40
ԱՆԱՀԻՏ
Ս Թ Ր
ՍԼ
Զ Պ Ո Ի Ր Կ
Երկինքը գորշ կապարային–
Աչքերս, լեցուն մեռելներով, կր փ ա յլին։
Ո՜վ Կիւթէնպէբկ, արձանիդ
Աոջեւ կը զմ ա յ լ ի մ ։
Փողոցներէն հովանոցներ
Կըրիանհր կ ՚ընեն մարդիկ–
Ու֊ դարձդարձիկ տանիքներէն,
կ աթիլներր անձրեւին,
Չղջիկներու երզի նըման՝
Երակներուս կը յամենան,
Ուր վայրկհաններն հոգեվարքով կր սպառին։
Փողոցներէն կ՛անցնի Մայի՛ սը տրտում,
Հո գիս գրկած՝ Ամրան սեմին մօտերուն–
Մինչ արագիլ մ՚անկհնդ ան
Ցուցափեղկէն կը տրտմի,
կաթիլ կաթիլ երկինքէն
փամմհոցելնեբն իրենց արի՛ւնը կը թափեն։
Ո՜վ փաթետրալ, երկու հարիւր գարուններ
փեզ չըկրցան աւարտել
Ու եղար ողբ մ՚Արուես տի՝ Անջրպետի կոհակին,
Ո լ ժամանակն իբրե ւ թ ե ւ
Որ խանձեցաւ վ ա ռօդ էն։
Երբեք, երբեք, եղբ այր դ իսկ երագավազ Հոենոսը
Չըբաբձրացաւ փ էշէրէ դ ՝ շրթունքներուդ ծ արաւին։
Ու դարերը, անվ երջաբա՚ն թղթախաղ,
Զոր խաղացին քու պորտի՛դ վրրայ Գերմանն ու Ֆրանք ր ։
Երկինքէն, անձրեւը, անդադար,
Ինչպէս քէնն աքիլլեան,
Մայիսին մէջ եղբայրաբար կր ծորի
Ոս կր բաղխէ պինդ կըսուփներն անվեհեր
Ամրան
Դըրան:
Զ– Մ– ՈՐՐ-ՈԻՆԻ
բկ<
1931
Fonds A.R.A.M