ԱԽՏ
101
ԱԾԵ
Ուղիղ
մեկնեց
նախ ՛հ՛հ,
յետոյ
ՆՀԲ,
Տթ16Տ61 8 V Տ
5, 398
ևն,
*
ԱԽՏԱՐՄՈԼ
կամ նաև
ախսսսրմող, ախ–
ւոարմաղ, ախտարմախ, ի-ա
հլ.
«
աստղերը
դիտելով
գուշակութիւն
անող», երկու
անգամ
միայն
գործածուած
է. մին՝
Խոր. բ. 67 և
միւսը՝
Շիր. բոլորն
էլ սխալ
գրչոլթիլններ
են
և պէտք է ուղղել
ախտ արմար։
= պՀի
Ձ-ճէէՄտՅք
«
աստեղագէտ,
ա ս
տ ղ ա ֊
բաշխ)), որիՀետ Հմմտ. պրս.
Օ^էքՄ– §Ա1ՈՁ1՚,
Տ\\Խ&––Ոռ\Խ,
պՀլ.
ՏէէՄԱՏւՈՁՐ
և Հյ.
ա ս ա ե ֊
ղանշւքար.
բոլորն
է լ կազմուած
ՅճէՁՐ, Տ1էՅ–
1՝&,
աս տղ
բառից և զնգ. աԱ1՝֊–=սանս.
Տ^ՈՅՐ,
պՀլ. Աձաաէտւռ,
պրս. ԽտաձտւՈ-֊Հյ.
նա–
ւքարհլ
բայից,
նոյն
արմատից
Է նաև Հյ.
նշ-ւքար։
Ուրեմն
բուն իմաստն
Է
«
աստղերը
Հաշւող»։—
Հիւբշ.
94։
ՆՀԲ
մոլեալ յախ տ արս։
Ուղիղ
մեկնեց
նախ Պատկ.
^316թ1Ձ^ե1
1, 7։
Հիւնք.
աիտ ար
յ
–
ւ / այ = ւյ(ւս, աճ՜ք
բառերից։
Ախրապատին
տե՛ս
Ակրաբադին։
ԱԽՐԻԸԱՆ
«
մի տեսակ
անուշահոտ և գեղե­
ցիկ ծաղիկ
Է)> Մխ. առ. (4 անգամ
յիշուած).
ՀԲուս.
§
35
ըստ Շէհրիմանեանի
համարում
է «լտ.
էւ՜0բ061սա.
ֆր.
0
ՁբԱՇա6»
կոչուած
ծաղիկր,
ԱԽՐԻՃԱՆԱԿ
«
կղմուխ
բոյսը».
ունի
միայն
ՀԲուս, § 3273, որ և աւելացնում
է. «հին և
ընտիր
անուն... ո՞ւր և ուստի նախ
յիշուած
ըլլալն
յայտնի չէ ինձ»,
ԱԽՑԻՓԵԽՑ
կամ
ախցիփեղց, աղցիփեղց
«
թուլամորթ,
վարքով
անկարգ»
(
հակաթոռ
կաթուղիկոսների
համար
ասոլած)
Վրգն.
պտմ. տպ. Վենետ. էշ52, Սրա հետ նոյն է
ցղբեղ,
տե՛ս
առանձին։
ՆՀԲ
աղց
բառից՝
կրկնութեամբ։
Այտը–
նեան, Քնն. քեր. էշ 262 տճկ.
ՅեսզՏԱեսզ
հոմանիշից
հայացեալ է համարում
գւռ.
ափեղցփեղ
ձևը, առանց
անդրադառնա­
լու
ախցիփեխց
բառի
վրայ։
Ս.
Մխիթա֊
րեան,
Բիւրակն 1898, 789
հայերենից
փոխառեալ է դնում
էնգիւրիի
բարբա­
ռում գործածական
ՅթսետԱբսե, Յթ1Մ–
ՏԱթ1Մ
ձևերը, որոնք
ոլղղւսկի
թոլրքերէ–
նից են
փոխառեալ։
ԳԻՌ.— Ատն.
ախցփէխց
(
գրուած է
աղց բհղց ՝
Արևելք, 1888նոյ. 8 — 9). Ջղ.
ափեխցըփեխ,
ափեխցրփեխց,
Ախց. Երև.Ննխ. Պլ. Տփ.
ափէխցփէխ,
Ղրբ.
ափէղցփէղ,
+ ԱԾԵԼ
(
ածի, ած), ա ռաշին և
նախնական
իմաստն է 1) «բերել»,
որից
այլևայլ
եղանա­
կաւորողներով
ծագում
են հետևեալ
երկրոր­
դական
նշանակոլթիւններր.
2)
փոխագրել,
վարել, տանիլ. 3) շարժել,
հասցնել,
վերա­
ծել. 4) յեղյեղել,
ասել. 5) պատել,
բոլորել,
վրան կապել,
հագնիլ,
շինել. 6) լցնել, կա­
թեցնել. 7) զարնել
(
ապտակ,
սուր ևն).
8)
կատարել,
անել. 9) աւելացնել,
յարել.
10)
բռնել, ձերբակալել.
11)
սիրտ՝ սէր շահիլ,
յանկուցանել.
—
այս բոլորը
հին և ընտիր
են.
յետնաբար
ունինք նաև 12) կտրել, վիրա
յել,
սափրել. 13) բուսցնել. 14) նուազել.
15)
ձու
ածել։
Այս նշանաև).րլթիւնները
ոսկեդարեան\
ածանցներում
էլ գտնւում
են։ — Այո
Ր
ո
լոր
նը–
շանակոլթիւնները
իրար հետ անձուկ կապե­
րով կապուած
են. նման
եգանակաւորումներ
գտնում
ենք նաևօտար
լեզուների
մէշ, ինչ.
յն.
օդա,
բացի
«
բերել»
նշանակութիւնից,
նշանակում է նաև «փոխագրել,
տանիլ, ա֊
ռաշնորգել,
վարել,
իրեն
քաշել,
յանկուցա­
նել,
յիշել,
միտքը պահել, պատ
քաշել,
փոս՝
ջրանցք
շինել ևն»,
0.՝
է(0՝Հ՜ղ
զփոխադրու­
թիւն, մատուցում,
տանիլ,
շրի
ագուգայ,
մեթոդ, երգ, մեղեդի,
ծիլ, ընձիւղ ևն», լտ.
3
^0
«
փոխադրել,
տանիլ,
վարել ևն», պրս,
հսւ՜ճՅՈ
«
տանիլ,
խաղի
մէշ յաղթել,
անունը
յիշել, ասել, ժամանակ
անցկացնել
ևն», լտ.
3
§ 6
(
հրամ.)
«
օ՛ն, աղէ՛, ասա՛, խօսի՛ր, գնա
բանիդ
ևն»,
հյ.
բերել
«
գրել,
բուսցնել
(
որից
բերք) ,
համբերել,
վարել, քշել», թրք.
§Շ
.
ե–
Ո՜161\
«
բերել,
բուսցնել,
պտուղ տալ, ծնիլ
ևն»,
ռուս.
860
X0
«
բերել,
տանիլ,
ձու ածել»
ևն։ —
Ածել
բայի այս նշանակոլթիլններից
յառաշ
են գալիս հետևեալ
բառերը,
սաածիլ
«
պտը֊
տիլ, դառնալ»
Եզն. Ոսկ. ես,
յածիլ
«
ման
գալ»
ՍԳր. Եւս. քր.
յածումն
ՍԳր. Փարպ.
ա–
ծանիլ
«
հագնիլ»
Սղ. ղբ. 1.
ած
«
ծիլ,
ընձիւղ»
Վեցօր,
(
տե՛ս Վարդանեան,
Բառաքն.
ղիտ.
բ. 10),
ածու
«
պարտէզի
մէշ հողի
մշակուած
փոքր
բաժանմունքներ»
Սիր՝ իդ. 41. Խոր.
ածուենի
«
ածուի մէջ բուս ած» ԱԲ,
ածելի
«
մազերը
կտրելու,
ածիլելու
գործիք»
ՍԳր.
Fonds A.R.A.M