ԱԿՏ
1 1 1
Ա՚ւՔ
անգամ
ունի Մխ. գա. էջ 268. նււյնը
ա ւ կ տ ա Ր
ձևով Վրք. և վկ. հտ. բ. էջ 254։
֊
լտ.
3 ֊
է 3 1 ՝ 1 Ա Տ
«
տետրակ
բռնող,
հաշոլա–
պահ» կամ
Յ Շ է Ա Ձ ք ա Տ
«
սղագրողքարտուղար»։
Ուղիղ մեկնեց նախ Վարքի
հրտր. (անդ,
ծանօթ.),
յետոյ
Բաստամեան,
Մխ. դա.
ծան.,
ՒՀՁՐտէ,
Դաստն. I I 80։
ԱԿՏՈՆ
«
մի տեսակ
ծառի ծաղիկ»,
ունի մի­
այն ՓԲ, առանց
վկայութեան,
նորայր, Բառ.
ֆր. 641 բ յիշում է իբրև
նորա՛կերտ
բառ.
չունի
ՀԲուս։ Բառիս վրայ մի քննութիւն
ունի
Ուղուրիկեան
(
Մասիս 1881, նոյ" 23), որ հա­
մարում է
«
տ Ձ տ ե սշս տ 6 ե ս 1 ս տ ,
տճկ.
^ 6 ւ աս–
^Շճ»,
որ ևըստ Նորայր,
ֆր.
հ ա ե 1 6 >
վայրի
թանթ բո լեն
ի։
*
ԱԿՐԱԲԱԴԻՆ
«
բժշկարան,
դեղերի
գիրք,
բհՁՐաՅՕՕբշՇյյ
Մխ. բժշ. 126, աւելի ուշ
ս փ ւ –
ր ա պ ա ա ի ն
Ամիրտ.։
֊
արաբ.
Հ ձ ձ չ \ ձ \ յ \ &ղՀենՏւն\Ո
նոյն նշ. որ
յն.
քՕ(Տէ<յ>ւ8էՕ՚7
«
գրքույկ»
բառն է, ասորերէ­
նի միջոցով
անցած
արաբերէնի։
Ուղիղ
մեկնեց նախ Տ-1Ճ&1 § 248, որից
յետոյ
83
ՏաՁճյ13Ո Ժ՜ՃՏ,
1915(5),
էջ 384։
ԱԿՐԱՍ
«
դեղերի
զանգուած,
թՅՏէւ116».
ունի
Գար. բառ. իբր արաբերէն
բառ։ Գիտէ նաև
Ք՛աջուն ի, հտ. գ. էջ 5 բ։
*
ԱԿՐԿԱՐՀԱՅ
«
մի տեսակ խոտ է, բողի
տակ, բ^աէհաա»
Մխ. բժ. որ
ձ ա կ ի կ ա ո ր ա յ
Գաղիան. (րստ Բառ. երեմ, յաւել. 573), այլ
ձ.
ա կ ի ր կ ա ր ռ ա , ա խ ր կ ա ր ք ւ ա ։
Ընդարձա՛կ նը–
կարադիրր
տե՛ս Տճձճ,
Մխ. հեր. § 238։
֊
արար.
լ ^ Տ Տ ւ –
՚
Յ է Ա Ր
տ\\\3ւ
(
տե՛ս
Շթայնշնայդէրի
հաւաքածոյի
մէջ՝ Պ\12,ւԼՒ>\
12, 217).
րստ Կամուս,
թրք. թրգմ. Ա. 550
ակրկարհ ան վայրի
թարխունի
արմատն է.
արաբ բառն
էլ փոխ առեալ է
ասոր.խյ
ՐՕ^.
՚6
զ31՛
գ^ճձ
(
էՅՈէհշւաՏ բ)Մ6էհւ՜ԱՄՈ>
բա­
ռից (ԸէՕՕւՀ. ԼՇՃ. Տգէ՛ 259 ա), որի բուն
նշա–
կոլթիւնն
Է«արմատ,
ծաղիկ»։
—
Հիւբշ.
262։
ՆՀԲ արաբ.
Է օ տ ո լ զ ա հ ր ։
Ուղիղ
մեկնեց
Լ Յ § .
ԽՈՂ. Տէ՛ § 44։
"
ԱԿՔԱՆ
«
մի տեսակ
փուշ,
շհտւէձօՈ».
գործածուած
Է Դ. թագ. ժդ. 9. «Ակքան ի Էի–
բանանէ
յղեաց առ եղևնավւայտն... և կոխե֊
ցին զակքանն»։
Նոյն բառր մէկ անգամ
ո ք ո զ
հոմանիշով և մէկ անգամ
էլ
ե կ ք ա ն
ձևով
ունի
Բ. մնաց, իե 18 «Ոքոզն որ ի Լիբանան է,
յղեաց առ մայրսն... և եկեալ
կոխեցին
զա­
մենայն
զեկքան»
նորագիւտը
երկու պարա­
գային էլ գնում է
դ ժ ն ի կ .
«
Դժնիկ որ Լիբա­
նան
լերին է, առաքեաց առ մայրսն
Լի բան ա ֊
նու
...
և եկին
գազանքն
կոխան
արարին և
սատակեցին
զդժնիկն»։
Այս համեմ
ատոլ–
թիւններից
հետևում է, թէ
ա կ ք ա ն ,
ե կ ք ա ն ,
դ ժ ն ի կ
և
ո ք ո զ
հոմանիշ են։ Կիւրղ. թգ. և Վա­
նակ, վրդ. մեկնելով այս բառր
գրում են.
«
Ակքանն
բանջար ինչ է... Ակքանն
մանր
թուփ է» ևն։ Արևմտեան
գրականում՝
ե կ ք ա ն
«
փուշ,
շհՅւ՜ՃՕՈ;»
ձևի վրայ
հիմնուելով
կազ­
մուած է
ե կ ք ա ն ի կ
(
թռչունը)՝
թարգմանա­
բար
ֆրանս.
0
հՁ1՝ճօՈՈ61՜6է
հոմանիշից։
= եբր. յն. և հայերէն
սխալ
ընթերցուած֊
ներից յառաջացած
մի բառ է։ Ս. Գրքի եբրա­
յական
բնագրում 4 տեղումն
էլ դրուած է
յ ֊ Ո ր – ՈՅ \ Ա Ճ,
որի ուղղականն
է
X ս X
«
մի տեսակ հաստ և ուժեղ ուղտափուշ,
շհ31՜–
ՃՕՈ,
լտ.
ՈՕէօհՁՏւՏ Տ ^ Ո Յ Ը Յ
Ն»։
Յոյն թարգ­
մանութեան
մէջ երր. բառի դէմ գրուած է
առաջին
և երկրորդ
անգամ
ծ.ՀՕ՝>, երրորդ
անգամ
Օ,7.՝Լ0Ա՝Լ (այլ ձեռ, 0՝/օԼ) և
շ\"ՐԲ
ո
րգ
անգամ
Ա7.՝ր,սյ (այլձ. Ա՝ԼԴՕյ)՝.
Յունարէ­
նս ւմ այսպիսի
բառեր
չկան, ուստի
յայտնի
է, որ երր.
հ Յ Ճ Ս Ճ
բառի
տառադարձութիւն֊
ներն են։ Ուրեմն
ուղիղ ձևն է Օ.՜/0Ա՝Լ, միւս֊
ներր ա յլափոխեալ։
Իրօք էլյունարէնի
մէջ
կայ
0»(*՝
յ&;՛.
«
փուշ»
բառը, որի պատահա­
կան
նմ անութիլնր
թելադրել է
գրիչներին
Ա՝/–
1
Ղ
^ևը դարձնել
վերջապէս
0.7.0.՝,;
Հայ
թարգմանիչը
տառաղարձրել
է
յոլնարէնից
ա յն ձևերր, որ գտել է իր գործածած
ձեռա­
գրում, այսպէս
՚-՚
ԼօԼ
ընթերցուածը
պահել է
ո ք ո զ ,
իսկ միլսներր
ա կ ք ա ն , ե կ ք ա ն ։
Սրանք
յունարէնի
երեք
ձևերից ոչ մէկի հետ չեն
նոյնանում.
այլ ներկայացնում
են
նրանց
խառնուրդր։
Այսպէս,
ա կ ք ա ն
կրում է երկրոր­
դի առաջին
մ ասր
(
օ՝՛–՛/) և առաջինի
երկ­
րորդ
մասը
(
Յ ^ ) ։
Սրանից հետևցնում
եմ, որ
կա մ յն. բառը
ունէր
ուրիշ
երկրորդական
րնթերցուածներ
ևյատկապէս
մեր թարգման­
չի գործածած
ձեռագրում
Ա7./Ա՝), Հ.ձ/Ա՝յ
ձևե–
Fonds A.R.A.M