ԱՆԱՀԻ Տ
85
/.,,/,,.,
ա..,,/,,/,
իբկոլ
Հին ,Ա,ճակր
վեոսպանելու.
ՀաՏաո, իր փափաքահը։
Իրապէս
փափաքովն
կբ
ատիկա՛
Տարակուսելու,
մաՏանակ
չունեցաւ,
որովՀե–
,
ոե, կՆսչ Տր զկՏքը
֊ ֊
որ
չ
կ, բարկանար
ո, չկբ
Հսսռեր,
ինչպկս
Լ;ի,լ, ատին կ ֊ կախուեցաւ
ղրան
ԱաԱՈւտձքին
&
կչ, Հարղական
նշանի ակս ,
՛
ն "
՚
(
ԿՎ
ա
Ո
է-լր֊յ
Հխպախ... Հոս կբ բնա–
կկբ... շատոնց,
երկ,,, տաբի կայ...
Փողողին Տկշ ինքղինքին
ղկՏ կատաղի
բար­
կութեան
Տբ բռնուեցաւ։
կը յանղիՏանկր
իր ու֊
ղեղբ որ անկարող
կր իր շարմո, Տներր
Հակակշռե­
լու։
Ի՞նչ պկաք
անկի ես այղ աեղբ երթալ։
ՑիՏար
րլւ
՚''1"՛
հ յս՚-սալ
թկ երկս, ,,,արի վերչ
Լիղ,,, դեռ
այղ
սենեակը
կրնայ
Տնալ։
՛
հովս
թկ յաբանի
սպա֊
ոսւՀիին
խօսքերբ
"
ձեր Տհկնելկն
ի վեր երեսր չկ
ցու ցուցած
կր նշանակկ
որ ան ա՛լ Տեկնած կ
ա
լս
քաղաքէն։
Բաբե, ըսելու չափ սլարղ կ։ Տեսայ,
արղկն
Տիշյո կը ղանղաակր
՛
այս
սենեակկն,
"
խոնաւ կ"
կ՚բ–
•
ոկբ, կաՏ՝
անշնչելի
Տթնոլորա,
կարծես
ելեքուրա­
կան
Հոսանքներ
իրար կբ ղաբնուին
Հոն, շա֊
բու նակ
ւ
1
\
սով Տկկաեղ
ւոարաաՏ,
ինվ>ղինքին
չխոսս,,,–
վսւնելՀւք
դոՀունակոլթիւն
Տր կը ղղար :
Սենեակին
Տկկ
քւսռոբղր
նշՏարելով՝
ղրան բացուածքկն,
յ ի –
շէսաակներր
խո, մեցին
անոր
վրա
յ
»
ւ
Հաղար ու Տկկ
Հարկ ու ւղաաասխան
բրին : Ս աՀճակալը
չշսւկուած,
դոց Տնտցած
ննջասենեակի
ի՛նչ
աբաաբոլրոլՏնեբ,
լուացարանը
որան
ասլակիկ
որՏնադաբանին
՚1
ւ"",)
փոշիի
վէոքրիկ
աուվւեր,
անուշահոտութեան
սբր–
ւււ
ակներ, խոզանակ,
օճառ,
եւայլն,
կբ
պատկերս,֊
•
քնկին
կեցո, ածքներ,
շարժուններ
Տեբկ
ուսեբու,
սրունղներուէ
ԼիՏա
Տի այն Տկկ տեսակ
հլիղ
չ է
րով կբ լեցուկին
անոր
տչքեբր ե, որ կբ թափտն–
ցկբ
դանկին
Տկչ–.
11
յղ բսլսր
առարկաները
բաղՏա–
պաակած
կին զայն,
դանաղան
պաՀհրու եւ զան՛ա­
զան
աբաՏաղրութխննեբու
Տկչ փոխադրած,
բազՏա–
թիւ
ձեւեր,
արաայայաութխններ,
դիրքեր
վերասլ–
բեցոլցած
կին։ Ու սիրար
ցաւադին
ղղքոլՏով Տբ
բաբախեց,
ուօ՚դին, Հեւասպառ,
յիշելով
առածին
ղ ի ֊
շեբբ,
աանղոկր... բայց
անոր
Տխոքը
ղձուալսռ–
թեաՏբ
կը Հեաեւկր
պատկերներու
այղ վազքին
է
Ոնոնք կբ փտխչկին,
Տինչղեռ
ինք, փողոցԿ
փ»ղ»ք)>
թեւեբբ
ուսհրկն
կախ, կբ շձ՚1ւբ1Կ՚՛
Դ
ս ա
կ >
՛
Բանի Տր օրուան
աշխատանքը
իրեն րա, սլկան
եղաւ, թօթավւելոլ
Հաւ)ար
անցեալէն
դուրս
նեէհուոզ
գուշերու
խուռներաՏ
արշաւանքը:
Ան– կ \սնդրա–
ղաււնար
երրեՏն այդ մէկ ու կէո օրուան
անՀանդըս–
աոլթեան՝
վ
ո
ր$ին
^"^Ա
1
անխռով
ու ն ո յ ն իսկ ւաՏ–
րւարաաւան,
Հ է " 2 յ ՚ Ղ
<Էղիաով Տր։
Աշխատութեան
էղաՀերԷն
դուրս կր րնակէր
իր դրա սենեակը,
հրա­
ւիրելով, շարադրելով,
խորՀելով
թեքնիքական
Հնարք­
ներու, ձասին՝
Հո դեկան
եւ զգայ արան ական
կնճ
ռո­
ւս ութիւնները
մեկնելու
կարելիութեան
Տաաաան^ա
..֊•
թեւսՏը; Ոչ ՏԷկ "՛լէք
կ՚՚ւ֊դար
արտաքինէն
վրդովել
անոր
ներաշխարՀը,
որ՝ չէզոքացնելով
իր
զգայա­
րանքները
ինքն իր Տէ^ կը Տշակուէր,
կ՚ուււճա֊
նար : նրականութեան
վր՚"
ք
ք
տիրելու
Հաս՛ար Տաս–
նաւոր դե դա դիա ական
յոլզոլՏի
Տը փնտռտուքը
գի­
շերներով
կը րռնէր
զինքը
գրասեղանին
աււ^եւ։ Ու
երը
քունը
ոդկոյգ՜
ո
գկ
ո
յղ
կէ կախուէր
թարթիչնե­
րէն՝
դլուխը
կ՚իյնար
թեւին
*(
ըայ
ք
Տիայն
առաուան
լոյ սին՜ Հեա րարձրւէւնալու
Հաւ) ար ՚.
Տարիներու
տսւդտուկ
Տը ունէր իր ետել, թա­
փառումներէ
Հիւսուած,
որուն
վրայ,
^լ անկարծ,
դուռը գոց ահ էր : Ապագայի
տ
յ "
նախտսենետկին
ՏէՀ ան կը ղին էր իր իՏացականութիւնն
ու զգա­
յարանքներդ
կը Հաւասարակշււէր
դատողութիւնը,
կը
ներդտշ)ււոկէր
սրտին, դարկր։
Անիկա
անցեր էր
քազաքներէ,
գիւղերէ,
լեռներէ,
դաշաերէ,
կանդ
սուեր էր երկալարէն
Տենաւոր
Հիւղակի Տը
առՀել,
.
հրազեր՝ անոր Տէչ ոգեւորուող
երանելի
կեանքին
։
Հսգ չէ թէ Հոն թշուոուութիլնը
կրնար
չոքահ
Ը1Լ՚
ս
լ
ՏարգկայիՆ
Է
՛
արա խուլ
կուրծքերուն
՛
է՛՛՛՛յ
ու
կրհել
ղանոնք : Օր ձը Մօն-Պլանի
փէշերէն
գէոլ ի Բա–
սօիի
լ՚
ս
յն
Հովիտը
կ՚իշնէր
ոտքով։
Աովի
սսլՏկա֊
րար Տէկ անկիւնը
Հիւղակ Տը կեցաց
զա
յն :
Զրվէ–
յին
սւղիտսւկ
փրվտւրները
շարունակ
.
կը
լուային
անոր ճակատը։
Ծառերա
վտւնչ Տը Հովանի
կ ը Ա ՚ ՚ ՚ ր
անոր
վերեւ
ք
իըրեւ. առասպելական
նախախնամու­
թեան
ձեռքը
որ կը յաՏառէր
պաՀպանել
։
(
Ս ար
ՀԷ՛՛՛ՔԸ
անՏիշպպէս
ելաւ
գանկէն
դուրս,
Հիւղակին
անն
շ ձար Տէկ ճեղքէն
ներս
սպրդեգաւ
ու
ընակե֊
ցոէ-ց
ղ
ա
յ ո տարօրինակ
Հէքեաթով
Տը։ ՝$իչ Տը ան­
դին
ելեքտրակայտնը
կը խռնդկար
ի " " ֊ լ դղրդիւն Տը
փոխանցելով
լեր ան ՏունՀ
տարրերուն
։
Ջկրցաւ շա­
րունակել
ճաՏրան
Տինչեւ
որ չորոշեց
Հետագային
գալ Տեկուսանալ
ք
՚
ճգնիլ
այգպէս
Հիւղակի Տը Տէշ,
Հեռաւոր
,
ու.ճինակ,
րաւքն ելով
կայանի
պարզուկ
աշիէատալորներու,
կեանքը։
Fonds A.R.A.M