71
8
ՆԱ Հ Ի Տ
Թ
օ
ււ
ո
ւ ՝
՛
ւ,
ւ ։
(
Թ Շ Ո Ւ Ա Ռ Ի Տ Գ Ա Յ Ո Ւ - Թ ԻԻ Ն Ն Ե Ր ՛
Երբ կառաշարը
Գարամ՚ան
Հատու , Աւ­
շագրութիւն
ըրի ՛՛ր խուռն
բւադմ՚ու թ հան
մ՚ԷՀ,
ոոաիկանՊւերու
Հսկողութեան
ւոակ
նոր բանտարկե
ալներ
քւերս մ՛տան։
Մ ի՛՛՛քէ
ս
բնաւ չէր անցներ որ անոնց
մ՚ԷՀ
քանի ւՐր
Հայեր
կրնային
գանուիլ,
ա՛յնքան
քիչ
Հայ
ս՛նաւքեր էր քաղաքին
մ՚ԷՀ, Մեծ
Աղէ՛
սւէն
յետոյ։
էրէյէի
երկանք, քանի
մ՛ր ժամ՝
վերԳ,
ր ոլորս ալ գլ՛ի՛*՛
՚
^՚՚լեիթի
՛՛՛՛
Ա ՚(՝Է2
։
Երկու օր ՛ԼերՀ
մ՛իայն, Ղայ խանի
մ՛եր կա–
յանր
Հասնելուս
ահ ղ և կա՛ք այ որ
ՀարիւրԷ
աւել ի եղող կալ անաւորն ե լաւ
ւՐեր
ի՛՛՛՛ք՛ "՚
կին
ւք՚ԷՀ երեք
Հայեր ալ կային,
երեքն ալ
Գարաժ
ան էն։
Ասոնք տմ՛բա ոտ անուան
Էին
իրք երկաթ սւգւոյ
գին՜ր
վերցնողներ,
Գո–
նիայի
ահաւոր
սալս տամ՛բու
է)՝ ենէն
վերՀ։
(
$ա յանի
էր որ երեք
"՛՛
ր/ակ իցներս ալ
խեղճ Ու թշուառ. մ՚արգիկ–
էին, երկու
մ՛ա֊
դագորն
եղբայրներ,
երրորդն։ ալ
իրենց
քեռայրր,
ա՚լքաա
շաքարագործ
՛
Ար
.
երի–
տաստրղ ու մ՛արս՛ն եղ. բարեձեւ,
որ խումա­
րին
՚
քէ2
«
ՀՒօսուն՛» անունով
1
լր
ճռւնչցուէր
եւ քուն՛ սհաւնր կիրակսո էր։
Ս՛ին չեւ
II՛եր< աստիւս
,
"
ԱԱ Ք
լ
ժ1՚ի "՛՛Ա ան­
գա՛ք՛ 1լր բաժնուէր
իր ի՚ում՚բէն,
ու. քովս
կսւգար,
ն՜առայե
լու,
դժուարին
ճաւՐբսր–
գսւթիւնս
գիւրացնե/
ւււ քուսն ու
անկեղն
ւիաւիաքով։
Աեբաստիոյ
Ժ՚ԷՀ
բաժնուեցայ
իրւ/՚էն ու իր Հոն խում՚բէն.
ա՛ն,
իրեննե–
րւււն Հետ, յաՀորգ. օրր շարունակեց
իր
ճաժ՚րան դէպ ի կարին, հո ւէնացի
Ամ՚երիկ–
եսւն Հիւանդ ւոնոցր, լման
աժ՛իս
ժ՚ր։
կա/վւն Հասնել ուս, /ֆօսուն
իսկոյն գը–
ւո ա ւ ղիս՛
Աժ՚իսէ
ժ՚ր ի վեր վարժուան
էր
արդ էն քաղաքին,
գործ՝
ժ՛ր չէր գտեր գ ե ռ
եւ սասաիկ
կր տագնապէր
"
ր իր
&
սեւէա–
վայրին
ւՐէջ ակաւՐայ
թողած
իր կինն ու
ւՐէկ Հատիկ
Ա՚ւլ2իկլ՛
առանց
նեցուկի
ժնա–
ցեր
էին։
Յայտնի
էր որ խենթի
պէս կր
»
Ի
Ա
Է
Ա
իր կինն ու ու թնաժ՚եայ
աղջիկը։
թ՚օոուն,
աժ՚էն
օր քովս
պիաի
գար,
աշխարՀի
աժ հնէն
բարի,
աժ՚ենէն
մաքուր
ժ՚արգուն
պէս պիաի
նստէր
դետնի
կապեր­
տին
վրայ,
ու գիրքով
ժ՛ր դ բադան՜
՚1
էկ
սլաՀուս,
Հուրիս
կուժը
աս ահ՝
ւՐօաակայ
աղ բիւրէն
լ եցուցտն
պիաի
բերէր։
—
ԳարաւԱսւնէն
ի՛նչ
լուր՝,
կ՚ըսէր
յտ–
ճաէւ, ու ւսՀա
երկու
խոշոր
ու զ
հւլեցիկ
ւսչքերր
արցունքով
կր լեցուէին.
երբեեՂւ
ա՛յնքան
կը
յուղս
ւ էր որ կը
Հեկեկար։
Ա՛էկ բան գիտէր
ժ ՚ ի ա յ ն
աշխարՀի
վրայ,
բՀևէ՚ն
ժ՛ր ժ ՚ ի ա յ ն ճտնչցան՜
Էր, — իր կինր,
իր ադ2իկր։
Աժ՝բող2
տիեդերքր
իրենց
ժ՚ի–
2
եէ
ժիայն
ձգուան
Էր, իրենցժ՚Է
դատ ի–
ր ական
ութ
իլն
չկար։
•
իանի
անգորն
ութիւնր
կը
տեւէր,
՛
Այնքան
իր Հւլգիին
ժ ՚ է շ կր լայնն ար րն–
աանիքի
եւ դալկի
սիրոյն
ւՐեն
ատարան
լ ի ճ ը ։
ինչպէս
բոլ որիս, անանկ
ալ
թօոա–
նի
Հաժ՚ար
ճշժարիտ
անակնկալ
մ" էր
ձեր­
բակալուիլ
ր, բանտարկուիլը
եւ
յանկարծ
տարագրսւիլր։
Խեղճը
բան ժր ձգած֊
չէր
իր տունը, եւ արդ էն ինչ ունէր
որ ձդ էր։
Եք՚կ՚՚ւ
շաբաթ
ր ան գուժ՛
ժ՛ր տանէն
առած
նտժ՚ակովը
կը ժ՚խիթարոլէր։
Գիտէր
,,
ր ի–
բենները
անօթի
չէին,
ժնացող
քիչս, որ
գուռ
ու դրացին
երր
անշուշտ
,,
ր կ՛
օգնէին
անոնց,
բայց
իր խղճմ՛տանքը
ան Հան­
գիստ էր։
ւ
Fonds A.R.A.M