ԱՂԻ
129
ԱՈ.Ի
մատունք
«
քնարի
լարերի
վրայ
շարժող
մատներ»
ԱԲ.
աղեբախք
«
քնարահարու֊
թիւն»
Յհ; կթ։ նոյնպէս
«
աղեղի լար կամ
աղեղ»,
որից
աղե ներգործութիւն
«
նետա­
ձգութիւն»
Պիտ,։
Աղիքը համարուած
Է նաև
գութի
կայան,
«
Արդարն
ողորմի
անասնոյ
իւրում.
աղիք
ամբարշտաց
անողորմ են»
ՍԳր. որից
«
գութ,
ողորմութիւն,
սիրելի
զա­
ւակ» ՍԳր. այսպէս
և յն. Օոճձղ՚րԱ, լա.
՜
ՏՂՏՕՏՐՅ
«
աղիք,
գութ,
սիրելի
զաւակ»,
<.1
Հ
Ճ
Ա
1՜/
^՚
Հ
<Օ
«
գթալ,
կարեկցիլ»։
(
Այժմ այս
իմաստները
տրւում են թոքերին,
ինչ,
ռմկ.
ջ ի ղ ա ր ) ։— Աղիկամի, աղիկամութիւն
«
ա֊
ղատ,
ինքնակամ»
Եւս. քր. ա. բառերի
մէջ
աղիք
առնուած
է իբր «անձ»։—
նոր գրա­
կանում
կազմուած
ձևեր են
աղեթափութիւն,
աղեխորով, աղեկապ, աղեկիդիկ, աղեկր–
ա ո ւ ր ։
Հիւնք.
ալիք
բ՛առից։ ՋԲ
աղիկամի
մեկ­
նում է «ըստ
աղու
կամի, որ է ըստ
հաճոյս»։
Թիրեաքեան,
Ար. բառ. 18
աղիկամի = ս/^.
ՁհՅ–1քՁ1Ո6
«
ինքնիշ­
խան»։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Ախց. Երև. Կր. Հճ. Մ շ. Սեբ.
Տփ.
աղիք,
Մկ. Սլմ. Վն.
աղիք–՛,
Ջղ.
աղիկ,
Տիգ.
աղիք,
Զթ՛
սպըք,
Ակն. ննխ.
աղէք,
Ոզմ.
ա–
ղե-՚ք՛՛,
Ղրբ.
ա՚ղհ^նքյ.
նոր բառեր
են Գոր.
Ք ղ մ ա ՚ ղ ի ն ք =
Ղրբ՛
Ք ըղմ ա ՚ղ ե - ՚ ն ո /
«
նրբաղիք»,
Ագլ.
ղ-՚ըրւս՚ղի նք–՛ -
Ղրբ՛
կիրա՚ղե՚նթ–՛
«
ուղ֊
զաղիք»
(
դիտելի է նաև յգ.
աղեսաան
Սեբ.)։
ԱՂԻԱՅ
«
աղիւս»,
անստոյգ բառ, որ մէկ
անգամ
միայն
գործածուած
է. «Ոչ ասեմք
զտուն խառնեալ և յօդեալ ի հողոյ և ի ջրոյ,
այլ ի յաղիայէ և փայտէ»
Դամասկ.։
—
Ըստ ՆՀԲ «իմա՛ կամ րնթերցի՛
ր
աղիւս»։
լԱՂԻքԱՐ.
նորագիւտ և անստոյգ բառ, մէկ
անգամ
ունի Սոկր,
եկեղ, պատմ, էջ 244.
«
Քանզի
ոմանք
ստահակաբար
զառանձին
էութիւն
Հօր և Որգլոյ շարամանեցին,
ի
միու֊
թիւն
համագոյութեանն
անուամբ
աղիբար
չարութեանս
կապեալք»,
յոյն
բնագիրն
ունի
համապատասխան
տեղում
^0007)
՝
Հյ(7.10է;
8
տՕ(յ.օ6(յ
.
Տ701,
որտեղ
յլՕՕօ՜ղ
«
աղիք,
նուա­
գարանի լար ևն». ըստ
այսըմ
հյ.
ա ղի բ ա Ր
ձևն էլ յարմարցուած
է
ա ղ ի ք
բառից։
—
Աճ.
յ՛
1
Լււլքւսսսս1յսւն օ ս ւ ո ա ր ա ն—9
ԱՂԻՃ
«
բարակ
աղիք, նրբաղիք»,
ունի մի­
այն ՋԲ, որից էլ ԱԲ. յաւտնի է որ
աղիք
բա­
ռից յարմարեցրած
է։
ԱՂԻՋ
«
կոյս, աղջիկ», մէկ անգամ
գործա­
ծուած է Տիմոթ.
կուզ էջ 283, որից
Կնիք հաւ.
էջ 168 (Ս. կոյս Մ արի ամի համար
ասոլած).
սրա
փաղաքշականն
է
աղջիկ, ն
հլ. «կոյս,
օրիորդ.
2.
մ անկամ արդ
կին. 3.
նաժիշտ»
ՍԳր. յետնաբար
նաև «4. դուստր,
աղշիկ
զա­
ւակ» կայ և
աղնիկ
«
դիցուհի»
Պտմ. աղեքս.
(
ազճկան
մեհեան),
միշին
հյ.
աղջկին
«
աղ­
շիկ»
Անսիզք 45, 49, 55 կամ
աղչկին
Ամբ.
ղատ.
122—3.
որից
աղջկորդի
«
անհարազատ
զաւակ»
Ա. թագ. ի. 30.
աղջկամարդ
«
ման­
կամարդ
կին»
Ոսկ. Եփր. ա. տիմ. 243, Տիտ.
262. «
կնամարդի,
անարի,
թոյլ» Արծր.
սւ՚ղջր–
կական
«
փաղաքշական»
Մ աղ. և Երգն,
քեր։
Երկրորդական
նշանակութիւն
է
աղին
«
բոզ»
Եւս. քր. բ. 204, յետնաբար
ի–ա
հլ. սեռ.
ա–
ղինաց
Անան. խոստ. էշ 11։ Լեզուների
մէ<>
«
աղջիկ»
նշանակող
բառր
կարող է
յետոյ
«
բոզ»
իմաստն էլ ստանալ,
հմմտ.
հյ.
բող
֊
Վրաց.
բողի,
որ լագ.
բոդո
«
աղշիկ»
բառն
է. ֆրանս.
և թրք.
^.տ ց92
«
աղշիկ», ո֊
րոնք ժողովրդական
լեզուի
մէշ «բոզ»
իմաս֊
տըն էլ ունին։ Թէ՛ արմատներր
և թէ՛
ածանց֊
ները գրվում
են թէ՛
6
և թէ՛
ջ
տառով,
այսպէս՝
աղիճ-աղիջ,
աղջկամ ա րղ֊աղճկա
մ արդ
ևն.
ներկայ
լեզուի
մէջ սովորական
է միայն
ջ֊ով
գրութիւնը,
բայց կերևա
յ թէ հնագոյն
ձևն էր
6,
որ
ղ
ձայնի մօտ և նրան
յարմարուեչով
դարձել է
ջ<
Հներից
Առաքել
Սիւնեցին
աղջիկ
ստու­
գաբանում է
չիք
բառից, այսպէս՝
Աղամ.
138։
Յորժամ
դստերք
ծնանին
մարդիկ,
Կոչեն
զանուն
նորին
աղշիկ.
Այսինքն լալ էր թէ չէիք,
Զի շատ չարեաց պատճառ
լինիք։
(
հմմտ. նաև
դուստր) 1Հ13բ1՚օէ1Ն Ճտ13
թօ1.
103
աղշիկ–֊
անդի խէ<էճ\ ։ ՆՀԲ
աղին
«
բոզ»
մեկնում
է «աղջիկ աղ֊
ճատե ալ»։
Ցօէէւօհտւ–,
Ճ Ո Օ Յ
12
սանս.
Յ1Լ
-
Հիւնք.
աղին
«
բոզ»
հանում է
աղ–
նատանք–//^,
իսկ
աղջիկ՝ աղին
կամ
արջ
բառից։
Տ ս § § 6 , 8 է ք § .
11
աղին=^1ւ.
Fonds A.R.A.M