ՍՕ
ԱՆԱՀԻՏ
բոլոր
ւլ եզարու եստական
յուղուսՂւերր, ձեւ
ու շունչ տալով
անոնց։
Եւ ա յս անգամ՛ ժպիտր
Հր/^՚՚^քէ՛՛՛
օգնութեանը
կր գի՚1՝է Տիկի՛" ֆ ուշս՛ա՛նին,
ոլալէս զի ան սլա ամ՝ Լ նաղկոցի
կեանքէն
մ՚իՀսւգէսլեր,
զոր վարպետը
ա՛յնքան
մանկունակ
ր արա ի/ I, ամ՛ր ժ՚բ,
մ՚աեբմ՚օրէն
պատւՐան է իր կնոՀ,
ւՐօտէ՚ն,
աւելի՛
յ՛օ­
տէն, տզայ տարի քլէն իրարու Հետ քաք սր­
ուած՜ րէէ՚՚՚է
1
"–
պատրանքէն
տարուած՜։
Ա1լՂւերեւ զրկանք
ւՐրն է Տիկին
ֆուշ–
ւք՚անի Համ՛ար ալ, պզտիկ
Յովսէւիին Հեա
իր չվայելած՜
մ՛անկութեան
սլակաոր, եւ
անձկութիւնը
որ կ՚ուրուագծ՜ուի
ՏիկնոՀ աչ–
քերուն
ւՐԷՀ, կր յիշէցնէ
իննի Տիկին (հոս–
թանի՝
ամ՚ոււքնոյն
ձ(ք\ւան
բսքԴւաստեղնու–
թիւնր.
«•
Այսօր
աւելի
շաս։ կր սիրեմ՝ քեզ
քան թէ երէկ, եւ ՚/""/ ր պիտի սիրեմ՝ ա–
ւելի շատ. ու կր ցաւիմ՝ բոլոր տյն տարի­
ներուն։ Համ՛ար ուր չէի ճանչնար
քեզ։))
ֆուշւՐան
իր յիշողութեան
մ՚ԷՀ "քրքր­
ուելէն յետոյ՝ կբ Հար՛՜ցնէ ժպտագին.
—
Պիտի մ՛ոռնա մ՛ ա յն պզտիկ
Հար֊
սւտծ՜ներբ, որսնցմ՚սվ
կ բ ցաւցբնէր վաբժա–
սլետբ իմ՝ ւ/՚ատնե րս։
.
Հ
—
Ղ"*ր մ՚արգբ, իր տնճոռքլի
խոշոր
քթովբ, կբ յարէ Տիկին ֆուշմ՚ան, ամ՛առ­
ուան Հեղձուցիչ
օրերուն, ձսւնձրոյթէն
երբ
կ բ քնանար գլուխբ պատին, եւ ճան ճերբ
անոր իւղոտուած՜ գէմ՚քին
շո՚֊րՀբ
կ բ բզզա­
յին, յանկարծ՜ կ՚արթննար
աղայր
քրքիջնե­
րէն, որոնք Յովսէվւին գծ՜ած– ծ՜աղրանկա.
րին վրայ նռան, ձեռքէ
ձեռք կբ քաշէին
ու կբ խնգային. ո՛վ գիտէ որքա՛ն պատ­
ուելին
նմ՛անութիւն
կբ գտնէր
Տովսէփիս
գնան
նաղբանկաբին եւ իր գէմ՚քին
մ՚ի–
Հեւ, որ կաաազօրէն կբ սլսռաբ ու
Հար֊
սւաններ կա տար խեղճ
պզտիկ ին
մ՚ատ–
ներուն։
Հքննգավայրի այս սխրագին
յիշատակ–
ներբ, իրենց զգայնականութեան
գբոշմ՚բ
գրտն էին ֆուշւՐանի
էութեանր
մ՚ԷՀ, երբ
արգէն ինբ տարեկան՝ իր ընտանեկան պա–
րագաներով կբ գաղթէր
կ. Պոլի՛՛։
Անկէ վե,,չ Պ՚՚լ՚՚՚՚յ Սկիլ՚»",րն է ի
ր
պատանութեան
օրրտնբ։
Ակիւաարբ իր
Տքնաղ
գիրքւ՚ֆ՛ ՚" Իր տեսարաններով,
գարնանային
գեղեցիկ
օրերով ուր Հերմ՝ ու
պայն առ արեւուն
կայներբ
ՄարւՐարայի
կուրնքին
մ՚ԷՀ խտղտալով կր
փայլին։
Ակ իւտաբէն նաւ աւՐաասյց իշ^նոզ ճամ­
բուէ։ երկայնքին
Հեոակայ
նոճեստանները,
եւ նո ճիներու սեւ ղաղ աթնեբր
որոնք լու­
սաւոր մ՛շուշի
մ՚բ
մ՚Էշ^ կայնկ
լտուքներով
կբ Հազորգակ
ցին
իրարու
Հետ։
Հեռու/։
Աթամ՚պոլի
սիլուէթ ր տեսիլքի
մ՛ր պէս
Հրաշագեղ, գէպ ի երկնքին կապս յար սլա­
ցող իր
մ՚ինտրէնեբով։
քյլ Վոսւիորբ, որա՚էւ մ՚շտտգալտբ
III–
վտւնքնեբուէ։
վբայ
կ ր ի։ այտա յ արեւու եւ
լոյսի
/""՚՚՚
իեձ
ց՚"՚"կ՚"֊թ՜ի֊^՛
՛
է՛ր՛
Ա՛արմ՚արայի աբեւամ՚սւտնեբբ
եւ աբ–
շալոյսներբ,
ԳւտՐլբճայի վեՀավւաո աեսա–
բանբ, իւ առն ա ած ֆուշմ՚անի նննգավա
յրին
քաբեբուն, գա շտեբուն եւ ւղարիւււղ1ւեբան
յիշատակաւ,
այլ եւս նիւթական
Րէէ
ա
էէ
կր գագրին
իր մ՛էջ եւ կր գառնսւն զգա
յ,
նակոհւ ազգակ
մ՛ր, իր Հոգիին
անՀրաժեշս։
մ՛էկ
սնունւգբ։
ԱՀտ թէ ի ն չոլ էս ֆուշմ ։մն իր նկար,
նելտւն
մ՚էշ^ կբ ւբնէ Հոգեկան ասլրոււաերբ,
յսյզերբ,
իր յոյսերն
ու իտէալ.ւեբբ, իր
խոՀեբբ,
տեն չաէւքն ու կարօտ բ, իր ցաւէ։
ու բերկբութիւէւբ,
իր Հոգիին բոլոր վի՜ճակ՛–
ներբ, իր Հոգիին բոլոր
շարժունները։
Յետոյ կը տեսնենք
ֆուշմ՚տնբ իր
ատսնըմ՚Էկ տարեկան Հասակին, որ ուխսւա–
տեղի մը գտցողի երկիւզանութեամ՚բ
կբ
յա՜ճախէ
Պ՛՛լ՛՛ոյ Գեղարուեստից վտբժարա–
՚
եր,
է
ոլ
(՚
Հ
եւ կորովամ՛իտ վարպետի
մ՛ը՝
նանօթ
արձանտղ ործ Երուանգ
Ասկանի
գնտՀատտնքին եւ գուրգուրանքին
առար­
կայ։
ֆուշմ՚ան
աւելի տարեց բքւկեբներէն կը
ե'1 էք """"Հնութեան
մ՚րցանիշբ.
իր ուսու–
ՏեձւԼ՛ 1գրե
լ
բացառիկ գնաՀատութիւն
իր
պզտիկ աշակերտին գեզաբսւեստական
ակ­
ներեւ
ձիրքերուն, կբ թոյլատրէ՝
որ Հե–
Fonds A.R.A.M