերադրականի
նշան
(
Կիւրինում).
ինչ.
ամուր աղէկ
«
շատ
լալ, ամենալաւ»,
ամուր անուշ
«
շատ
քաղցր»։
ՓՈԽ. —Նոր ասոր.
Յ ա Ա ՄՅ
«
յաճախ»
փոխառեալ
է հյ. գւռ, ձևից,
նշանակութեան
զարգացման
համար
հմմտ. ասոր.
X
&13
ՈՅ
«
ուժով. 2, յաճախ»
և ասոր. Կ.&\^)Ո «յաճախ»,
որ
թրք.
Հ––մ\–
Գ
31
ՑՈ
«
հաստ,
ամուր»
բառից
է փոխառեալ՝
նշանակութեան
նոյնպիսի
զար­
գացում
ով։
ԱՄՈԻՐ-Ք
«
քօղ, ծածկոց»,
ունի միայն
ՀՀԲ,
իբր գործածուած
«
ի հին պատմագիրս»,
այ­
լուստ
անյայտ
և անստոյգ
բառ. հմմտ,
վերը
ամարանոց։
Fonds A.R.A.M