ԱԽՈՆԴ, ի-ա
հլ. «ստամոքս,
փորոտիք»
Փիլ. (ալս ձեւով գործածուած
է մէկ անգամ,
Մարմնոյս
մեծութիւնն և որ էր ի նմա
ախոն֊
դացն).
որից
ախոնդանք, ախոնդեանք
կամ
ախոնդիք
«
նոյն
նչ.» նիւս. Փիլ. Պիտ.
Մագ.
ախոնդանոտ
«
մաղձոտ»
Բժշ. առ
լեհ։
ՆՀԲ
յն,
շ ^ Յ թ Օ ; ;
«
կռճիկ՝
քթի,
կոկորդի,
մանաւանդ
կրծքի
մասերի»։
*
ԱԽՈՌ
«
ձիու կամ էշի ախոռ»
Սեբ. էչ
68, 95.
Վրք.
հց. (ՆՀԲ
դնում է
Ո
հլ.
բայց
չունի
վկայութիւն).
որից
ախոռապետ
Բուղ.
ախոռապան
Մարթին. տե՛ս և
շահախոռա­
պետ։
֊
պ ր ս ,
յ շ
֊ ֊
Հ
Յ Ճ Ա Ր
«
ախոռ», պկ.
3
X 7 3 ^
«
ախոռ»,
3
X73,1 1 Տէօ1՚ՁՈ
«
գոմ»,
քրգ.
Յ Ճ Ա ք
«
ախոռ,
մսուր»,
աֆղան,
Յ ճ ճ 1 %
որոնք
գալիս են ղնդ,
* 3
^ 7 3 ւ 9 Ո Յ
֊՝
եից և այս էլ
ծագում է
XV ^ է ^
«
ուտել,
խմել»
արմատից՝
3
մասնիկով, ըստ այս մ
ա խ ո ռ
բուն
նշա­
նակում է «ուտել-խմելու
տեղ»։
Իրանե ան­
ներից
փո խառե ա լ են նաև. ասոր,
.
զ
^ւ
ս^Ա1՚>
չաղաթալ.
3
X01
«
մսուր»,
արևե լ,
թրք՛
^ տ –շ \
6
X 0 ^
«
ձիու ախոռ»,
օսմ,
^&.\ 3 X 0 1 ՜
3
X91՛,
ՏւհՏՀ՝
«
ախոռ» (և սրա միջոցով
ն յն,
ձ^ՕՕթէ,
բուլղար,
^ՁյհՅք, 7 3 9 1% 91191՝,
3791՝,
սերբ,
հ<ւՒԱՄ,
հ Յ ւ ) ,
վրաց,
ա ի յ պ փ ,
ա խ ո ւ ր ի
«
ախոռ»,
թալմուդ,
«
ախոռապետ»։
—
Հիւբշ՛
93։
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴ, յետոյ
ՆՀԲ,
Լ Յ § .
և
այլն։
ԳԻՌ.––Սլմ.
ախոռ,
Ախց. Ակն. Խրբ. Կր.
Շմ. Ջղ՛ Ո. Սեբ. Տիգ.
ախօռ,
Երև.
ա՚խօո,
Հճ.
ա խ ո ր ,
Մշ.
յախոռ,
Գոր. Ղրբ՛
ա՚խուո,
Մրղ.
Տփ.
ա խ ո ւ ր ,
Աթ.
ախէօո,
Ասլ.
ախ–
վ է օ ր ,
Ագ/. ա՚հուո,
իսկ Պ լ.
ախըո՝
նոր փո­
խառութիւն է տաճկերէնից։
Երև. Ղրբ՛ Սլմ. և
Մ րղ. տեղական
թուրքերէնի
ազդեցոլթեան
սսււկ՝ իմաստի
փոքր փոփոխութեամբ
դարձել
է «մսուր»,
այսպէս է հասկանում նաև Բառ.
երեմ, էջ 216, որմեկնում է
մսուր
«
ախոռ»։
—
ԱԽՈՐԱՆ
«
սրընթաց ու ահեղ
(
գետ)»,
նորագիւտ
բառ՝ որ մէկ անգամ
գործածում է
Յկ. կր. էջ 47. Ելանեն
բազում
ակունք և լինի
գետ
սուր և ախօրան և մտանէ
անհուն
ձորն
Ծիրանայ և
Սառչամու։
= Աիալրեան
գետի
անունն է, որ վերա–
ծուել է ածականի,
ձևի կողմից
հմմտ.
նոյն
հեղինակի մօտ (էջ 50)՝ Եւ գետն գայ Ղար֊
սայ և յԱնոյ, որ է Ախօրան։
Գետի
յատուկ
անունը
հասարակի կամ ածականի
վերա֊
ծուելու
օրինակ է նաև յն. "ճ՝)0.Աի0Հ « գ ե տ
Թեսալիայում»
և ՚6.՝1Ա0\ւ0գ «անձրևներից վ ա ֊
րարած գետ,
հեղեղ»,
հմմտ. նաև փխբ.
«
ամէն գետ կամ ջուր»
( ՚ 8
օ 1 Տ 3 0 ց
60)։
—
Աճ.
Տե՛ս իմ Հայ նոր բառեր,
հտ. բ. էջ 91։
*
ԱԽՈՐԺ, ի
հլ. «հաճելի,
՛
հաճոյական»
Ա֊
գաթ,
«
հաճոյք»,
ախորժակ,
յօժարութիւն»
Յհ, կթ. Յանայ.
Յհ, իմ. «դժուարին*»
Մագ.
գամագտ. որից
ախորժակ
«
քաղցր,
հաճելի»
Շար, Յհ. կթ. Նար, «մտադիւր»
Փարպ,
«
սըր֊
տի
բերմունք,
ցանկութիւն»
Խոր.
Յհ. կթ.
«
գործ,
զբաղմունք»
Փիլ. Խոր.
Պիտ.
(
նոր
գրականում
«
մ ասնաւո րապէս՝
ուտելու և
ընդհանրապէս՝
մի բան անելու
փափագ,
ցանկութիւն»).
ախորժական
«
հաճելի»
Ոսկ.
Եզն.
ախորժել
«
սիրել, փափագիլ,
հաւանիլ»
ԱԳր. Եզն. Ոսկ. (կայ նաև
ախորժալ
Փարպ.
Ոսկ.
յհ. ա. 24.
ախորժիլ
Մ ագ. ժա),
ախոր­
ժութիւն
Ոսկ, մտթ. և Եփես,
ախորժակութիւն
Դիոն. Փիլ.
անախորժ
Նար. Մագ.
անախոր­
ժական
Ոսկ. մ. գ.14.
չախորժական
Եզն.
չարախորժակ
Պիտ.
բարե ախորժ
Եզն.
մ ա րմ­
նախորժ
Թէոփ. խ. մկ.
յարախորժելի
նար,
յօժա ր ախորժ
Սարկ, աղ. Գր. հր.
մարդաչա–
խորժ
«
անմարղասէր,
մարդատեաց» Ոսկ.
ես. 154 (գրուած է
մարդաչախ(ոժ)։
–֊֊–
Իրան.
" ՜
Յ ^ Ա Յ Ր շ Ձ , ֊
ձևից, որ
կազմուած
է
3
մասնիկով
*\11
<1ւ"ԼՏւ֊ ր առի ց. Հմմտ. պՀլ.
\
շԼ*յ«*
x7
^1
•3
ե
կամ
x731^
յ
ե:<*xս^^Յ^,I<;<
Ճ Ա Յ Ր շ Ձ - ե Յ ,
«
քաղցրութիւն,
երջանկութիւն»,
X ս ^ ^ 2 ^ Տ է
«
քաղցրագոլն»,
զնդ.
ճ Ա Յ Ր 9 2 1 § է Ձ —
(
դերադր.)
«
ամենաքաղցր,
ամենաՀամեղ»,
օսս.
X 0 ^ ճ
«
լավ»,
պրս.
^^ձ\^–Հ
X 7 3 1 I ճ Յ Ո
(*
ճԱ
^ձՎ*\\13ք՚ձ)
«
ճաշակել,
Համ
առնել»,
(
ձ\^–֊.
X7^11
«
կերակուր»,
^ յ \ ^ .
Ճ
7
Յ 1 1 ^ 3
Ր
«
խոՀարար»
(\
ձ01Ո
§500,
8&.1
,
էհօ1օտ36,
ճ 1 է Մ .
\
^6ւէ.
1874)։
Վերջին
պրս.
բառերի
վրալ տե՛ս և
խ ո ս ։
Բագրատունի,
Քերակ. զարգ. 1470 իբր
անխորշ, անխորշելի։
Հիւնք.
յօժ ա ր
բա–
Fonds A.R.A.M