0.1,-1.
98
11.
ԽՈ
ռիս մասին
րնդարձակ
տե՛ս Նորայր, Բանաս.
1901,
97,
Ըստ ԴաֆիԷլ
վրդ. Չարոյեան
(
նա­
մակ
1933,
մարտ
3 )
Գաւաշի
գաւառականով
նշանակում է «Ախլաթայ
խնձոր»,
որի կրճատ
ձևն է. բառս
նոյն
խնձորի
համի,
հոտի և
գոյնի պատճառաւ
սիրուն
աղջիկներին
իբր
վերադիր են գործածում, Քրգ, ևս ասում
են
կէհէ, տ ի ւ դ ը մ ի ն ի
ս ե ւ ա խ լ ա յ է
«
աղջիկ, դու
նման ես ախլախնձորի»
(
քրգ՝
ս ե ւ =
պրս,
Հ–**֊»
Տ1ե
«
խնձոր»
)։
= բառի
երկրորդ
մասն է
խ ն ձ ո ր ,
բայց ա֊
ռաջին
մասը
անծանօթ է։
*
Ա ԽԼԻՄԻԱ
«
մի տեսակ
րոյս.
03,
ճւաՈյ»
Բժշ.
ունի
միայն
1
<ՕՐՏէ,
ճձԲհ
2, 137։
= արաբ.
Ա–ք^յԱ\
Ձ1
–
զ տ և տ 1 3
(
իբն-Բէյ֊
թար, էչ 3 1 4 ) կամ
Ա ^ ձ Տ
զ 1 ւ տ 1 Ձ
(
տե՛ս
Շթայնշնայգէրի
Հաւաքածո
յի մէջ
\ \ 2
Ճ ^ 1
12,
325)։
Ուղիղ մեկնեց
)
ԼւՂ1՝ճ, անդ։
*
ԱԽԼՍԱԶ
«
մի տեսակ
բոյս է» Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 32։
= արաբ.
^Աօ^.=Լ.\ 3X9,1831
նոյն
նշ. որի
Համաձայն
Հայ ձևը պէտք է ուղղել
ա ի յ լ –
սաջ,
արաբերէնում
չՀ ձայնը
գոյութիւն
չունի։
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲ ոլս
է
անդ։
*
ԱԽՀԱԻԱՆ
«
մի տեսակ
բոյս
Է, լտ.
1
Ո Յ -
էոՕՅՈՅ»
Բժշ. ՛ունի
միայն
ՀԲուս. § 33։
= արաբ.
ՀՀ\Հ*.՝Յ\
&
զհՅ^ՅՈ
«
նոյն
նշ.»
(
տե՛ ս
Շթայնշնայգէրի
Հաւաքածս
յի
մէչ՝
Պ11\Լւ\\ 11, 274). նոյն արաբ,
բառը ըստ
Տ
^^ՅՐՕՏՆ, €բ36. Օ108.
1, 307,
նշանակում
է «երիցուկ,
ռուս. բՕԱ
3
ա
1
Հ&»,
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. անդ,
ԱԽՄԱՐ,
ի- ա
հլ. «տխմար»
Տիմոթ.
կուզ,
էչ 330. Յհ.իմ. Պիտ. Փիլ. Մագ. որից
ա խ­
մ ա ր ո ւ թ ի ւ ն
Փիլ. Պիտ. Մ ագ.
ա խ մ ա ր ա բ ա ր
Երզն. մտթ.
ա խ մ ա ր ա գ ո յ ն
Փիլ, Պիտ.
գրուած
նաև
ա ղյ / ա ր
ԱԲ.
ա ղ ա մ ա ր
ԱԲ, որից
ա ղ ա ­
մ ա ր ո ւ թ ի ւ ն
«
տխմարութիւն»
հոր. ա.3։ Այս
բառի
մի քանի
ոսկեդարեան
վկայութեանց
մէչ գործածութիւնր
յետսամուտ
է
համարում
Վարդանեան
ՀԱ 1921, 110 (Բաոաք,
դիա. Գ.
էջ 9 ) և ուղղում է
տ խ մ ա ր ։
ՆՀԲ
մեկնում է արաբ,
ղ ո ւ մ ր ,
յգ.
ա ղ–
մ ա Ր ։
Բ՚իրեաքեան,
Արիահայ
բո. 36
պհլ՛
3
-
քաաՏք
«
անհամար,
անհաշիւ,
անզգոյշ»
բառից։ Պատկ.
.
ԱթՅւ՝–
յ
<31«««
65
արաբ. յ<*շ֊\
ՅխՈՅՐ
«
յիմար»
բառի
Հետ։
Տե՛ս և
տ խ մ ա ր ։
ԱԽՆԹՈՐ,
գրուած նաև
ա ղ ն թ ո ր , ա ղ խ ն թ ո ր ,
յ ա խ ն թ ո ր , յ ա ղ խ ն թ ո ր , յ ա ղ ը ն թ ո ր
«
ծառայա­
կան, գռեհիկ,
ստորին, ռամիկ»,
որից
ա խ ր ն –
թ ո ր ա ղ ո յ ն
Իսիլք. Վանակ, յոբ.
յ ա ղ խ ն թ ո ր ա –
ղ ո յ ն
Փիլ. իմաստ.
ա ղ ն թ ո ր ա կ ա գ ո յ ն
Փիլ.
տեսակ. 14,
յ ա խ ն թ ո ր ա գ ո յ ն
Երզն. մտթ. 390
(
տպ.
ա խ ն թ ո ր ա գ ո յ ն ) ,
յ ա խ ն թ ո ր ա կ ա գ ո յ ն ,
Հ
,
ս ղխնթ ո ր ա կ ա ն ա գ ո յն
Փիլ, տեսակ, ևն։ Վեր­
ջինիս մէջ
(
էջ 1 8 ) համապատասխանում
է
յն. բնագրի
ձ7Հ
,
օ9ս
)
թ«ՏՀ
«
միքիչ Հարբած,
ապուշ, Հաստագլուիւ»
բառին, իսկ էչ 72՝ յն.
&
ն\յԳ1ԼԿ՚յ<ճնէ5՚<։0.Հ0.՝. «ստրուկի՝
ծառայի
վայել
կոպիտ
կոշտ», լա.
Տ6Ո՚ԱտՏ.—
Հմմտ. նաև
ս ա ղ ա խ ն թ ո ր ։
ՆՀԲ մեկնում է
ա խմ ա ր , ա ղ ա խ ին , ա–
ո ա թո ւ ր ,
տճկ.
ա յ ա ղ
«
ոտք»,
հյ.
աք, ա–
թուր, ե ն թ , ր ն դ
բառերով։
Եազըճեան,
Արևելք
1884
հոկտ"
1 7
սանս,
հ վ է
կամ
հոլ
արմ ատից։
Հիւնք. յն. ե1.ԱՅ՚Լ<ՏւՀ «ո–
խակալ»։
ԱԽՈՅԵԱՆ,
գրուած նաև
ա խ ո յ ա ն
«
քաջ,
նախայարձակ
կտրիճ,
(՛
ի
հլ*) Բ, թագ, ա, 6,
Յովել. բ, 7. Ագաթ. Եզն. Բուղ,
«
յաղթանակ»
Ոսկ. յհ. բ. 39 Շար. որից
ա խ ո յ ա ն ա կ ա ն
Ոսկ.
ես.
ա խ ո յ ե ն ա ն ա լ
Ուռպ.
ա խ ո յ ե ա ն ա յ ա ր ձ ա կ
կամ
սղեալ՝
ա խ ո յ ա ն ա րձ ա կ
Արծր.
բ ռ ն ա խ ո ­
յ ե ա ն
Նար. էչ
260։
Հիւնք.
ա գ ո ն ի ս տ ա յ ք
բառից։
ՓՈԽ.֊–Հայերէնից
Հին ժամանակ
փոխ­
առեալ է վրաց
շե֊ւշ^Տօ
«
առնական,
քաչ»,
ծեօ"շօ
>6ցՅծ
«
առնականութիւն,
քաջութիւն».
\
ք ձայնը
վրացերէնում
V
դառնալու
իբրև
լաւագոյն
օրինակ
կարող եմ ւԻշ)*Լ Վ
ո1ս
ց.
ձ օ ց ծ ծ ^ Օ ր ա վ բ ա կ ի
«
դրօշակ», որ ծազում է
թրք՛
ձ՝՝^. ^–&)/–՝&Ղ Հոմանիշից,
ճիշտ
նոյն
ձևով էլ Հյ.
ա խ ո յ ե ա ն
^ > « / ք ւ ա ^.
ա ի ա վ ա ն ի ։ —
1
ԱՏէ1
1&
Է)3,
1)10
է.
եսւ՚ՃՇ
255
քրգ.
լ
^խձ
Հ
Հ*–
§ 6 1 3 X 1 ^
«
ախոյեան»
բառը
վերլուծելով
§61՛
« – « 7 / 1 / 1 1 -
^ ^ - 1 - 3 X 1 ^ ,
վերչինը
Հ ամ արում է Հյ
ա խ ո յ ե ՜ ա ն
բառից
փոխառեալ։
Բայց
անշուշտ
սխալ է, որովՀեաև
ա խ ո յ ե ա ն
բառը
բար­
բառներում
դո յա թիւն
չունի։
Fonds A.R.A.M