ԱԱ–
93
ԱԼԻ
բայեցի
լեզուն
ալ
ասէ
թէ՝ գայ
յայտ–
նեսցի,
էլ՝
Աստուած,
ուիայ՝
օրհնհցէք
և գովեցէք
զկենդանին
Աստուած»։
Այս
վերջին
մեկնութիւնը
ծայրից
ծայր
սր֊
խալ
է։ Նորերից
ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՀՀԲ,
յետոյ
ՆՀԲ,
Շրօդէր,
1
Ւ16Տ31Մ.
45
ևն,
ԳԻՌ.— Իբր եկեղեցական
բառ
պահուած
է
ամեն
տեղ. նոր բառեր
են՝
ալելուք
Հմշ.
«
ծննդեան
տօնին
աւետիս
ման գալը»,
ալե­
լու
Քզ, «այս
առթիլ
նուէր հաւաքելու
յատուկ
ծակոտկէն
մի
աման»։
*
ԱԼԼ՝Փ
կամ
Ա ԼԻՓ
«
այբ
տառը»,
ունի
միայն
ԱԲ։
= եբր.
316
ք
,
արաբ,
3,11
ք
,
եթովպ.
9,1
ք<
611
ք
«
այբուբենի
առաջին
տառը»։
ԱԼԻ
«
առանցք,
երկանաքար
կամ
ճախա–
բակ»,
մէկ անգամ
գործածուած
է Փիլ. ել,
509. «
Ալի
հոլովելով՝
ոչ փոխէ զտեղին,
ինքն
յինքեան
շրջելով՝
ոչ մատչի
ի բաց.
նոյն
օ–
րինակ
և երկին պատի
յինքեան,
ոչ տեղա­
լի ո խոլթե ամբ
»։
Այս վկայութեան
մէջ
ալի
անշուշտ
ուղ­
ղական
է. բայց
ՆՀԲ կարծում
է, որ
կա­
րող
է նաև
սեռական
լինել,
ուստի
և
նշանակում
է
ալ,
սեռ.
ալի,
կամ
ալի»
սեռ,
ալւոյ
։
ՋԲ
ունի
միայն
ալի
ձևը։
Պէտք է կարծել,
թէ ՆՀԲ֊ի ենթադրած
ալ
ձևը ՛ճիշտ չէ։— Բառիս
մեկնութեան
հա­
մար
ՆՀԲ յիշում
է յն,
(
Օ֊՜ղ
«
թափա­
ռումն»
ևօճ՚ա
«
աղաղ»։
–
ք-ԱԼԻ
(
~ոյ,֊եաց)
«
ալիք, կոհակ»,
սովո­
րաբար
յոգնակի
գործածուած՝
ՍԳր, Ագաթ,
բայց
եզակին
էլ կայ. ինչ. Կնիք հաւ. էշ 5,
Պիտ. Մագ.
Վրք. հց. ևն։ Սրանից
են՝
ալէկոծ
Ոսկ,
Վեցօր,
ալէկոծել
Եղիշ. Պիտ. Նար,
ե–
րեքալեան
Անան. եկեղ. Նիւս,
ալեակ
«
փոքր
ալիք»
ԱԲ.
ալիասաստ
Կրպտ. նոր գրակա­
նից՝
ւս|եօ.ե, ալեծածան
ևն։ Այս
արմատի
հետ
նոյն
է՝
֊)-
ԱԼԻ
(–
ոյ,֊եաց)
«
սպիտակ
մօրուս
կամ
մազ».
սովորաբար
յոգնակի
գործածու–
թեամբ. ՍԳր. Ոսկ. բացառաբար
եզակի
ունի
Ոսկ. մ. բ. 24. սրանից
են՝
ալևոր
«
ծեր»
Ոսկ.
ալևորիլ
«
ծերանալ»
Ծն. իե. 8. Սղ. հ. 18.
Բուղ,
ա լ ե ոյթ
«
ծերութիւն»
Ոսկ. եբր. է.
ալէ­
խառն
Ոսկիփ.
աղեբեկ
«
ալէխառն
(
մազ)»
Խոր. Յհ. կթ.
սսյիտակալիք
ԱԲ. նոր գրակա­
նից
ալեզարդ, ալեհեր
ևն։
= բնիկ
Հայ բառ. Հմմտ. յն.
7
էՕձ10^
«
ալիք»
(
թէ՛
մազերի
և թէ՛
ժայռերին
բաղխող
ծո­
վի Համար
առուած),
0
.1
ՀԼ
Օ
Ճ
Հ
Ա՚Ն
«
ճերմակ
մա­
զեր», սանս.
բ&ԱէՅ– բ ճ Ա ԷՈ ւ
«
սպիտակ
ա֊
լիք»)
ՔՐԳ՛
յ ֊ - Օ
«
կոՀակ»,
պրս.
պՀլ.
բ1Ր
«
ծերունի»։
Յունարէնը
գալիս
է Հնխ.
թ օ 1 ւ 0 ֊
ձևից, իրանեանները
Հնխ.
թ1^՝0–
ձե–
վից. Հայերէնն
է լ ո՛չ թէ
օ ֊ ն փոխած
է ա,
այլ, ինչպես
գիտել
է տալիս
Հիւբշման
(
անձնական
),
ածանցում
է Հնխ,
բ110~
ձևից։
Հմմտ.
նաև՝
զնգ.
թՕԱ1Ղ1§&––
բՅՕԱ1"Ա§3–
«
սպիտակած
(
մագեր)»,
յն.
՜
Տ^ՏէՕ^
«
ծերու­
նի»,
՚
ռ^ճւ
^ՕՇ,
«
դժգոյն»,
«
սևագոյն»,
Հ1Տ1\Հ0Հ «դժգոյն,
կապարագոյն,
մութ»,
"775֊
ճտ՚.3.
«
վայրի
աղաւնի»,
լա.
բՅ,և1Ո1ե6Տ,
Հպրուս.
բՕՕ,ԱՏ
«
աղաւնի»,
լա.
թ&11շ0
«
գըժ֊
գռւնիլ»,
թ31101՛
«
դժգունութիւն»
,
թ3111ճսՏ
«
դժգոյն»,
միռլ.
1
ւՅէհ–
կի՛՛ր. \\\\\ճ
«
գորշ»
Հբգ. 1ճ1օ, գերմ.
ք;ա1,
անղսք.
ք6Տ1օ–
՜՛
ի՛՛լ–
քօ1Ր
«
դժգոյն,
մոխրագոյն»,
լիթ.
թ Յ Ռ ՚ Յ Տ
«
բաց
դեղին»,
Հոլ.
թ1օ,\
;
Ն
«
սպիտակ»,
բ 6 –
1
&
ՏՆ
«
գորշ»,
սերբ.
յ)\շլ\
«
կապոյտ,
դեղ­
նագոյն»,
լիթ.
բ 6 1 § ,
լեթթ.
բօ16,
հպրուս .
թշ 1 6 Տ
«
մուկ»,
լիթ.
բ11 էք1Տ
«
գորշ»,
լեթթ.
թ3.1ՏՏ
«
մոխրագոյն»,
ռուս.
բ ք 1 6 Տ >
7
յ
«
խայ­
տաբղէտ»,
որոնց
բոլորի
արմատն
է Հնիւ.
ր շ 1 –
«
գորշ,
թուխ,
դժգոյն
ևն»
( ՜
Բ օ ե Օ ք Ո ^
2, 53,
Ք օ ւ Տ Յ Շ զ
762,
7
քՅ Ա է տ Յ Ո Ո
205,
555,
ւն՝Բւ\0՝ճէ֊հ/\.Շ\\\Հ.է
689)։
Հի
լ
ԲՀ–
412
և
520։
ՆՀԲ
ա լ ի ք
«
մազ»
Հանում
է ծովի
ա լ ի ք –
ից։
Հիւնք.
07.3
«
ծով»
բառից, իսկ
կրկին
նշանակութեանց
Համար
Համեմատում
է
1:0
X16;։
Վերի
գեղեցիկ
մեկնութիւնը
տւաւ
8
Աց
§6 ,
8
է1՚§.
9,
Սագըղեան,
ՀԱ 1909, 334
Հյ.
ո ղ ո ղ , ո ւ ղ խ ,
ն ե ղ ո ւ լ ,
սումեր.
3,
Տ.Ա,
3
§ Ձ
«
չուր»,
3
§ 1 3 .
«
ա֊
լիք»,
թրք–
օ\,
ս1
«
ծով»,
Յ ե - ո ա զ
«
Հո֊
սիլ»
ևն բառերի
Հետ։
1
<13թՈ0էհ, Ճ Տ 1 3
Բ01.
106
կցում
է ֆինն.
3
,
Ոօէ,
օսթյ.
311
եե
բառերին։
ԳԻՌ. — Սովոբական
Է
ա լ և ո Ր
բառը.
Ալշ–
Fonds A.R.A.M