76
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
—
ԱՀա՛, այս ւսլ մ՛եր ազատազ֊րեալ
ր,
աւելցոլց
երիտաոարգ
Բ՚^Է
Հ
Կ I՛ • 3"ժքք
ա ա
~
Լ՚"1 վսա արանի՛ն քով նստող
մ՛անկամ՛արզ
կինը,
Աիրանոյշր.
ա՛նոր սլաամ՚ա թ ք"*
1
՛/՛
ս
՚–
֊
ե ՜ լ ի
ւոՀ ։։։։.։։/։ էք Մարգ չի գիտեր թէ սհւ
մ՛եր րնտանիքէն
չէ, ու. կարսեցի
է, ու Հայ
սպայի
։
Րը կի՚եր,
Հիմ՛ա
այրի։
Ա՛Հ, եթէ ի–
մ՛սէն սհւ, ա՛նկասկած– որ կը սպաննեն
զ ի ն ք ը ։
էս ալ կ՚ենթագրէի
որ այգ թշուաս
կինր
սահւր անգաէէներէն
մ՛էկ՛ն է, րայւյ երբ Աի–
րս/նոյշ
խօսիլ
սկսաւ., ասացին
րաւ։Լ՛Ա իսկ
գուրս
եկաւ, որ ո ու սաՀայ
մ՛րն էր։
Բժիշկր
աղատեր
էր զի՛նքն ալ եւ. կր պաՀէր
իրե՛նց
Հետ,
օր ։Րր Պոլ իւ՛ տանելու
ւհոադ րա
թեամ՚բ...
ո
ՏարիԷ
մ՛ր իՀեր Պոլիս
վերագարձեր
Էի. կարինէն
բաժնուելէս
վերջ
հէ՚^՚Գ֊ "՚՜
մ՛իս ալ Սել՛ աստիս։
Յնացեր,
մ՛ի՛նչեւ–
իզմ՛ի­
րի չարաշուք
ազէտլլ։
կար՛ն ոյ
րււլււր
Հա
յ
եւ
յ ո յ՛ն տարագիրները
Տ ր
ա
պ իզոնի
ճամ՚՛
լ՚ււվ
Պոլիս
Հասեր
եւ ՀեազՀեաէ
էՐե/լներ
էին
Յուեասաաէ։
կաւ/՝ Ֆըանսա։
Չէի
մոռ­
ցեր
քԻօոունի
հ՜ասա յութիւնները.
կ՚ուսէի
ան պայմ՚սճւ
տեսնել
զինքը
եւ
շնորՀակալ
ըլլալ
իրե՚1ւ ու մ՚անաւանգ
ւՐեր սահւր
։։
ւ՚1ւ–
ղ ա։1ներո։ն
ներկայացնել
զինքը
Է(֊Ր ամ՛է­
նէն պատուաւոր
ե սրացաւ
տարագիրր
զոր
տեսած՜ էի։ Բոլոր
կայաններուն
մ՛ԷՀ
անձամբ
ւինառեցի
գ1՚նքը։
Ա
ՀՔ
Է"
առՀեւն
էր իր
Լացը, իր ծոցէն
գուրո
Հանած
նաւ/՛ակն ե րր,
ազՀրկան
լ ուսանկարը,
ամ՛բողջ^
°ՐԱւ
ռտքի
վրա
յ,
մ՛աքուր ու կոկիկ
խանութի՛ն
մ՛ԷՀ,
շաքար
զ֊Ործ՜ելր։
ֆատ
ա՛նզգամ՛
սիրով կր
ռլաՀէր
իր իւանութրր
որպէս
զի կա՛մ՛ պատ­
րաստած
շաքար՛ն
ե րր ծ ախելու.
երթար
շու–
կսհ։ եւ կա՛մ՛
սնտուկ
մ՛ր երկուք
շաքար
գնէր։
Առաքինութեան
մ՛րցանակ
ի
արժանի
,
մ՛իակ
Հայն
Էր, զոր տեսած՜
Էի.
շաաերոս
մ՝է2, տարագրութեանս
աւՐբողՀ
ը1։թ
ացքին։
Ա յ գ օրբ, կեգրոնականի
ւՐԷՀ
ՎԿՀԷ՛"
զ ուաւ
լրացնելէ
յետոյ,
ոլզղակի
՛
Լա լա­
թիս
յ քարտւիր
գացեր
էի, Եգիպտոս
ւՐեկ–
նել իք բարեկամ՛իս
բարի
ճամ՚բորգսւթիւն
մ՚ազթելու։
«
Փիէր
Լօթի
շոզհՊւաւր
քարա­
փին
ուղղակի
եզերքն
էր
«
ւ
պատրաստ
մեկնելու։
Մաքսատան
առջեւ
գրուած
եր֊
կու
։
Րհծ
Հակերու
մ՚էիոեզր
թօսունր
տե­
սայ։
Հակերուն
մ՛էկուն
վրայ
Աիրանոյշը
Պատած
էր, ու կաթ կատար
գրկի՛ս
՚
Ր Է Հ
քնացող
սիրու՛ն ու մ՛սեղ
ւՐանուկ
ի
ւՐր,
Հա֊
զ իւ ինր
ամ՚սու։
—
Ո՞ւր
կ՚երթաս,
թօսուն,
եղաւ
առա­
ծին
Հարցում՛ս։
Ա՝/ մ՛ոռցայ
բարեկամ՛ս
ալ,
շուրՀ
իններս
ալ։
//
աքերուս
էՐօտլ։
տա֊
րտհ
։։։
ող կապոյտ
ու ը ն զ արձակ
ծովը
գա­
ւաթ
մ՚բ Հուրի
ռլէո
երեւցաւ
աչքերուս,
ու
նշւՐարեցի
որ երկի՛նք
թաշկինակի
մ՛ը չ ա փ
ալ
չէր։
Րտքերուս
կրած
գոզէն,
յանկարծ
գետին
սլիտի
ի յ ն ա յ ի ։
—
Հալէ՛պ
կ
՚
երթանք,
պատասխան/., ց,
խորունկ
վախով
մ՛ը.
գրեր
էի
մ՛երինին
որ ճամբա
յ
ել /
էր,
Հ
ա
/
Է
ո
/
մ՛եզ
գանելու
Համ՛ար։
—
Բայց այս կինը,
ինչ գործ
ունի
Հև սոլ, որո՝ ւևն է այս խեղճ
։/՚
անուկը.
այգ
ի՛նչ
մ՛եղք
գործեցիր,
թ՛օսուն.
գոլն որ կը
խենթենայիր
/
չնոՀգ և ղալկիգ
վրա
յ...
֊ ֊
Ներէ՛,
Հայրիկ,
վերՀին
օրերը
այն­
քան շատ գացի
եկայ
բժիշկին
տունը որ
տիկինը
տունէն
գուրս
վսնտեց
Աիրանոյ­
շր... մ՛եղքցայ,
ներս առի, ու անկէ ի վեր
մ՛իասին
կ՚ապրինք։
Երկուքն
ալ
պիտի
պա­
հեմ՝
աչքերուս
վրայ։
Վկա՛յ
Աստուած
որ
ՀՂՐՏե
Լքել
ա
մ" թշուառ
կինը,
մ՚անաւանգ.
որ կար զ ազի կնոՀս
վերՀին
նամ՛ակը,
ուր
Կ
՚
ըսէր թէ ""էկ Հատիկ
աղջիկս
մ՛եռեր էր
Հայրենիքը,
սարսափելի
Հիւանգոլթենէ
մ՛ր
վերջ։
...
Շոգենաւը
վերցուց
առաՀին
կամ՛ր­
ջակը։
թօսուն
եւ Աիրանոյշ
նաւ
ւՐտան, ի–
րենց
մանկիկին
Հետ։
Յանկարծ
մ՛իտքս
ե–
կաւ որ բարեկամ՛իս
ողջերթ
ւՐաղթելու
մոռցեր
էի. կա,սարեցի
այգ
պարտականու­
թիւնը
րոպէի
ւՐր
մ՛էջ,
այնպիսի
սառն
ձե–
ւով
մ՛ը, որ ապշութիւն
պատ ճառեց
իրեն
եւ
շուրջ
իններուն...
ԱՐՏԱիԱԶԳ
ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ
Fonds A.R.A.M