ԱՆԱՀԻՏ
33
ւիարՀն^
Հաշտեցնելով
դա յ՛ն անհատական
եւ
ընկե–
բայբն
արդարութեան
եւ բարոյականութեան
բարձ֊
րադոՀև
սլաՀան^էւերուն
Հետ,
ք"".»,՛/
"
Հ
՚
^ է ՛ / ասւէՆ
այղ
դաղաւիարր
Տարդոո
ճեռներէւյութեան
ոգին
1
ւ
յառաք
դիմութեան
ձդտոլՏշ
իէաւիանելու
բնոյթ
չունի՝
Հակա
՛
ւ
ակ արեւՏաեան
կարդ Տր Տուաւ
ոբականնեբոլ
կարհիքին;
II ենք կ ապրինք
բնութեան
Տե,9 եւ են­
թակայ ենք անոդոքօրե^1ւ
անոր
սլարաադրութիւ1էնեա.
բուն. Հոն դադար
չկայ եւ ոլրե
ւհւ
Տարդբ չի կրնար
յլադա
ււ ութիւէւ
կադՏել։
«.
հրականութեան
ՏԷ^
կ՚րսէ
Ղէիչւյե,
(
I ) .
Տարդ ՏԷ,կ ւՏոանիկն
է
ճակաաագրակա–
(1)
Լ է \ ^ 0 ) ՚ 3 § Շ Ա Ր 6է ՏՕՈ Օ ա ե ք 6 , թՅ Ր
1\
ւ6էտօհշ.
նոլթեան
;
ինչպխս իրյիՏար,
նոյնսփս
իր ե,՚ն իՏաս~
ւոսէն
դորհերն
անդաՏ Տաո կբ կաղՏեն
անոր
Օ)
Իսկ
Շ. (ՒիշԷ
է
ա
չդ անն Տ ահ Հան ճարր
ք
կ ՚րսէ.
((
Ո եքե–>
ն
ա
կ ան աշիւարՀր
ղ ո ր կո ՝ճանչ1է ան ք իլէ Հի՛– լ
Է^՛
ե–
("՚
1
/.
ե լեքա
րօններ ով
է
աս աւլեր ով,
արրանեակներով
է
կենդանիներով,
Տիօրոսլներով,
սիՏիական
րեաքէփօն–
ներով,
շերՏութեաՏր^
ե լե զա լւա կանու թե ա Տր,
թերեւս
իր ական ութ ո ան շաա
սլղսվէկ
ՏԷէլ Տասն
Է
:
(\
զ
կար
ւյ ի անհանօթ
ուժեր
ան կա սկահ օր Էն կր
շարժին
Տեր
չորսդին։
Ո՜վ դիաէ թէ
ռ
րր Ա՛չդ
աննիւթական
աշիւարՀներր
չե ն որ կր ղեկավարելէ
Տեր
ճակէս՛֊
աադիրներր..
. :))
տօ
-
ԲԹ.
ՄԻՀրլ\ն
Կ
.
•
ւղ-ռւշնՈՆ
խ Ո Ո Ո Ի Ր Դ Օ
Արե ւր ՝ իրիկն
ամուաի
բոցե ղէն
թուրերուն
*
քէչ
Վեր
չ ին լոգանէ ք մր աո ահ եւ իր ս ի ր ա՛
Հ արին գիր կը գաց ահ Է ր ։
Ո
այց
գիաակցել/՚վ
որ
Երկինք՝
իր լքուած
սիրաՀարր
նաիյան–
ճով ու գայ
րոյ իք ո վ Համակուածէ
պի ա ի
Հ
ե ա ա -
ՀսուգԷր
ու գանէր
գինք եւ սլիսւի
գրկէր
ա
յ ն
Վայե
լ քէն որ ո ւ ն ան ձ կագ
ին ու կա րօաո վ կր
փութար՝
խնղրսւհ
էր իր Խաւար
քրոջմէն
որ
իր
էք
ռայ
լ վարսեր
ր Յր1
էլ
֊
ու ալով
անիք ափ ան՛
Ք°Դ
՚
^Ը. Կ
ա
Ղ^ԷՐ
ք՚Ր^է"ՔՒ
տեսողութեան
ադք
ե լ ։
Խաւարր
սիրով
վւութացած
Էր իր
4
*
Ր
ո
ւ\
ւո ար
փակածէ առա
մր
հ ահ էլ ել ու*
Արեւուն
րաց
ա կ
այութ
ի ւնն րնղՀուպ
գդալի
եգահ
Էր. ու Երկինք
իր ան
Հա
մար
ա
Հքերը
բ ա ւրս հ գ այն կր վւն ա ո
պի ոէ մէկ արաս։
կար, այդ երեկոյ,
Ովկիա–
՜
նոսր ց աւագին
Հառաչներ
Հէր արձակեր
որ
ա մոլ ելաւ վեր ածուէին,
վասն գի ան" այդ պա~
Հուն
կրցած
էր իր սիրուհին
իր
թեւերուն
՛՛՛
ԷՀ
ունենալ
ու երջանիկ
անդորրութեան
մր
մէք թագա
իլ : Խ ա ւ ա ր ր ս ա կ " ՛ յ ն , ա ո ան ձ
ինն
իսկ,
ա/նպիսի
ա Հ արկու
դօրութ
ի ւ ն մր
ցոյց
կոււոար
որ, կր թուէր
թէ,
անոր
ն ման ր դը
ա
ժոխքն
ան գա մ չպ ի ա ի կարենար
արաարերել։
երկինք՝
Խ աւարին
րնդգի
մութիւնն
ընկ­
ճելէ
յուսա Հա ա՝
Լուսնին
օգն ութ ի ւնր կր
խն գր էր ։ ք՝այ ց
ո
՛
Վ երկնային
ոյժ ե ր ու ց ան
ա
կութ ե անց ա մե Հ ի
ո գ ր ե րգութիւն
Լուսին
ր
դի սւէր որ Արեւուն
մեհա պ ան ծ վւ այլլչ
սի ր ա
ա
Հար Եր կնքին
անոր
ը ն հ այ ա բե ր ա հ թան կա­
գին
իրերու
ցոլմունքն
էր եւ թէ Երկինք
ա–
նոր կր սւ ա հ էր այն գերագոյն
"
էրը ՝ որ Աս­
տուծոյ
մր սրա էն կրնայ
բդէ*էէ
։
Լուսին
ր
ի՛նք
կ՝ ուգէր
Երկնք
ի սիրոյն
արմ ան ան ա
լ։
Որով կր դժկամակէր
այ ղ վշաաոիթ
դե-
ր ա կաաարութի
ւնն սաանձնել,
որովՀեաել,
ան
գի աէր որ Եր կն քին
յ ա գ թ ան ա կ ր իր
պար­
տութիւն
ր պիւոի
ըլլար/
Ի վերջոյ
սակայն,
Լուսին ր ւոեղի
կուաայ
Եր կնքի
ո ր ա ա ո ո ւ չ ււլ աղա ա ան ք ին, որով
Հե աե
Fonds A.R.A.M