Ա Ն Ա Հ Ի Տ
107
սալորներուն
սլեան կ ու Հռոմ այեցւոց
ծախ–
ուած կր կարծուէ
,
մ էս չ Հրեա
յ բուռն
Հա
յրե–
նասկը
մրն կ ներքնապէս
,
որ էր եբկրէն
Հռո­
մէ ա կան
լուծէն
ազատմանը
կր մտածէ
ամէն
վայրկեան
*
ազատախոհ
մրն է, որ ո՛չ
Աեսիայի
գալստեան
կր Հաւատայ,
ո՛չ Հոգէներու յա­
րութեան,
ո՛չ գելերու,
ոչ
Հրեշտակներու։
Բայց կբ զգայ
թէ Ա՛յգ
խոբՀրգաւոր
զօրու­
թեամբ
օմտուած
մարգր որ է (հապպէն ել զոր
մոզով՚ ուր գր
կրնայ սպաս ուած
Աես է ան կար­
ծել, կարող է դառնալ
այն
ուժբ որ պէաք է
Հրէաստանն
ազատելու
Համար
Հռոմայեուոռ
տէրապետութենէն
: ՚/
ր կարծէ
նաեւ,
սակայն
,
թէ որպէս
զէ մոզռվռւբգբ
Հզօր զգացումով
մը
վառուած
ոտք ելլէ , Ո՚ապպէէն
անձին ու խօս­
քէն
մ ո գո ւթ ե ան ր լաւ պէտ
է
ՐԷԼ
ա
Ր
մ էացնել
\
ք երէէմէ
գեղեցկութե՜ան
ղՕրութէլնը
*
ու ան
կը Համոզէ
Աերիէմր
թէ (հապպէն
ինքն էս կ
Ս ես էսան է որ եկած է Հրէաստանէ
թագաւոր
Րէէալու
Համար , թկ ինք՝
Մերէէմ՝
պէաք է
անոր
ստրռլկր
,
Ր^՚կերը
(
մզէձը
յ
օգնականը
,
«
թագուՀին»
Րէէ
ա
յ ՝•
Մերէէմ
ճամբայ
^ելլէ
գէա է (հապպէն*
«
է)ա լպաաթէ
ծ բագէ րնե րէն
աւելէ
բոն ուած
սէ բո յ ծովուն
մ էջ՝
Հոսանքէն
ինքզինքը
ձգեց ,
ոչ ա չնքան Հրէաստանէ
թագոլՀէն
Րէէ
ա
լու
Է՛Լ"
Հէն , որքան
Օ-ասլպէէն
սէբոլՀէն
Րէէալու
տեն­
չանքէն»
։
Պատմելու
Համար
անոր
երթք
մինչեւ. Բե–
թանէա
,
ո ւր գէ ակ թէ Ո՛տ պպին
պէտ
է գ ան է
անոր՛է)բուս աղէ մ Հանաէէսաւռր
մուտքէն
առաջ,
որ մօտալուտ
է , բանաստեղծ
ր Հ էւսած է մէկէ
աւելէ էջեր, որ շատ գեղեցէկ
են; Ան
կ՚երթայ
էրրեւ
մարմնեղէն
Հրաշագեղ
պարապ
ստվար
մր Որ կ՛ուզէ լեց ու էյ գերագոյն
սէրով*
ամենքբ
էր ճ/աէ բուն
վ բա
յ /հապսլԷԷն
Գ
ո
վքր
էլրնեն ու
կ ըսեն՝ «Ան ղօրութէւն
է , սրբոլթէւն
է եւ գե­
ղեցկութիւն
*
ան ԱկՐ է * կբ սիրէ մանուկնեբր
,
մաւ) իկներր
,
մեղաւորներն
ու մաքսաւռրնեբր
,
ու գեռ բոլոր
մոլորած
Հոգինեբբ» : Ու֊
Աերիէմ
կը մտածէ*
«
Այգ
մարգր որ իր սիրով
լեցուն
թելեբր
րաց կր պաՀէբ
ամենուն
Համար, ան­
շուշտ
ինքն ալ կարօտ էր սիրո յ» : Ու֊
կ՚երթայ
ինքղինքր
յան ձնե լ անոր իբր «սիրո
յ բամակ»
։
Կուղէ որ ան իր սիրուն
ու գեղե ց կութ եան ր
մէջ զանկ
երջանկութիւնք,
զոր չունի եւ բաղմա–
պ ա տ կկ զօրութիւնք,
զոր ունի , եւ մ ան աւան գ
Գ՛՛՛՛լէ "ր ան տայ իրեն
սիրոյ
վ
ս
՚
յելքբ
զո ր ՛էեռ
չէ ունեցած
իր զուտ
նիւթական
Հեշտանքի
կեանքէն
մէջ՛.
՛
Բանի կբ մօտենայ,
Հոգեկան
աղդեցու–
թի ւնն ե բ կ բ ղզ այ ՝ մ եր Բ ՝ ո ր ղինքը
կ ր րա ր&~
րացն են , բկսրութեան
,
նուիրման
ոլորտի
մը կր
մօտեցնեն
։
կբ մ անկ
Երիքով
ի բանար եւ բան–
տաբկեալնեբբ
կբ մխիթարէ
Համբուրելով
ղա՛­
նոնք, ավւեբով
դինա բներ կր բաշխէ
անոնց
ւ
Լ*այց շատ աւելի
յաճախ
,
մարմնեղէն
տեսիլն
է որ էլ ունենա
յ Հզ°ր ու գեղեցիկ
1)՚
ա պպիին ո–
բուն
սրտին
կ՛ուղէ տիրանալ,
որուն
ինքզինքը
կ՛ուզէ տալ ամրոզ^ասլէս
* «
Անիկա
նման էր Աս­
տուծոյ
Հարս գացոզ
գեղեցկագոյն
քբմանուշի»
:
I) ւ գիչեր
մ բ նո յն իսկ երազին
մ էջ կր տեսնէ
զայն որ կուգայ կբ մտնէ
մերկ
իր
ննջարանը,
անկուլնոյն
վրայ կր բարձրանայ
ե «աջ ոտ քր կը
գնէ իր ձախ ստինքին
վրայ ու ձախ ոտքր աջ
ստինքին
վրա
յ» \ ինչ որ զարմ անալի
տեսարան
մըն կ տաբվւական
մարմնամարզութեան
. * * :
Բա
յց զգա յամ ո լ , խելա
յ ե ղ
կնոջ
մ ը
ե րեւա–
կայութիւնր
տրամաբանութիւն
ու
վայելչու­
թիւն չի ճանչնար)
։
Վերջապէս
կբ Հասնի Բե–
թանիւս , Ա իմ ոնի տունբ , ուր ճաշկերո
յթ կայ
եւ ուր կր գտնուի
(
է*ա պպին իր
աշակերտներով
եւ բազմաթիւ
կոչնականներով*
կ՚երթայ
անոր
ետեւ
ոաքեբուն
տակ կր նստի , մտիկ
էլ՛ընէ ա–
նոր խօսքեբուն
,
եւ յանկարծ
Հեկեկալով
կու­
լայ * Հ)՝ ի ա,/ ււ կբ լսէ , կր դաոնա
յ , ու Ա*երիէմ ,
վւաբելով
անոր ոաքեբուն
ել իր
արցունքներով
զանոնք
օծելով
,
էլ բսէ՝
«1
հա
Հ
պպի,
քիս/՛պպի
,
աՀա՛ իմ Հ ող էս
մեղ­
քէ աղբանոց * * •
«
ք\*ա՛պպի
,
քիա՚պպի
,
աՀա՛ էմ
մարմէնս
պղծութեան
տախտակ
* * *
«
Աբբէ՛
զէս :
«
Արգանդս
գերեզման
ու ցայլքս
անապատ։
«\)՝
աղկեցո՚ւբ
զէս
է
«
ԷՍո զէ նմ ան կե զտոտ եմ ու մ էջս
վաթսուն
աւել ու նիմ :
«
ԲմչկՀ՛
ղիս :
«
Ա տինքներս
*
մեղքի
սւլւպրլսկներ՝
աՀա ոտ–
քելւոլղ
տակ։
ճղմկ՛
ղանոնք։
Անոնք
լեցուն
են
կա թե քուի ու օձե րոԱ :
«
Փրկէ՛
զէս
Տ
«
Բուկդ
եմ , միմիայն
քուկդ,
ո՛՛վ քիապպի ,
իմ էհաւզպէ :
«
Սէրէ՛
զէ" ՚
քէւ֊ Հ՛՜ոցը բանա լււվ կբ Հանէ նարղոսէ
մա բ–
մւ//բե այ աւէէկբ եւ ի*֊ղր կբ թափէ
Ո՚ապպէէն
«
նաՀաաակ
ոաքեբուն եւ
շնորհալի սրուսգնե–
րուՐւ վ ր այ» ։
Ռապպին
էլ րսէ Մ երէկ մԷն
(
գրեթէ
բա/լորով ին Աւետարանի
Յիսուսին
պէս
խօսե–
Fonds A.R.A.M