(
ՍՈԼ
16&0
Օ1. « Բ Ձ Յ .
VI,
Փ
» 3 0
Օ յ 1 .
1904,
էջ
XXXV
յիշում
է վրաց,
ծ Յ ^ ^ Ց ամա վ ոյ
ձևը։
*
ԱՄԱՆԱԹ
«
աւանդ
տրուած
բան»
Տաթև.
ամ. 26. Գողութիւն
է հատանել
զաւանդ
և զա֊
մանաթ։
(
Չունին
բառարաններր)։
֊
Արար.
լ
^ օ Ա \ Յ ս 1 3 Ո Յ է
«
աւանդ»,
որ
գա­
լիս է
ՀՀ^
Հ
ՅՈ1Ո
«
վստահիլ,
ապահով
լինել»
արմատից։
Թւոլմ է թէ բառր
թուրքերէնի
մի­
ջոցով
անցած
է մեզ։ — Աճ.
*
ԱՄԱՆԱԿ, ի-ա
հլ. «ժամանակ»
Փիլ.
Պիտ,
Յհ, իմ. ատ.
Նար,
որից
ամանական
«
ժամանակական»
Նիւս, կազմ,
ամանակեան
Փիլ.
ամանակութիւն
«
տարի»
Շիր.
հինգ ամա ­
նակ
Թր. քեր.
բ ազմամանա կ
Մ ագ.
դուզնա­
մանակեան
Անյ. ստորոգ.
հանգէտամանակ
Վբղն. ծն.
անամանակ
Կնիք հաւ. էջ 266.
եր­
կամանակ
Թր. քեր. Մագ,
եռամանակ
Թր,
քեր, Մագ,
յո գնամանա կ
Անյ. ստորոգ.
յո գ –
նամանակազո\ն
Պղատ. տիմ.
ամանակալոր
(
նոր
բառ)
ևն. արդի
գրականում
ամանակ
նշանակում
է միայն
«
ձայնաւորի
կամ
վանկի
տևողոլթիւնր
կամ
չափր»։
= Պրս.
ձձԼ
֊
Հ
Յ Ո 1 3 0 3
«
Ժամանակ»
ձևից,
պարսկերէնի
մէջ այսպիսի
բառ
չկայ,
բայց
կայ
ՀյԼշ\
3 0 1 3 0
«
ժամանակ,
ժամանակամի­
ջոց», որի հետ
միասին՝
հայերէնի
միջոցով՝
ենթադրում
եմ և
Ձ 0 1 3 Ո Յ =
պ-լ.
31
ՈՅՈՁւԿ
ձևը,
ճիշտ
ինչպէս
որ հոմանիշ
պրս,
2 3
Ո 1 3 0
ձևի
հետ միաժամանակ
կայ պրս.ձձՆւ\
23111303
=
պկ.
2 3 1
Ո Յ Ո Յ ե ։ —
Պրս.
3 0 1 3
Ո
Համարվում
է սովորաբար
արաբերէն,
ճիշտ
ինչպես
որ
•
ձ>1**3
2
Ձ Ո 1
3
Ո
«
ժամանակ»
բառն
էլ
համար֊
ւում է արաբերէն
(
արաբ,
անկանոն
յգ. լի­
նում է
Հ
֊
Ն
ՕՀՀ
3 2 0 1 3 0 /
ւ
ծ . ^ ֊ օ յ \
՚
ձ2Ո.\Ոճ)։
Սակայն
ինչպէս
որ պրս.2ԱաեՈ
բնիկ պարսկերէն
է և
ոչ բնաւ արաբերէն,
ինչպէս
ցոյց է տալիս
հյ.
Ժամանակ
բառր
քՒԽա, Օւ՜ԱՈճ.
§659),
նր–
մանապէս
և
301311
բնիկ պարսկերէն
է,
ինչ­
պէս
ցոյց
է տալիս
հյ.
ամանակ
բառը։ Արա­
բերէն
համարելու
պատճառը
եղել է երկու ու­
րիշ համանուն
բառերի
գոյութիւնը
արաբերէ–
նում. այն է
311130
–
>Լ>\
«
փող,
թմբուկ»
և
3 0 1 3
Ո
«
անձնատուութիւն,
ապահովութիւն,
խնայել,
ներում»։
Երեք
նոյնահնչիւն
բառերր
միասին
գործածուած
են հետևեալ
երկտո­
ղում.
Արմ ա ա սւ I լ 1 յ II բ սա արան—10
^)"ւձ2
Հ-յ֊֊-գ
յ ֊ – ՝ ֊ > ^^^Օ
>յ
Հ յ Լ ֊ \
Հ ^ և օ –
^
(
ձ ) ^ ՛ ^
օ ն
յ.&\ւճ&ւռ
քՅե 1 ս տ ս ք ՈՅ ս
.
աստ
2
Յ Ճ ,
ճ ւ 1 ՜ՄՅՈ լ Ե 1 –Յ ա ՅՈ ^ է դ – 1 Յ Ո 1 3 0 23Ժ.
Երբ
միահաղոյն
թմբուկ,
շեփոր
ու
փող
հնչեցին,
Քաջերը առանց
ժամ անակ
(
կորցնե­
լու)
անձնատւոլթեան
թուրը
քաշեցին։
—
Աճ.
Հիւբշ. 156 անծանօթ
լինելով
վերոյիշեալ
պրս. ձևին և հյ.
ամանակ
կցելով
ժամա­
նակ
բառին,
չի կարողանում
մեկնել
այս
երկուսի
յարաբերոլթիւնր։
ԲՅէէԱեՅՈ^
Տ./\
1, 311
Ժամանակ
բառից՝
ծ ֊ ի
կըր֊
ճատմամ
բ։
ԱՄԱՉԵԼ
(–
եցի)
«
ամօթ
զգալ»
ՍԳր. Եզն.
Ոսկ. որից
ամաչեցուցանել
Հռ. ե. 5.
ամաչ­
կ ո տ
Ոսկիփ.
անամաչ
Ոսկ. յհ, Մաշկ. Ոսկիփ.
անամաչելի
Ոսկ. յհ, բ, 9,
–
օթ
մասնիկով՝
ամօթ, ո
հլ. (մինչդեռ
ծանօթ
և
աղօթ՝ ի
հլ.
սակայն
ունինք
նաև
զամօթի, յ ա մօթի
հոլո֊
վաձևերր)
ՍԳր. Ագաթ, Ոսկ. Եփես, որից
ա–
մօթալից
ՍԳր, Ոսկ, Ագաթ, Եփր,
Բ. Կոր,
Եւս,
պտմ,
ամօթալիր
ճշ, 193.
ամօթա կից
Ոսկ.
մ.
գ. 6.
ամօթանք
Ոսկ.
ամօթապարտ եալ
Բուղ.
ամօթխած, ամօթղած, ամօթղեած, ամօթլե ա ծ
(
ո՞րն
է ուղիղ
գրչոլթիւնը.
թւում է վերջի
եր–
կուսր)
Ոսկ.
ա մօթոյք
Ա. Կոր. ժբ. 13. Կոչ.
Ոսկ.
յհ. ա. 17. Եվւր. տիտ.
անամօթ
Սիր. խ.
32.
Ոսկ.
անամօթիլ
Երեմ. գ. 3. Ոսկ. ևն։
֊
Արմատն
է
ամ,
չ յօդակապով.
ինչպէս
ունինք
ճան-ա-չել,
փախ֊չել,
մատ՛չիլ
ևն,.
արմատը
աւելի լալ ցոյց
է տալիս
ամօթ,
որ
կազմուած
է
–
Օթ
մասնիկով,
ճիշտ
ինչպէյ
Տ անա չ ե լ ֊ ծ անօթ, աղա չ ել- աղօթ։
Աւետիքեան,
Քերակ. 1815. 311.
ան-աչ
ձելից,
իբր թէ աչքը գոցել
կամ
ծածկել
ամօթից։
Տէրվ. Նախալ. 61 սանս.
31
Ո
«
յարձակիլ,
վնասել»
արմատի
հետ։
Հիւնք.
ամաչել
գնում
է
ամօթ –ք– աչք
բա­
ռերից, իսկ
ամօթ ՝ ամեթո վ ս
քարի
անու­
նից։
Բ 6 ( 1 6 ւ Տ 6 0 ,
Հայ. գր. լեզ. 26 գերմ.
Տ օ հ Ո Ն ՚ յ Շ հ
«
ամօթ, նախատինք»,
Տ Շ Օ Ո 1Ձ -
Ո6Ո
«
այպանել»
ձևի հետ։
Շօ31՜թ6Ոէ16ք
1
Ր
25, 243
յն.
ձււՕււօհ
«
անայպանելի»,
ււաււօտ;
«
նախատանք,
յանդիմանութիւն,
ծաղր»
բառերի
հետ։
1
<^քտէ,
Յոլշարձ.
423
կցում է թրք.
3111
«
բունոց»
բառին։
Fonds A.R.A.M