ԱՆԱՀ
Ի Տ
67
թիւնր^
երբ բարբարոս
դօքւքը
կր խուժէր
ք
ա
՜
ղաքր։
Ա
է
ք
ս
՚
^Ւ2
ս՛իկ՛՛ղէս
յա։
օսմանեան
բանակին
մէթ էր, քաղաքէն
դուրս,
իր աա֊
ղր կր
Հ ա ղորդէ
մանրամասնութիւնն
եր
նաեւ
պաշարման
Հանգամանքներու
մասին։
նի կողա
յ ո սի կ են ս ա դ ր ո ւթ ե ան
Ա՛յս գ օ երր
պաՀպանահ
ե*1ւ մեգի
անոր
սւաղերր։
՚1՚
ժ ր ա
իւ–
աաբար
անոնք
կր լռեն
Հագորդել
մեգի
թէ
Հեղին
ակր
ի՞նչ
պայմաններու
մէթ կր գրա–
նուէր
՚
ս յ ղ շրթանին.
աշխարՀական
էր թէ ե֊
կեղեւյական։
Տաղերու
շունչր,
ոձր եւ ինչ ի**՛է
երանգներր
կր կաղմեն
մեր մէթ
շ/7 Հ
Ն
Հա մո­
դուս
ր
,
թէ նա
Հե ա ա մուտ
ւէ՚բն էր եկե ղեց սլ­
կան
կոչման,
եթէ տակաւին
չէլ՛
ալլահ
բարձր
կարգերր,
բայց
յա
մ՛են ա
յն դ է պ ս
սնահ եւ ու­
սած
էր եկեղեցւոյ
Հովանւոյն
ներքեւ,
թերես
իբրեւ
դպիր։
Կիպրոսի
առումէն
իբր
ՀԱ)
տարի
յետոյ
Կ, Պոլիս
կր պատս/Հինք
Նիկոդայոս
ե–
րէցի
մր, որ քաղաքին
բնիկներէն
է,
«
ալե–
ի/առն,
իմաստուն
եւ բւսբեսէր»։
Ւբ
անձնաւո­
րուիմ եան այս յատկութ
իւններբ
կբ
թելադրեն
մեգի
նոյնացնել
գ բ ՚ ՚ ՚ ք բ
Համանունէ
եւ
Համա­
քաղաքացի
տաղասացին
Հետ։
1605
թե
Գրիգոր
Կամախեցի
Խրիմ
Էն Կ.
Պոլիս
կբ ժ լսմանէ,
Ղ,ալաթիայի
(
Կէօմրիւկի
/
Ա. Նիկոդայոս
եկեղեցւոյ
քաՀանաներր
կր
Հիլ րրնկալեն
ղին,րր
իրենց
մօտ, ՜ (<եւ անդ էր
ա ւ ա գ ե ր է ց մի ալեխա.ոն,
իմասաուն
եւ
բաբե֊
՛
սէր, սեպհական
բնիկ
/
^^Աաամպօլցի
ր
Նիկո­
դայոս
անուն,
կարի
առաւել
խ ա ն զ ա դ ա կ ա թ
սիրով
րնկալաւ
դմեդ»,
կբ դրէ
Կամախեցի
ժամանակաղիրր
(
էլ\
7" ՝ ՛
՚1՚
րէ
յետոյ
երբ Ե–
րուսաղէմ
պիաի
մեկնէր
Գրիգոր,
ուզեց
իրեն
Հետ
ուղեկից
ունենալ
ուրիշ
Հոգեւորականներ
եւս,
բայց
անոնց
չքաւ
ոբութիւնր
չի տար
Հ ամար
ձակութիւՖ
կոխել
այս Հեռաւոր
բագ–
մածախք
ճանապարՀր։
Գբէգ՚՚Բ
Կամախեցի
կր
միջնորդէ
անլնց
Համար
Աւագերէցի
մօա.
«
Եւ ես աղաչեցի
գաւադերէցն
մեհ աւաղ
ե֊
կեղեցւոյն
սուրբ
Նիկողա
յոսի՝
զսրբասէր
քա–
Հանայն
ղաէր
Նիկողայռսն
վասն
Պարոն Հօր
չքաւորութեան
եւ զպիտոյսն
ամենայն
որ
վասն
Ս, Երուսագէմայ։
Նա.այս ս՛էր
Նիկոդա–
յոսս, որ յ ո յ ժ
Լերմ եռանդ
սիրով
կու
գթայր
ի վերայ
մեր եւ նոցա,
պատասխանի
ետ
մեզ ել ասաց
թէ... ՛՛՛ա ես այլ կամ
ունիմ որ
կողակցովս
երթալոյ
յԵրուսաղէմ,
երր
յոր­
ժամ
էլի՚՚՚ի
՚1",՚1՚"
բաւ ական
պաշարն
.
ձանա֊
պաբՀի,
նա ես տաց. զիմ թոշակ
պաշարն
ճա֊
նասլարՀին
Ս, Երուսաղէմ՚այ»
։
Ուխտաւորնե–
րբ ճանապարՀ
կ՝ելլեն,
անոնց
թուին
մէչ՝ չեն
աեսնուիր
ալ ագերէցն
ել իր կողակիցբ
,
(
ԷԼ
93/*
՛
ք՛րիստոնէական
եղբայրասիրութեամբ
Հրաժարեցաւ
նա իր սրտի
վւաւիագէն.
խնա–
յահ
միշ՝ոցներովր
Հարթեց
ՃանապարՀր
ու­
րիշներու
ա ո ա ի
Այսպէս
թէեւ
չյաչ\ոդեցաւ
իրեն
այս անդամ
բնտանիքին
Հետ
այցելել
Երուսա
ղէմ,
բայց
նա
մղտեսի
էր
արդէն,
Կհրլայի
տաղարանը,
որ գրուահ
է
լ605ի՚ե,
այդ
թուին
մղտեսի
գիաէ
գինքր։
1605
ի՝ս
Նիկողա
յաւ
ա ւ ա գ ե ր է ց
ալեիւաոն
էր արդէն,
մաՀն
Հաւ անօրէն
այս
թուականէն
ոչ շատ ուշ այցելեց
իրեն։
* * *
ԳՐՕԻթԻՒՆՆԵՐԸ
Ան ո նք
բարձր
ա րուեսա
ի սաեղհագ
որ
«
V
ո ւ -
թ իւններ
չ են
է
մ եր
«
միջնադարեանէ»
անուա­
նած
ղրակէսնաթ
եան
ւէէթ
կարող
են
սակայն
ւի ոք րի
կ ա ե ղ մր ղր ա
ւ ել
։
Եր են ո պ ա րդ ու թ
եան
մԷ2 ալ ունին
մերթ
սիրուն
Հնչիւններ,
որոնռ
ունկնգրութիւնր
Հաճելի
Է, երրեւ/ե
նաեւ
յո։ -
դՒԼ
1
^՚ԻԿ
Ո
ղ
ա
յ
ո ւ է
I՛ ր
՚՛
Ւ
ա
է՚
ո
"
Ւ
ա
ո
՚
^ ՛
ա
***
՛
ո ա ի
րաօ՝
՛՛
գբին
Է
^
կ ը
յ
ա
յ
ս 1
^ ՚
ա
ե* եր
Է
ա ս
դ եք ԻԿ ՛՛Հ
մր նկարագրել
ու.
՚
լսււ
ա
էի "՛է՛ սարան՚էւեր
ա
եւ իր
գ ո վ ա ս ան ութ
իւն ր Ս, Տ ե ղ եա
ւյ կր ձգաի
յ ա ո ա թ
բ ե ր ել ոգեւոր
ու թ ի ւ ն ։ Եր ա ա գ
եր
ու
Հարաղ ա -
ա ութ
եան
Հաւէ՚ար
յայաարար
նշան
կրնայ
նկաաուիլ
միաճեւ
2""/՛/՛»
Ո
Ր ^
—
^
Հաաուահով
Է ամենուրեվ*;
իյոաորուէ/եերր
ււլէաք
Է
վերա֊
գրել
րնդօբինակողներու
ան Հ մա ութ
եան։
հի կողա
յ ո ս ի գրչէն
ծանօթ
են ինձ Հեա
եւ՛
եալ
աաղերր,
֊
֊ •
Օ՚ԼՔ
՚
ւ ^ ՚ ւ ւ ՚ ՚ ւ ՚ ՚ ՚ Լ ւ ՛
|
1
,
լ^Լ
լ
",)
<1ք
–—
Սուլթան
Ակ֊
լ ի մ ի
/156
Ց—15741
սիրելագոյն
օրագիրն
էր,
արգ էն դա
Հ ր արձրաԳւալ
է առա
շ
է
իւ լ ել Վենե
֊
աիկի
Հ ա ս ա ր ա կ ա պ ե ա ո ւ թ ե ան
ձեււքէն
Կիպրո֊
սր, ուր օածանաձ
էր երբեմե
մաՀմեաական
ԴՐ°Հ1՚
։
1
7
Ր ՛սի* որմ ակր
ՀրաՀրելյին
Փիալա
եւ
Լ ա լ ա
(/՛
ուսթա
ֆ ա վէ ղիրներր.
անոր
սուրբ
նկարաղիր
աա աւ է ր ա սուդ
մուֆաին։
Հակա­
ռակ
ամէն
իրաւունքի
՝
I,
>70/՛^՛
Հրա ա արա
կու ե–
ւլաւ
պա ա երագ
մ։
Կ իւղ բոսի
՚ / / " " ՛ , /
արշաւող
բ ա ն ա կներուն
Հր ա // ՛ա ն ա ա ա րն ե ր
նշանակ
ու ե֊
գան
Լ ալ ա Ս՛ու սթաֆ
ու ւի
///
՛
շա եւ Փիալ ա
ւի ա ֊
շ ա
.
աո ւսՀի^ւին
յանձնու
եցաւ
ւյ ա մաք ա լ ի ն ու֊
Fonds A.R.A.M