մի ծառ է» Ամիրտ.
ունի
միայն
Ալիշան,
Հայբուսակ
§ 55։
*
Ա՚ԼԹԱՐՄԱՅ
«
կաթոլիկ
դարձած
հայ),,
յետին
ռամիկ
բառ՝ որ առաջին
անգամ
գոր­
ծածուած եմ գտնում Սամ. անեց. շար. 152,
որից
աղթւսրմայաթիւն
(
անգ՝ էջ 153)։ Այս
գիրքը թէև 1287 թուից է, սակայն
յիշեալ
կտորր
անշուշտ
շատ յետին
յաւելուած
է.
գործածում
է քանիցս
անգամ
Մեծոփ, 15,
16, 37, 38
են։ ք՛առը
յետոյ
հայ-կաթոլի֊
կական
վեճերի
ժամանակ
հա
յ֊կաթոլիկնե֊
րի սովորական
ծաղրանունը
դարձաւ
(
ինչ֊
պէս կայ այսօր
Պոչր-կտրած՝
նոյն
իմաս­
տով)։
Գրուած է նաև
ախթարմայ
,
ինչպէս
ունին Տաթև՛
ձմ. ծ, Առաք. պտմ.295, 335։
՛
Նոյն բառն եմ համարում
ա դրամ այ
«
խառ­
նիճաղանճ
կամ խաժամուժ,),
որ ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 11։
= Թրք՛
< ^ 1 Ճ » \ &զէէԱ
՝
աց.
բառն է,
ո ր
ձ – ֊ ) ՝ ֊ – ֊ – \
ՅզէՅքաՁՕլ
բայի դերբալն
է. ալս բայը
Տ
^ՁՐ Օ Տ ե , ՇթՅՏՏ. .2.7108.
1,67—68
գրում է
(
Յ
^ԱՏԳ Ձզ է Յ Ո ա Յ ^ ,
չաղաթայ.
աղրբայճան
.
յ-օյԱյԱ Յ X է Ձ ^ տ ^ ^
ձևով և մեկնում է «փո­
րել,
խառնշտել,
փնտռել,
տապալել))
և
թուրք֊
օսմ ան եան
գործածութեամ
ր
«
մաք֊
սախոյս
ապրանք
փախցնել)),
որից
Յ գ է Յ Ո Ո Յ
«
մաքսախոյս
ապրանք,
ալար))։
Աբիկեան,
Ընդ. բառ. տճկ.֊հայ.
Պօլիս,
1892,
էջ 57ա
դնում
^յ^ Ս - Տ Գ
ճզէ&ՈՂւ&զ
«
փոխադրել»
և
< ^ 1Լտ՚\
Յ գ է Յ Ո Ո Յ
«
փոխա­
դրութիւն»։
Վերջինր շատ
սովորական
մի
բառ է այժմ էլ Պօլսում և նշանակում
է
«
փոխանցում,
մէկ ամանից
միւսր
լցնելը,
մի տեղից
միւսը
փոխաղրուելը
և յատկա­
պէս՝ մի շոգենաւից
միւսը
փոխադրութիւն,
ՈՇբՇՇճյԼւՎՏԼ»
(
հայերր
արտասանում
են
աիյ–
թարմա
կամ
ախտարմա^յ
Թէ" այս վերջին
իմաստը և թէ «մաքսախոյս»
շատ
,
արմար
են մեր բառի
գործածութեան
և մտքին։
—
Աճ.
Կապ
չունի
աղրար
բառի
հետ՝
որին
ուզում է կցել
Գ. վրդ. Գ ա լէմք ե ա ր ե ան.
Տաւէար
1913, 354,
Իմ
մեկնոլթիւնր
անկախաբար
կրկնում է
ՕՇ Ո
^ ՜ - Յ Տ Լ
34,
# 102,
էջ VIII (1933 թ.),
«
տուղտ»
^^2*
գի
տ
է
միայն
ՀԲուս. §
56,
–3
ն.
^X8^^^
«
տուղտ»,
որից փոխա­
ռեալ են նաև լտ,
31
է1ւ63
«
մոլոշ»,
ֆրանս,
Յ - է հ ս . 6 3
և իտալ.
Ց1է6ս.
«
տՈւղտ»։
—
Աճ.
ՀԲ ուս. գնում է փոխառեալ՝
լատիներէ–
նից,
բայցլտ.
բ առը
(
Յաօ1ւ6ւՅէ, 0 1Շ է
1
է–քւ՚.
47
֊
րդ
տպ. էջ
66
ա
մեկնում է
«՜1
ՈՅԱ՜\՜6
մոլոշ»,
մինչ
յունարէնր
մեկ֊
նրլում է «^Դաճ՚ձԱ՚ԳՀ, տուղտ»։ Այս երկու
բուսանոլններր
յաճախ
են
շփոթլոլմ
իրար
հետ։
Ա՚ԷԻ
(
սեռ.–ւսի–հսւո)
«
փորոտիք». քիչ
անգամ է գործածւում
եզակի,
ինչ. «Քուն ա֊
ռողջոլթեան
ի վերայ
չափաւոր
աղւոյ». Սի՜
բաք. լդ.
24.
սովորաբար
յոգնակի
գործա֊
ծութեամբ՝
աղիք
ՍԳր. Ադաթ, (այսպէս են
նաև
հյ.
րնդերք,
յն.
ՅՈ
ճ&՜քրՂ,
հ)ՀՏ(.Օւ, լտ.
6
ճ է Յ , 7 1 Տ Ը 6 ւ Յ ,
սանս.
յ & է հ Յ Ր 3 0 1
ևն. Հմմտ.
Ա ճ ա
ՒձՏԼ 17,
18),
Ածանցման
մէջ
մտնում է
4
ձևով.
—
1.
աղե–
ինչ.
աղե–
կէզմ,
էմբ. պարդ,
աղեխարշ
Բրս. մրկ.
Լմբ. պտրգ.
աղեկոտոր
Յհ.
կթ.
աղեցաւ
«
սիրտր
ցաւած,
վշտահար»
(
նորագիւտ
բառ)
Ուսպ. էջ
328
(
Հանապազ
աղեցաւ և
լերդախոց
լինելով),
2.
աղէ–,
այսպէս են
գրւոլմ նաև նախորդները
յետնաբար.
3՛
ա–
ղի–.
միայն
աղիկամի
Եւս. քր. բայց
սովո­
րական
է բառավերջում.
՚
ինի
նեղաղի
«
նրբաղիք»
նիւս. կազմ, ըստ Լեհ.
փքաղիք
Փիլ. լին.
նախաղի
Սոկր. (ուրիշ է
աղիո­
ղորմ՝ աղ
բառից
). 4.
աղ–, աղախարշանք
«
սրտի
կսկիծ,
խշխշուք» Ոսկ. Եբր. ա.
ա–
ղախարշոլմն
ճառրնտ.
գարաղութիւն
Պղատ.
տիմ.
աղապատանք
«
գութ,
սէր»
Փիլ. ի ֊
մաստ։
Աղիք
նշանակում
է նաև
«
նուագա­
րանի
լար»
Սերեր. «Օրհնեցէք
զՏէր
սաղմո­
սարանաւ և ջնարաւ և աղեաւ»։ Այս նշանա֊
կութիւնր
յառաջ է եկած
նիւթի պատճա­
ռաւ։ Որ ի ց
տասնաղի
«10
լարանի
քնար»
Աղ.
եօթնաղի
Փիլ.
քաղցրաղի
Ոսկ. յհ. ա.
1.
բ ազմաղի
«
բազմալար»
Եփր.համար,
աղէ­
գէտ
«
նուազել
իմացող»
Ագաթ,
աղեպատ
«
քնարի
բարակ
ծայրր՝ որի վրայ
հանգչում
են թելերր» ԱԲ.
աղեյարմար
«
յարմարաւոր
լարերով,
լարեր ր յարմարած»
նար.
աղե–
Fonds A.R.A.M