Ա ՂՈԻ
135
Ա Ղ Տ
էջ
144),
ի րանե աններից
փո ի։ առութե ամ բ
նաև
չէրքէզ.
Ո ւ ^ Յ Տ ,
չերեմիս.
աԵս§,
բո–
լորն էլ նուն
նշանակութեամբ;
Համեմա֊
տութիւնները
տե՛ս
ԲօեՕէ՚Ո^
1, 317,
801–
Տ ՁՕ գ
48,
՝
Գքճ\ՃՇ
448.
5
քՈ0Աէ
–
^6ւ116է
10,
88,
ՒւՕՈ՜1 §
626։
Արիական
բասերը
ծագում
են
*1
ցլ1բ61
<՚0–
նախաձևից.
Հլ.
ա ղ ո ւ ե ս <
աղո ւ ե ս
ծագում է Հնագոյն
*
աղո ւ վ ե ս
ձևից
և են թ ադրոլ
մ է Հնխ.
ց10թ61
<՚Ա–.
նախ ա<Լ ա էն
ձ ֊ ի Համար
Հմմա,
/ " /
^ ՚
ձևը։
Հայերէնը
չի
կարոդ փոխառեալ
լինել
իրանեանից՝
Հրա֊
ղ աձա
լնի սլա աճ առաւ; — Հիւբշ*
415։
Ինճիճեան,
Հնախ. գ.
21
ա ղ ո ւ
բառից։
Յն.
6.՝
Լառ~Փ ձևի հետ համեմատեց
նախ
Ջ
Ձ.
Տ
.1,
ԻԽ Ո Ո Ա 1 1 Յ ,
էշ
23։
Ուղիղ
մեցնեցին
նախ
ՆՀԲ,
Բ6է6ՈՈ.
22, 29, 33.
\ \
ք ա ճ ւ տ ֊ հ .
18, 26
ևն։ ՆՀԲ մեկնում է նաև «աղու
հե­
զիկ
ձևացեալ»։
Հիւնք.
Եղիսա
Կարքե֊
գոնացու
անունից։
Հալաճե ան,
Արևելք
1893
նոյ"
10
ա ղ ո ւ
վ է ս ։
Սխալւում է
Հիլբշման՝
ենթադրելով
թէ գուցե
կարող
էր բառր նախապատմական
ժամանակ
Փոխ
առնուած
լինել
իրանեանից։
Պա­
տահական
նմանութիւն
ունի արաբ, ^յ>^տձ
1
Ձ ՚ \ ՚ Յ Ճ
«
շնագայլ»
(
Կամոլս. թրք. թրգմ.
բ.
445)։
ԳԻՈ.–Ալշ.
Ասլ. Գոր. Երև. Խրբ. Կր. Ղրբ.
Ջղ. Ռ. Սեբ. Սչ. Վն. Տփ.
ա ղ վ է ս ,
Մ շ.
ա ղ վ ե ս ,
Ագլ, Զթ. Մկ. Ոզմ.
ա ղ վ ի ս ,
Ախց. Նբ. Ալմ.
ա ղ վ է դ ,
Ակն.
ա ղ վ օ ս ։
Գալառականներում
ա ղ ո ւ է ս
նշանակում է նաև «տան կամ
սայլի
գերան.
2.
հարսանիքի
առթիլ
ուղարկուած
սուրհանդակ
կամ համբաւաբեր»
ևն։
*
ԱՂՈԻԹ
«
յակինթ
քարբ»
Գնձ.
= Թրք.
օ » » ե
յ&զսէ,
գ
լ ռ
Հ
թրք–
յՏւգԱէ,
որ և ույդ.
)՚
ճզսէ
«
յակինթ»,
բուն
ծաղումը
տե՛ս
Յ ա կ ինթ
բաոի
տակ։
—
Աճ.
ԱՂՈՒԻՃԱԿ
«
եղևնահունդ,
խորասանի
բ ո յ ֊
սը,
Ձ ւ է 6 1 ա Տ 1 Ձ Տ Ձ Ո է օ ա Շ Ձ , Տ Ձ ո է օ ա Ո Ք ,
սօլուճան
օթի»
Բժշ. (կայ գւո.
աղպինա կ Հճ.
«
լոբի»)։
ՀԲուս.
§.65
համարում
Է
օ ։ տ է Յթհ ւ Տ Յ § Ո Յյյ.
ոստ ԳԲ խորասանին
լինելով
մի տեսակ
օշինդր՝
նոյն անում
Է
աղոփսակ
թառի
հետ՝ որ ըստ ՀԲուս. § 66 մի տեսակ օ՛­
շինդր Է։ Նորայր ՀԱ
1923, 163
գտնելով
յաճախ
ւ ղ ղ վ ի ա ա կ
«
օշինդրի տակ», են­
թադրում
Է որ
ա ղ ո լ ի ս ա կ
սխալ
գրչութիւն
Է՝ փոխանակ
պ ղ վ ի ա ա կ .
իսկ անդ՝
Էշ
499
ա ղ ո ւ ի ճ ա կ
մեկնում
Է վերի ձևով և հա­
մարում
Է
ա ղ ո ւ ճ ա կ
բառի հետ նոյն, ո֊
րովհետև
նոյն
բոյսի
հիւթը
բիւրեղանա­
լու յատկութիւնն
ունի։
ԱՂ Ո ԻՆՔ
«
աղէտ,
եղեռն». Պիտ.
408 — 9.
Փիլ, (ստէպ), կայ միայն
հոլովեալ
ա ղ ո ւ ն ք ,
ա ղ ո ւ ն ց , ա ղ ո ւ ն ս
ձևերով, ՆՀԲ դնում է եզ, ուղ,
ա ղ ո ւ ն ,
ըստ հոլովման
պէտք էր դնել
ա ղ ն ,
ն
հլ,
Աղուոր տե ս Աղ։
ԱՂՈՒՐԻ
(
յզ. սեռ.
ա ղ ո ւ ր ե ա ց ^ )
«
որթի տաշ­
տաթաղ
անելու
ճիլղր»
Փիլ. լիւս.
164,
որ և
ա ղ ո ւ ր ա յ
Վստկ.
143.
ռմկ. յգ.
ա ղ ո լ ր ա յ ն ի ,
սեռ.
ա ղ ո լ ր ա յ ն ո յ
Վստկ.
61.
նոյն է նաև
ա ղ օ ր
«
սերունդ,
շառաւիղ»
Մ ագ.թգ. էշ
205
(
տե՛
ս
իմ Հայ, նոր թառեր,
հա. թ\՝.
ԳԻՌ
. —
Զ
ա
Ր
՚1
անալի է, որթառս պահուած է
Այնթապի
թրքախօս
հայոց
մ էշ
ախորա , Ա1–
ի ւ ո լ ր ա
ձևով,
ա խ ը ր ա ե ա թ ը ր մ ա ղ
«
որթը տաշ­
տաթաղ
անել»
(
Բիւր.
1900,
էշ
668).
ուրիշ
տեղ չեմ պատահած
այս հազուագիւտ
բառին։
ԱՂՊԱՏ
«
բոյս
ինչ,
^&ո\դ
\\
^\\\11ւ\»
Բժշ.
գիտէ
միայն
ՀԲուս. §
70։
ԱՂՊԱՐ
«
աչքի
քսելու
մի տեսակ
ծարիր,
տճկ, սուրմա, պրս, թութիա,
2,
համեմ»
Բժշ.։
Աղշ տե՛ս
Արջն։
Աղջիկ
տե՛ս
Աղիջ։
Աղջկտակ
տե՛ս
Եղիճ։
Աղջոկորել
տե՛ս
Աղշկորել։
ԱՂՍՈՒՍ՛
«
պատավարտ
թոյսը»
Ամիրտ. ու­
նի միայն
ՀԲուս. §
68.
ուրիշ է
ա լ ս ո ւ ս
«
մա­
տուտակ», որ տե՛ս
վերը։
+ ԱՂՏ
«
կեղտ»
ՍԳր. Ոսկ.
յհ. ա.
23.
մ. բ.
12.
Ագաթ.
«2.
սաղմի
թաղանթ,
տղընկեր,
ընկերք»
Օրին. իը.
57. «3.
հանքի,
մետաղի
դիրտ» Ագաթ. Վստկ, որից
ա ղ տ ե ղ ի
ԱԳր. Ա–
գաթ.
ա ղ տ ե ղ ե լ
ՍԳր. Փարպ.
ա ղ տ ե ղ ա ն ա լ
Յայտ. իր.
11
կամ
ա ղ տ ա ն ա լ
Եփր. աւետ.
ա ղ տ ա խ ի ն ք
«
կեղտ, արատ»
Յհ. իմ. ապալլ.
ա ղ տ ա հ ա ն ք
«
նստոյ
տեղի»
Կանոնք,
ա ղ տ ե ­
ղ ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր, Եզն. Ագաթ,
ա ղ տ ե ա լ
«
ապակա­
նուած, նեխոլած»
Մանդ. էջ 127 (գրում է
Fonds A.R.A.M