ԱՆԱՀԻՏ
53
Հին
նայեցաւ
արձանին.
բաներ Տր ՏրՅնջեց եւքօ–
դր
առնելով
աապկս
երդեց.
Տո՛ւր մեզ, տո՛ւր մեզ
Ր-անալ զբերանս մեր
1
ւ՚ւ եւ՚զել զերգս
Փառաւոր;
Տո՛ւր մեզ, տո՛ւր մեգ,
1
,
ցեալք ոլրախութեամբ
Կաքաւել ու կայթել
1
>ւ
կատարել Վ,ինակ բարի։
Տո՛ւր մեզ, տո՛ւր մեզ
Պարել ու ածել
Եւ ծնծղայ հարկանել,
9
փ այսօր տօն ե բարեաց,
Տօն ե վայելից։
Տո՛ւր մեզ, տո՛ւր
մեզ,
ք/նորհք երկնային
Ու անմահութիւն,
1
»
ւ
մինչեւ արեւմ՛ուտս
Կատարել տօն ուրախութեան։
Տ ո
՛
ւ ր
մեգ, տո՛ւր մեզ,
Ո՛վ Վիճակ բարի,
Ւ յիշատակ նախահարցն
Մեր Աստուածուհւոյն,
Պարգեւատուին Հայաստանի։
՚
ք՚րՏոլՀիին
շսածներշ
ծնծղաներուն
Հետ
տուն
տուն
եղանակաւոր
կ՚երդկր
շնտրեալ
ղասր եւ
եօթր
աղջիկներ
անղաղար
կշ պարկին
սեղանին
շ " ւ լ ՚ Հ շ
։
Արձանշ որ Հարսի
կերպարանքով
կր
շինուեր,
դլոլխն
ուևկր
կանանչ թ ա դ Տո եւ ոսկեդոչն
պլոր­
ուած
կուռ
Տաղեր:
ճակատր
ծածկուած
կր
երկու
թանկագին
պսաէլ1։երով,
որոնց
Տկկշ
ոսկի իսկ Տիւսն
արծաթ
է ր ւ
Երկու
ալտերկն
Տինչեւ
ուսերր
կախ֊
ուած
Էին վարդագոյն
վարսակալներ։
Պարանոցր եւ
աՏրողչՀ
կուրծքը
շարուած
ղ ո Հ և ղ ղ ո յ 1 ւ
ուլունքներու
Տկշ
կշ վխտար
Հինզարդերու.
եւ
ոսկիներու
Հսկայ
Հարստութիւն
Տշ։ "՞եչԼթլլ
կապած կին Հին
օրերէն
ՅՆա-ած
իշիւանուՀիի
Տր դօտին,
իսկ թե֊
ւերր
անցուցած
կին նուրր
թեզանիքներ,
որոնց
ծալրերշ
վւայլող
ք ՚ ՚ յ գ
ապարանջաններուն
ՀաՏար
ալ կշ Հաւատացնկին
թկ իշխանական
գերղաստանկ
սնացտծ
են ։ Ուսերկն
սկսելով
առանձին
առա
նձին
գո չներով
զար դա րուահ
եօթր ա րա աէւ
ո ւ
ր ա 1լՆ ևլւ կր
թաղու
Է–ԷՆ Տաղերուն
ՏԷչ - Զ ա իւ ձեռօր
՜*
օթշ
դոխե­
րով
հադկեփու
1#0
Տշ
՚ / ՛ " / ՛ ՝ /
,
ս
/
ք
ա
Հ ձեէւքր
1
Է
ա
Րձ
**
Է\
եօթ
շ աղրէւ րներոէ
2
ոոլ
Է
լեցուն
եւ. որուն
*1
ոա
Տ
դե ւլէւ ադոչե
հահկ
ույ Տր ձդ ո ւահ Է լ
ւ :
1\
ր ա լ։ ւ։ ղու թեան ա։ արա Է՛է։ , քրՏուՀԷն
որ տասն
երկու
տարեկան
Ծովակէն
քոՀրն էր. հնկաչոք
է՛ո՜
նարՀութեաՏբ
էէունկ
հէւեց,
(
է տ ո յ
քօղով
վերստէն
հահկեց
արձանն ու դարձաւ
ԷւոՆ ա րՀութԷւն
ո րաւ
րոլոր
ներկաներուն
>
Ծովակ, որ Էր Տանուկ
ՀոդԷԷն Տէ$ Էւոշոր տեղ
էր
տուեր
քրէստոնէական
կրօնէ
Հաւատքէն
եւ
շերՏեուանղ
կր Հետեւէր
անոր,
աւլածէն
անգաՏ Տոն
էր որ աչս տեսակ
տեսարանէ
Տր ներկադ
^ ՚ ք / / .
ա
/ ՛
։
է\տոր Հա Տար երդուահ
ել. ղեր էն ու հէաւ ահ
էյ
ուն..
կերէն
վե՚ր^
^ / ՚ Ր
՛
սորէն
տեսաւ
Ք ք ՛ " ^
երկրպագու–
թէւնր
անհանօթ
արձանէն.
ա լ չկրցաւ,
ղսպել էր
Հոգէն^ էր երկէւղահ
Հողէն եւ էնկաւ
Տօրր
՚ / / ՚ / ՚
^ Ը
։
Մէնչ
ղեղացէք
էրարու
ետեւէ
իրենց
ահղհրր
կր քաշուէէն
եւ աղ Հ>էէլ1ւհրր էւուՏր երու.
րաձնուահ
էրեն
էք Էէ աղեր ուն կր սկեԷԷն. Ծովակէն
Տաչրր
սլա ր–
տէղէն Տէկ անկէւնր
քաշուահ
ուռենէէ
շուքէ
Տր
տակ
էր որղէն
գրկահ
կր
ՀաՏրուրէր
ու կր
Հարցնկր.
Ենչո ւ աէէրեցար.
որդէս
։
Ծովակ
Հեկեկաս,
ձ
ա
1՛
ա
ճ Ք
**
Լ\
նետեց
կողՏ եւ էւորունկ
լաց Տր վւրթուց
։
"*՚(/՛
^
էսոր ղարՏանքէ
տակ
շարունակեց
ղրղ–
ուել էր որդէն, էր անուշ
որղէն հւ Հարցնն
լ.
Աաղո ւկս
։
էնչո ւ կուլաս. է" նչ
սլատաՀե–
ւ|աւ,
որ տեղղ կր ցաւէ
։
Ծովակ
սլաաասէւան
չէր տար
ք
ր
՚՚
քքէ
Հ^^^ԸԷ՜
տուքէն
կարող չէր րան Տր
էէօււէլ։
Ոչ ոք ուշաղրութէւն
ղարձուցեր
էր
Ծովակէ
վէ՜ձակէհ.
Տէնակ
Տաչրն էր որ ուռենէէն
տակ՝
ղրր֊.
կահ
էր որղ
էն
ք
պաղատ
աղ էն կր Հա րցն է ր
ան
-
ղաղար.
ննչո՞ւ
կուլաս,
ճաղուկս։
Ծո վակ երկրորդ չար
աչ ք Տր նետեց
Ք
Ո Ո
Հ
կողՏ եւ աչս անղաՏ
էւորու.նկ
Հա ո ա չան
քով
Տր
ա ր
ա
ասա էն եւ
Fonds A.R.A.M