56
ԱՆԱՀԻՏ
՚
Բիւրտերէն
եւ Թուրքերէն։
Երր ձիաւորեերր
ղան,
Ու 5այր եւ որդի
ղիրկրնղիւառնուահ
թաղուե–
Հ՚՚՚ՏՍհհը.
ՂԸ.
ս
1՚
ս
Հուի
ու
ղու., կր դողաս :
9՝"
1
՛
Լ՚՚՚ՅՍ
՝՛
II տյրր
լեղոլ չ գ տ ա ւ պատասխանելու
:
Անձեղ
Ծովակին
աչս վերջի
ՀարցուՅներր
նետի պէս հա–
^ ^ ^
^
^ չ ^ կ – իրենց
խաղե.
կեցին իր սիրտր։
կքերր
պաղեցան,
նայեցաւ
ինչն
^
ա
^
ա լ ո
ղ օ լ
,
ա ց
, ,
լ ց ա ծ
էի%՝ գրաւելով
րոլոր
իր
Հոգիին
Տէջ եւ աՀտւոր
սարսուռով
Տր ցնցուե–
ի
Ա ա
կ
ա ն
ղ ,
ե
ր
Ո լ ն
ոլլա
դրութիւնր,
Ծովակ իր Տօրր
ցաւ։
Արցունքր
կոկորդին
Տէ9 խեղդեց,
ու հռելով
^
Լ/
,
դաք
,
ձեր
եւ կ՚աշխատէր
շինելու ար–
պաղ
ՀաՏրոյր
Տր տուաւ
՛
Օովակին •
ձան Տր։ Իրիկունդ
երր իր բտրի
Ք"ՏՐԸ վերադար–.
Մտ՛ա,
ինչո՛ւ չես խօսիր։
Սխա՞լ են Հայ–
ձաւ խաղէն,
լսեց Ծովակին
խնդրանքր
եւ
աւար,
րիկին
րսահներր,
տելով
արձանր՝
զետեղեց
զայն իր սիրահ
պատոլ.
Մտյրր
չղիՏտցաւ,
որովհետեւ
Ծովակի
վերջի
Հտնին
առՀեւ։
ՀարցուՅներր^
իր աչքին
առջելն
էին րերահ
դիակն
Շարաթ Տր վերջ
Ծովակին
ք ՚ ՚ յ ք ՚ ը ,
րեՀեզեայ
էր կտրի՜ճ
տղուն՝
քսաներկու
տարեկան
Առաքէլին,
կտորի Տր վրայ
ոսկեգոյն
Տետաքսեայ
թելերով հա–
զոր
վեց
աՏիս առաջ
Իալիլ
անուն
աղա Տր
ղիկներու
Տէջ րանուահ
Հետեւեալ
տոզերր
կախեց
սպաննել
տուած
էր իր Տէկ խօսքր
Տտիկ
չրնելուէ։
արձանին
կուրծքին.
«
Ի յիշատակ Հայոց Հին Աս–
ՀաՏար, ու ոչ ոք ՀաՏարձակեր
էր այդ սպանՏան
տուածուՏի՛ Անահիտին,
Օ Ր
մ՛այրն եր ամենայն
Տասին գանգատ
Տր րնելու։
բարեաց եւ պարգեւատուն Հայաստանին։»
-
Հայրիկին
րսահներր... ֊ ա՜խ... շիտակ
կիիՐԵ%
ԻՐԱՏԵԱն
է,
որդէս,
շէ
սւ ա
էլ ։ Նոր 1 ստուահր
տէր
չեղաւ, խ։
ՂէաՀիլիս,
քու եդրօրդ
Առաքէլին,
որ
այնքան
1 9 2 9
Հոկտեմ՛բեր
շատ
կր պտշտէր
զինքր
։
ՊոՐՏՕ
Fonds A.R.A.M