ԱԿ Ո Ի
110
անկոնիտովն « մի
տեսակ
թունաւոր խոտ))
Վեցօր. 88։
= յն.
ձէպւ՚ԼՕ՝*, լտ.
ՅՕՕՈւէսա,
ֆրանս.
ՁՇՕաէ
նոյն նշ.։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
ՀՀԲ։
ԱԿՈԻԹ
«
կերակուր
եփելու վառարան)),
մի
մի անգամ
գործածուած
է Վրդն. ել. Կանոն և
Յայսմ. ապր. 23(էառ զիս յակոլթէ
անտի)։
ԳԻՌ.-Ջղ.
աքութ
«
վառարան,
օշաղ)>։
Բառ. հրեմ. էշ. 140
ակութ
ձևով
յիշում է
իւարոյկ
բառի
բացատրութեան
մէջ.
որից
երևում է որ իր ժամանակ
բառը
յայտնի և
սովորական
ձև էր։ Փամբակ՝
ակութ
«
փոքրիկ
թոնիր, որի վրայ
կերակուր
են եփում, հաց
թխում կամ քուրսի
դնում))
(
հաղորդեց Ստ.
Աօրեան),
նոյնը նաև Շամախի (տես
Շիր֊
վան զա դէ, «Քաոս))
)։
ՓՈԽ. — Վրաց.
ակութա
«
խոհանոցի
վւուռ,
վառարան))։
Վրացերէնում
այս բառը
ստու­
գաբանուած
չէ և Չուրին ովը
համարում
է
հայերէնից
փոխառեալ։
ԱԿՈԻՄՐ, ի
հլ. «սեղան,
բազմական))
Բուղ,
ղ. 4. «հանդիսականների
խումբ կամ
բազմու­
թիւն))
Եղիշ, Շնորհ,
նար. որից
ակումբ աո­
նուլ
«
խումբ
կազմել))
Լմբ.
ակումբ մաշկեայ
«
մինդար,
վրան
նստելու փոսթ, մորթի))
Յու­
դիթ ժբ. 15.
ա կմբ ահոյլ
Թէոդ. խչ.
ակմբիլ
«
հաւաքուիլ))
Եղիշ. խր.
ե ո ա կմբանոց
«
երեք
բազմոցով
ճաշասեղան
կամ
սեղանատուն
(
ըստ
հռովմէական
սովորութեան),
էք1Շ1ւա֊
ՍՈՂ»
Փիլ. տեսակ,
բ ազմա կմբ անո ց
«
շատ
բազմոցներով
կամ նստարաններով
սեղանա­
տուն)) ԱԲ։ Բառի
հիմնական
նշանակութիւնն
է «նստիլ)), որ սակայն
գործածւած
չէ.
ա՜­
կումբ մաշկեայ
այն մաշկի կամ մորթի
կտորն
է, որի վրայ նստում
էին (ինչպէս
հիմ այ մահ­
մետականները՝
աղոթելու
ժամանակ),
ա–
կումբ
«
ժողով,
բազմութիւն))
բառի
համար
հմմտ. ֆրանս.
Տ 6 Ձ Ո Շ 6 ( Տ 6 0 Մ
«
նստիլ» բա­
յից),
ռուս.
Յ Յ Շ ե Ա Յ « 1 6
(
օՍԼհՈհ
«
նստիլ))
բայից),
հյ.
նիստ
(
ժողովի),
նիստ գումա­
րուիլ, նստից բացա կ այիլ
ևն։ նոր գրակա­
նում
ակումբ
նշանակում է «կլոլբ»
(
օր.
գրա­
կան ակումբ, Հայո ց ակումբ
ևն), որի փոխա­
րէն գործածւում է նաև
ա կմբ անո ց։
^ս11օւ՝,
Խաշո.
VI լտ.
շ ս ե օ – շ ս ա ե օ
«
ընկողմանիլ»,
յն.
%\)1
Լ՜1Տ) «ծռիլ,
հակիլ»
բառերին
ցեղակից։
Հիլնք,
ումպ, ըմպել
բառից։
Գազանճեան,
Արև. մամուլ 1902,
74
ա
մասնիկով
իաւմբ
բառից։
Ուղուրի֊
կեան, Ամէն, տարեց. 1909, էջ 228 լտ.
ՅՇԸԱեՅՐ6, ՅՇՇԱՄ1ե61՜6
«
բազմիլ,
ընկող­
մանիլ»
բառից
փոխառեալ։
—
Եոակմբա–
նոց ե. բ ա գմա կմբ անոց
բառերը
ԱԲ
կարծած
է
ըմպել
արմատից
և ըստ
այսմ
գրում է
եոակըմպանոց, բ ազմա ­
կըմպանոց
«
իրեք
կամ շատ
նըս֊
տարանով
տեղ
ուտելու,
խմելու»,
սխալը
ուղղում է նախ նորա յր, Բառ.
ֆրանս.
քէՈօԱոաւՈ,),
յետոյ
Թէոդիկ
և
վերջին
անգամ
մանրամասն՝
Ուղուրի֊
կեան, Ամէն, տարեց. 1909, էջ
226—8։
ԳԻՌ.֊Մն.
Ննխ. Պլ. Սեր.
ագում օր,
Ատն,
Ավ.
ագամ Օ Ր ,
Զթ.
ագան Օ Ր
«
եկեղեցական
մեծ տօնի հանդիսաւոր
օր»։
ՓՈԽ. — Վրաց,
ակումի
«
ժողովուրդ,
բազ­
մութիւն. դէզ, կոյտ, խումբ»,
մարգալիտիս
ակումի
«
մ արգարտի
շարք», զ-ի
համար
հմմտ.
պատշգամ-պատշգամբ, սալամ
(
թըռ֊
չունը)
—
սալամբ,
ևն։
*
ԱԿՈԻՄԻՏ
«
կրօն աւորական
մի տիտղոս
է» Կորիւն. Խոր. Գ. 57. գրուած
ակիւմիտ
Վրք. հց. ժդ։
-
յն.
Խ
.0՚,\).՜
ղ10–, որ նշանակում
է
բուն
«
անքուն,
տքնող,
չքնող» և միանձանց
կար­
գի
անուն
է։—Հիւբշ.
339։
Ուղիղ
մեկնեց նախ նճ.Բ։
Ակունդ տե ս
Յւսկինթ։
ԱԿՈԻՐ
«
բրիչ,
ֆր. բ\0). ունի
միայն Քա–
շունի. հտ. բ, էշ 329, որից Տիրոյեան,
Հան֊
րագրութ. 311, 353։
Քաշոլնին
տալիս էնաև
բառիս համար
երկու
վկայութիւն։
Ի
ներքուստ
ա կրովք և կտցաւոր
մրճովք
փորելով,
վարէ
բահիւ կամ ակրով։ Աշխ. խդ(1)։ Այս բառր
նոյն է
ակիր
հոմանիշի հետ, որ Խոր. Գ. 28
սակրօք
բառի
սխալ
րնթերցոլածից
է յառա­
ջացած
(
տե՛ս
անգ)։
Բայց Քաշունոլ
երկու
նոր
վկա յութիւնն
եր ը
գալիս են
հաստատելու
սխալ և անգոյ
համարուած
բառիս
գոյութիւ–
նր. դժբախտաբար
չի
հ աս կա ցւում, թէ
«
Աշխ.» ասելով
ի՞նչ
աղբիւր է
հասկանում։
•
ԱԿՏԱՐ
«
սղագրող կամ քարտ ո ւ դար».մէկ
Fonds A.R.A.M