ԱԼԽՈԶԱԶ
«
մշկան
եղինշ, լեղակ».
ունի
միայն Բառ. երեմ,
յաւել, 565, իսկ ՀԲուս.
§ 896 և 899՝ այս և
ալիաջալ
ձևով, որ թոլի
վրիպակ։
*
ԱԼՄԱՆԱԿ
«
օրացոյց»,
ունի
միայն 1Հ\–
7013,
Բառգիրք
Հայոց, տպ. 1633, էջ 5։
= ի տալ.
Յ 1 Մ 1 3 Ո Յ Ը Շ 0 ,
ֆրանս.
Յ 1 Ո 1 3 Ո Յ Ժ Ն
որ ստ. լատ.
Ձ 1 Ո 1 3 Ո Յ Ժ Լ Ա Տ
և ստ. յն.
Յ 1 Մ 1 3 ֊
ՈՅ1<0Ո
բառն
է. ւայս անունով
կոչում է Եւսե–
բիոս եգիպտական
օրացոյցները.
բառի
բուն
ծագումր
անյայտ
է. ոմանք
գնում են արաբ,
(
հմմտ.
սպանական
արաբ.
3 1 -
աՅՈՅեհ^ ,
ուրիշներ
եգիպտական
յունարէն։
Իրապէս
նշանակում
է «օրացոյց՝
աստղաբաշխական
ծանօթութիւններով».
բայց
յետոյ՝ այս կար­
գի հրատարակութեան
ց մէջ աւելացան
ամէն
տեսակի
նիւթեր և այժմ ստացել է
րնգհան֊
րապէս
«
ժողովածու»
նշան ակո լթիւն ր ։ Ըստ
այսմ
արևելեան
գրականում
ասում ենք
ալ­
մանախ
(
ռուսական, որ է գերմանական
ար­
տասանութեամբ)
«
գրական
ժողովածու»
ի ֊
մաստով։
—
Աճ.
ԱԼՆ1ԱԱՐԻ
«
բոյս
ինչ», գիտէ
միայն Քա~
ջունի, Գ.3։ Կայ արաբ.
յ . ^ ձ \ \
3 1 -
Ո Յ Ւ Մ
«
սպիտակ
խաղող»։
*
Ա ԼՈձ
(
որ և
ալո
\–
ճյ «մի աեսակ
վալրի
է ֆր. &՚Լ^0\&»
Վստկ. 155,
որից
ալոճի
«
նոլնի
ծառը. ֆր.
3 2
Տ Ր 0 1 1 6 ք յ 9
Բժշ։
֊
արևել. թրք.
–
ո 9.1սյ,
թրք.
նոյն նշ.– Հիւբշ.
261,
Ուղիղ
մեկնեց նախ ՀՀԲ, Մեր
բառր
ԳԳ Համեմատում
է պրս. ձ.–~գ)\
Յ
1
Ա
03
«
սալոր»
բառի Հետ, որ սակայն
ալս֊
տեղ կապ
չունի և ծագում է պրս. ^) \
Յ 1 Ա
«
սալոր»
բառից՝
ՕԱ
նուազականով;
Բայց
կարելի
է որ վերի
թրք–
օ\\Դ\
ձևը ծագած
էինի
նոլն պրս.
բառից։
ՑօէԱօհՇՐ,
Ճ Ո Շ Յ
94
և
199
և
Լ Յ # .
(
յ6Տ. ^.Էհճ.
44
պրս.
310
«
սալոր»
բա­
ռից։
Լ Յ ^ .
ճոռ.
Տէսճ.
էշ
188
թրք.
Յ
1
Օ
1*
ԳԻՌ.-
Ախց. Երև. Կր.
ալօհ,
Ռ. Սեբ.
ալօջ,
Մշ.
ալուհ,
Ասլ.
ալէօչ,
Խրբ. Հճ. Տիգ.
ալուջ,
Ոզմ.
ալրչ,
որից
ալոչիկ,
Սս. «լեռնային
ա–
լոճ»։
ԱԼՈՆ
«
սեղեխ,
հոմանի»,
նորագիւտ
բառ.
որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Բառ.
երեմ, էջ 184,
հոմանի
բառի
բացատրութեան
մէջ,
ԱԼՈՋ
«
էգ ուլ» Ղևտ. դ. 28, 29, Թուոց
ժե.
27.
նորագիւտ
Մնաց. բ. լե. 7 — 8։
Հիւնք.
ու՚ոջ
հոմանիշից։
ԼւճշՈ, Տէսճ.
25
լտ.
Յ10,
հհիւս.
Յ1Յ,
գոթ.
Յ 1 Յ Ո ,
Հի
ռ
Լ՛
31
ւա
«
սնուցանել»
բառերի հետ, իբր բր–
նիկ հայ, հնխ.
Յ1
արմատից
(
տե՛ս
Ա–
լ ի կ յ ,
կազմուած
–
ոջ
մասնիկով։
\
ԼշՕ
՝
տէ,
Յոլշարձ. 406
ուլ
բառի
հետ
միասին
կցում Է սումեր.
1
ս
«
գառն»
ձևին։
ԳԻՌ,— Մշ,
ալոջ,
Մկ.
ալիւչ,
Ոզմ,
ա՜լոլչ
«
երկու
տարեկան
Էգ
ուլ»։
ԱԼՈՑ,
անստոյգ
նշանակութեամբ,
որից
ալոց ա գ ոյն և. անալոցագոյն,
երկու տեղ մի­
այն գործածուած.
«
Դկղաթ (գետ)
անալոցա–
դո(ն և վնասակարագոյն
ի գետոց
Է, իսկ Ա–
րածանի՝
ալոցագոյն
և կենդանարարագոյն
և
աճեցուցանող».Փիլ.
լին. Էջ 10.
«
Զյորձանուտն
բաժանէ
րնդհարմ
ամ բ զանալոցագոյն
բեր­
մունք կենցաղոյս».
Սկևռ. ի էմբ. (տպ. Սո­
փերք, ժե. 6 3 ) ։
—
Հին բռ. մեկնում է
անալոց
«
անամօթ
կամ անտեղի», որ սխալ է.
ալո­
ց ա գ ոյն
«
սննդարար
կամ պտղածին», նՀԲ
«
աղու,
հեզիկ ևն», ՋԲ
ալոց ա գ ոյն
«
քաղ­
ցրագոյն,
սննդարար,
պտղածին»,
անալոց
«
անամօթ,
անտեղի կամ անյատակ,
խոր»,
անալոց ա գ ոյն
«
վնասակարագոյն,
անբեր,
ժանտ, կարի անհամ», ԱԲ
ալո ց ա գ ոյն
«
հե­
ղուկ, կակուղ»,
անալոց ա գ ոյն
«
սնունդ
չը–
տուող»։
նՀԲ լծորդ
հյ.
աղ
կամ լա.
Յ1Օ
«
սնուցա­
նել»
։
ԱԼՈԻՃ
«
խոտ է բժշկական»
Ամիրտ.
ունի
միայն
Ալիշան,
ՀԲուս,
§
23։
*
ԱԼՊՈԻՃ
«
հնդկական
մի խոտ է կամ
ՅՇՕաՏ 0313աԱՏյյ
Ամիրտ. ունին
միայն ԱԲ և
ՀԲուս. § 27,
-
արար. ղ^ձ\
լ \ \ \ ) \ \ ) \ (տե՛ս
(
յթայն
շնայ֊
դէրի բառարան
ական ճոխ Հաւաքած
ո էի մէջ,
\
Վ2.ա
ււ, 3 1 4 , ք
Է ս յ յ
բառի տակ),—
Հիլբշ. 262,
Ուղիղ
մեկնեց նախ ՀԲուս.
§
27,
Fonds A.R.A.M