54
ԱՆԱՀԻՏ
—
Հեթանո՛ս,
Սատանա՛
ւ,
Գօո՚խք։
՝
Բու
սիրուն
քոյրղ
այղ
Ա՛՛՛՛սը
չունի,
Տի
լալ՛
եւ
Ի՛՞նչ
կ՚շսես,
ձագուկս,
ի ՞ ն չ կր խօսի
ււ,
չեՏ
սի՛ խււովեր
հնողքիղ
սիրաըյ
Հասկնար։
Ի մ
քոյրս
է
՛
Ա՛խ, ի" Ք"ՏՐ"
սիրո՛ն
էխ > Այ֊
Հ՚սյրր
որ կր փնտռէր
զիրենք,
վրայ
Հասաւ
և
սօր տգեղացաւ
ան եւ տգեղացուէ)
Տեղ ու Տեր
տեսնելով
՚
Օ՚սվակին
լացր,
Հարցուց
Տօրր.
էոուէւր։
Ինչո՞ւ
կուլա։
Ծովակ։
//՛
օրը
սիրալլ ա՛լ չղիՏացաւ,
որ չէր կրնար իր
ԶեՏ
գիտեր,
չհասկցայ,
ձ՚րսնր
1
1
Ա
Ց
\
Հ՛
ՀտւատարիՏ
աղ չկան
վրայ
ն՚ովակին
կազՏահ
սխալ
պատճառր
:
՚
Բրոչ
կողՏր զէշ կր նալի
եւ չգիտցայ
ղաղաւիտրր
փոխել։
Ս Էկ նայեցաւ
որղւոյն,
ՏԷկ
թէ
ինչու «Ս՛ատանալ,
Գօոխք»
արտասանեց.
Գրօղր
ղիտեց
տՏոլսնոյն
խոր ս։խրութիւ1ւր
եւ երկու
սլաղ
տանի
սատանան
ու ղօոխքր։
Կ՚երեւի
թէ քիչ ա–
արցունքներ
գլտորեց
այտերէն
վար։
ււաջ
Ք Ր ՚ ՚ չ Տօտ
եղահ
ատեն
սխալ րան Տր
Հաս՛–
Ծովակ
շարունակեց.
կրցահ
ուհի։
Ի մ
քոյրս
սատանայ
եղաւ
ու ղձոխք
ղար֊
Ո՛չ, ո՛չ, սխալահ
չեՏ,
պատասխանեց
ձուց Տեր
տունրյ
Որովհետեւ
ան այսօր
Հեթանոսի
Ծ՛ովակ
ու Հեհկլտուքն
աւելի
զօրացնելով,
փաթ–
պէս
՚
շինուահ
կուռք
Տր սլաշաեց :
թուեցաւ
Հօրր
վիզր եւ գոչեց.
Հ ա յ ր ը
զարհուրելի
երազէ
մ ը
ցատկողի
պէս
—-
Հա՛յր,
Հա՛յր,
փախան
սոլրրերր
Տեր Հալ–
ցնցուեցաւ։
Իոշօր
տրտՏութիւնր
զերեղՏանող
րա–
րենի
տունէն,
փակուեցաւ
եկեղեցիին
ղուռր
Տեր
րակ
Ուղիս։
մ ը ՛
րււսանցքի
պէս
շոզացո։ ց
աչքերին
առչեւ,
որովՀետեւ
քոյրս
այսօր
սատանայ
ղարձաւ
այտերր։
Պարղուահ
կր առեզհուահր։
Իր
որղին
եւ
սլղհեց
Տեր տուեր
ղօոխքի
պէս :
անՀասկացողութեան
ցաւէ։ Էր րռներ,
որուն
խայ–
Անպատ՛ճառ
րան
մը
տեսահ
Է որղիս
իր Փ^ՐԼ՛ երկարահ
կին Տինչհւ
իր
Հոգիին.
ւ
*
ւ ^ ւ ւ ւ տ ւ / ք լ .
Ատոր ՀաՏա
ո Է ոո եոււաս,
որոե՚ս։
քրոչ
վրայ,
րսաւ
^ ՚ ս յ ր ր
րսսսրրեն
եւ ղարսրե–
1 1
I ~
ւ
-
Ղ
1
> I II
ցաւ։
Իրեն
այնպէս
թուեցաւ
թէ իր –ղչիկր
երի–
~
° >
Հ"՛՝ՏԻ
Րվ՚Փ"
ս
1
Ի՚"է
՚
ք/"՝՝ա7նամ
երր
I
Հ
/*
ւ
I
ւ*»
՛
ւ է I
ք Լ Լ
եեեոեզւո
ւ
ո ա՛ն դա Լեն
ւ\ա
;/
ւ
ո ւսհ
ճ
յ
Ն Ղէ Հա
ճ ււ
ա
/
ւա/ւ
աասալւղի
Օշ
Հ֊եա
սհրաչի1ւ
գաղտնի
կապ
ահի
եւ
I I
&
ձ
Լ
է ււ
ձ Լ
Լ
Հ I ^
II I
այղ
«
ըը,
արարողութեան
տռս,չին
ՀանղԷսին,
աչ.
ՀտՏարձակիՏ
քայլերս
առաջնորդել
եկեղեցին
Տլա֊
ք
«
I
Սէ
, 1
Լ.
՛
է
՚/
ր
I I
Լ.
՝
Լ
I֊
՚
եհւու
\
սա\
Հանեաւ
ու
սուրռ
աա՜ճաո\ւհ
նաւերււ
է
սիրականին
Հես, փոխանակահ
ՏԷկ շարՈուՏր։
Ծո–
ե
Ո
Գ / ՚
տ
Ա
Ի է
Տ
Ք"Ո՚"
4
ռ
" " ՚ ( " ՚ 2 " ՛
^
դարձեր
ու
վտկ
կռաՀեր
Էր շատ րան, եւ տյւլ
տեղեկութիւնը
կուս֊քի
կ երկրպագէ.
սոսկալի
հանր Էր։ Սոսկալի
հանր Էր Տանաւանղ
Սի
Ր"/՛»
որդի՛ս,
Տի՛ լար, այղ
կռապաշ–
անոր ՀաՏար
որ Տինչեւ
այղ ատեն
Հայր
եւ Տայր
տութիլէ։
չէ, սխալ ես Հասկցահ,
ա
յ։լ
սուս։
երկրր–
կր
Հաւատային
թէ
իրենց
"՚
Ղւ\սհ1Լ
առաքինի
է
սլազոլթիլն
է ։ 1կղ արձանր
՚
Լի՜ճ՚ակ
է, կուռք
չէ,
Հրեշտակի
սլէս : ՚հլոլխր
հռեց,
նայեցաւ
անՏեղու–
եւ անոր
առչեւ
կաաարուահ
աՏէն
ինչ խաղ է,
նակ
Ծովակի
աչքերուն,
եւ երր տեսաւ
որ կատղեր
խաղ, Տեր Հ ի ն օրերէն
սԴւացահ:
Ինչ որ կայ՝
պարզ
էին,
կասկահն
աւելի
զօրացաւ
եւ
ինկահ
սրտով
յիշաաակութիւն
ՏրՂւ է Տեր
Հ ի ն
ԱստուահուՀիին
Հարցուց.
"
ր
րարձրագոյն
խնաՏակաի
էր
Հայաստանի
։
Արլ
Ի՞նչ տեսար,
որղի՛ս։
՛
Քոյրդ ո՞ր երիտա–
ԱստուահուՀին
ոսկեՏայրն
էր
ՏերնախաՀայրերուն,
սարդին
Հետ կր Տչակէ
այղ զէչութիւնր,
որ կենդանութիւն
եւ լիութիւն
կր րաշխէր
:
Սսկե–
Ոչ
ոլ>ի Հետ,
Հայր։
ո
չ ոքի Հետ՝
իՏ Հե–
հինն էր որ րարութեան
ու զգաստութեան
օլէնօ–
թտնոո
ր,ոյրր։
ներր կր սաՀՏանէր։
Բարի
Տայր էր, որղի՛ս,
աւելի
Ս՚այրր
շուարեցաւ։
Բան
մ ը
կար
որ Ծովակը
/ " "
ք / ՛
Հ
ա
ն քու
հնողքզ։
Եւ այն ոաՏանակ
երր
տեսեր
եւ շատ զէշ կերպով
սխալ էր
Հասկցեր
իր
ունեցեր
ենք այղ ԱստուահուՀին,
ունեցեր
ենք թա–
ՀաւատարիՏ
աղչկաեշ
Տասին,
եւ սակայն
չպար–
զաւորութիլն,
տէրութիւն,
զօրք,
քանակներ,
որոնք
զհլը
իրեն ՀաՏար
առեզհուահ
Տրն էր։
Եւ
աւելի
Տեր
տունն
ու տեղր
կր պաշտպանէին
թշնաՏի–
առեղհուաձ
ղարձաւ
ելգ տեսաւ
որ Ծովակին
Հայրն
Աւերէն
։
ալ իր զոյնր
վ։ոխեց։
Ծովակ
տղայ
էր,
թէեւ
չէր կրնար
իր
Հօրր
Ո՛չ, Ծովակ,
ձ,. լլուկս,
սխալ ես Հասկցեր։
րսաձներր
բոլորն
ալ Հասկնալ
րայց չ
ա տ
ր
ս
,
ն կր
Fonds A.R.A.M