126
աս էէւնից։
Տե՛ս
Բօէօա^ 2, 168, ՑօւտՁՕզ
1037,6
աօսէ–^6ւ11
6
է 338, ^9,1ճշ 225,
286,
ՔշՐՈօեՑւ՛ 88։
ԳԻՌ. —Տփ.
ա ղ բ ո լ ր , ա խպ ա ր ,
Ասլ.
ախ–
բիս՝,
Ագլ. Գոր. Ղրբ՛ Գղ՛
ա խ պ ի ս ՝ ,
Պլ.
ախ–
բ ո ւ ր ,
Կր.
Հմշ.
Ջղ.
Սեբ.
ա խ բ
՚
ո ւ բ ,
Ախց՛
Երև. Շմ.
ա խ պ ո լր ,
Ռ.
ա խ փ ո լ ր ,
Ալշ. Մշ.
յ ա խ բ
՚
ո ւ ր ,
Մրղ.
Սլմ. Վն.
ւոխպիւր,
Տիգ.
ա խ փիւ ւ ՝ ,
Ակն. Խրբ.
ա խ բ
՚
ի ր ,
Նբ.
հ ա խ –
պ ո լ ր ,
Մկ.
հ ա խ պ ի ւ Ր ,
Ոզմ.
հ ս ւ խ փ ի ո ս ՝ ,
Հճ,
ա խ բ ՚ ի յ ,
Զթ.
ա
խ բ ՚
ռ
յ >
ա խ բ ՚ ը ր ։
Աղրուն
տե՛ ս
Արբուն։
ԱՂնԿԱՅ
«
ուժգնութիւն)),
ունի
միայն
Բառ.
երեմ.
1 1 ։
«
մանելու
իլ. րոք)) Վրք՛ հց՛
ա.
304.
գրւում Է նաև
աղէկատ, աղէկանդ
Արիստ. աշխ.
սրանից
աղեկատիկ
բոյսր
«
ՏբԿՕՈձ\՚\հ
\
Ո՝, կամ
0
ՐՁ.ՈՇՅ 1ՄՏ11այ>
ՀԲուս.
§ 54։
=
3
ն.
&
ճշա1~ղ,
աւելի սովորական
ձևով
՚
ղճգա՜՜ղ
«
իլ», որի ծագումր
ոմանք
գնում
են
հնղևրոպական
նախալեզուից
(
հմմտ.
լիթ.
ԽոեէճՏ
«
վիլտկ»),
ուրիշներ
համա­
րում են փոքր֊ասիական
մեռած
մի
լեզուից
փոխառութիւն
(
տե՛ս
Քօ1ՏՅՇգ,
Էջ
318)։ —
Հիւբշ.
340։
Րւօէշէ
2, 161
«
թուի
յունարէն))։
Բ ւ Օ
էշէ
բ տպ. հտ. Բ,
213
թերևս
յն.
՜
կճսա
՚
ւՀւ
հոմանիշից
փոխառեալ, որի
հետ
հմմտ.
հյ.
եղէգն։
Ուղիղ
մեկնեցին
Այվազովսքի,
Յղ. հնչման
էշ
14
և
ձիւնք։
*
ԱՂԵ–Ղ
«
մի տեսակ
ակունք»
Առաք,
պամ.
457.
Աղեղն
կարմիր
լինի, բաց կար­
միր և ալ լինի,
լաւն մէկ
ղոյն
լինի և ա֊
ռանց
տամ
արի։
= Արաբ.
յ ^ յ Լ տ
՚3
<լ1զ
«
սարդիոն»,
որի
աղաւաղեալ
ձևն է տճկ.
\
ւձճ\ճ, պրս.
&
է1է՛
վերջինից
էլ ձեւացած է
հայերէնը։
—
Աճ.
Այս
մեկնութիւնր
ինձնից
առաշ
տուել է
Պատկ.
,
Աթ31՝011,.
աԱՈՈ.
33։
ԱՂԵՂԱՅ
«
սգաւոր».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էշ
1 1 ։
Աղեկարծ
տե՛ս Յեղ,
յեղակարծ։
ԱՂե՚Լէւ,
ն
հլ. (սեռ
աղեղան ;
«
նետ
նե­
տելու գործիքը»
ՍԳր. Եղիշ. «ծիածան»
ՍԳր.
Ոսկ. «բուրդ կամ բամբակ
գզելու
գործիք»
Վստկ. որից
գեղեցկաղեղն
Խոր.
աղեղնա­
ւոր
ՍԳր. Եղիշ.
աղեղնել
«
բամբակը
գզել»
ԱԲ.
դիպաղեղն
Խոր.
քաջաղեղն
Խոր. Մագ.
հաստաղեղն
Խոր.
աղեղնակապարն
Ոսկ.
Բուղ,
աղեղնադրօշ
Մեսր. եր.
տտաղեղն
«
մի
տեսակ
թռչուն» Լաստ,
աղեղնաբանել
«
ընդ­
դիմաբանել»
Թէոդ. մայր.
Գնձ.
աղեղնաձև
(
նոր
բառ)։
Տ օ Խ օ ժ Շ ւ ՛ ,
1
հշտ.
46
արար.
յ
5
՚
ց զ զ
բառից։
^ս11
«
Ր
Տ Ա ՚ ձ Ա ՛
88,
12
յն.
Ա)/.Տ77)
«
թև, բազուկ,
ձեռք»,
լտ.
Յ ւ ՚ Շ ս Տ
«
աղեղն»։
Յ ս § § 6 ,
8
է Ր ^.
36
սանս.
3 1 ՚ 3 1
Յ
«
ծոած, կորացած»
բառին
ցեղա­
կից,
Հիւնք.
ո ւ ղիղ
բառից։
Բշէ&էՏՏՕՈ,
ձ 1 \ Ա. ճ*՚ա. Տէսճ.
101
֊
ե ղ ն
Համա­
րում է մասնիկ,
ինչպէս և
տ առեղն,
ասեղն, բաւլեւլն, սլհեղն
բառերի
մէշ։
ԳԻՌ.—ՀՃ.
Մշ.
աղեղ,
Ակն. Զթ՛ Խրբ,
Կր, Չմ,
աղէդ,
Ալշ. Ողմ. Վն.
անեղ,
Ախց.
Մկ. Սեբ.
անէղ,
Տփ.
անէղ, անիղ,
Ասլ.
աղե՝իւ,
Ագլ,
ա՛նիդ։ —
Վն,
անղան լար
(
իբր
աղեղան
լար) կուսական
կամարաւոր
յօն֊
քերի
համար
ասուած։—
Բառի
զանազան
նշանա կութի
ւնն ե րը
իրարից
զանազանելու
համար
կազմուած են՝
նետ
բառի
բարդու­
թեամբ՝
Սլմ,
նետաղեղ,
Ակն,
նէդ վաղէդ,
Մշ, Ջղ, Վն,
նետվանեղ,
Երև.
նէտվա՚նէղ,
Ոզմ.
նիտանեղ,
Տփ.
նիտվանիղ,
Ասլ.
նէդ–
վտննէդ,
Զթ.
նիդբ՚աղէղ,
լըմ բ ՚ ա ղ է ղ ,
բո­
լորն էլ առաջին
նշանակութեան
համար։
—
Աղեղ
«
ծիածան»
նշանակութեան
համար
ունինք՝
Ալշ.
ա ն 1 է ղն ա դ ,
Ոզմ.
անըղնակ,
Վն.
անանկ,
Ագլ.
ը ղ ի յ օ ՚ կ ը ն
և Ախց.
աղէղնա–
վ օՐ ։—
Երրորդ
նշանակութեամբ
է Ո.
ան–
էղնադ,
որից
աղնել
«
աղեղնել,
աղեղով
գզել»,
աղնաց,
«
գզածի
թափթփոլքր»,
Ակն.
էղնիլ՝
փոխանակ
(
աղ)եղնել։
ԱՂԵՐՍ, ո
և
ի
հլ. «աղաչանք,
պաղա­
տանք»
ՍԳր. Ոսկ, ես. «գութ,
ողորմութիւն»
Սերեր,
(՛
յաղերս ածիլ
կամ
իանարհեցուցա­
նել
«
աղաչելով
ողոքել» ոճիմէջ),
«
չքմե­
ղութիւն,
ջատագովութիւն»
ՍԳր. Ոսկ.
«
մէ­
կի սիրտր
շահելու
համար
տրուած
րնծայ,
նուէր»
Խոր. Նար. «յարաբերութիւն»
Ոսկ.
Fonds A.R.A.M