ԱՆԱՀԻՏ
2 5
՜
ճա էլ ա
«
ւ ա
էլ ո ին ։
Տա
սևեւեօթն
եր
ո
րւլ
ղ ա ր ո
Լ
ւի ի լի սո­
վէ
ան ե րր րն ղ Հ ան րա սլ Է ս
ո
րոշսւ ւլր ա 1լ ան Լ՜ին.
ր ս ա ի–
րենց՝
՜
ճակատ ագի ր ըսուահը
կր շվաթուէր
իրերու
բէւական
կարգին
Հետ որ ուրիշ
րան ^հր
ա
Ա
«
ԱնՀրաժեշտութեան
եւ ՆաիւաիւնտՏութեան,
Նիւ–,
թի կ"ձր յատկութիւններու
եւ յաւիտենական
հՏտ*
ց ական ութե ան շարտիէաոնութեաՏբ
հնահ տի եղեր ա՛­
կան
օրէնքներու
ա ձ՝ր ալ Հութ ի ւնր)՝) ԼԱ. Ֆրանգ) :
Այո
ըՏբռնուՏը
կը^ բանաձեւէր
Հա Տաս
սալահարին
փիլիսոփայական
տեսակէտը^
ըետ
որու
տիեզերք
եւ 1\՝ւտուտհ
կր նոյ1ւ տնային,
Աստուահ
աշիւարՀի
Տեհ
Հոգին
էր եւ
տիեզերք
անոր
ՏարՏ֊
ս1ւ ացուՏը
ւ
1
1
ր տ էլ անին
•
*՝)
ա
՚
^
ա
ս
ոէուա
հո ւ՛
թիւնը^
նիւթապաշտութենէ
Էն եւ գա ւլա փարա
սլա
շ ֊
ւո ութենԼք1ւ շատ
աւելի Հին Էր եւ իր
ս
կի ԳԲԷԼ Կ
Ա
կորսուէր
Հնդիկ
Հ ն ագո զն
կրօնքի
աղՀա Տ ուղ Հի^ւ
ՏէՀ. եւ ք ան ի որ կր
ն կ ա ա է ր
ան Հ ա տը
որսլէ ս
Տասնիկ
Տր րնդՀանու
ր ասսաւահութեսւ1ւ
-
Հեաեւա.
բ՛որ
րւլ
ա
1
իր կրօնական
ձեւին,
ը / / "
1
/
իր՛ փիլիս
ո֊
ւիայական
տարտղին
տակ, ան կր չէզոքացնէր
ան–
Հա աԱ իր կա Տեցողա կան ուժերէն
։
ՀաՏասաուահու–
թ ի ւ ֊ ւ ը փիլիսոփայութեան
սէՀ իր Տուտքը
գորհեց
Ափինողայով,
հէօթէ
եւ ^էքի Ղ*"^"
ներարկեցին
իրենց
բանա ս աեղհ
ո
ւթե ան
,
ար ղի
դրականութեան
3
ԷՀ անոր է՛ն ժողովրդական
ներկայացուցիչը
կա*,
րելի է նկատել
Թօլսթոն,
Ռլլնան
նաեւ
ՀաՏաս–
ա
ուա
հետն
Տշն էր, իսկ Տեր Տէչ՝
(
յւ(ս
ուղղու֊
թեաՏբ կր ՜ճանչհաՏ
Տիայն Պ. Զրաքեանր
ք
որ կըը–
ցահ էր Տիեւնոյն
ատեն
լայեօրհՀ-՚ւ
Հաշուուիլ
ա)ր\լ.~
ւ՚իթ
եւ
թեօզօ9>|)ք
տեսութիւններու
Հետ։
ԱՏԷն
ա ֊
նոնք
որ կաՏքի
ազատութեան
կարէն ակից
Էին–
րնդՀանրասլէս
կր տարուէին
իրենց
Հաւատքը
ան"
վթար
սլա Հե լու
անՀ րա ժեշտ ու թնէն,
ինչպէս
Տէ.
ոարթ
եւ. ուրիշներ։
Իսկ վերՀին
դարերու
կարք Տշ
գիտուններ
ել Տաահոդներ
բոլորովին
թօթափեցին
կրօնական
Հոդշ,
անարգել
կարենալ
տեւելու
Հա–
Տար
գիտութեան
նոր տուեալներու
վրտչ
Հաստատ֊
ուահ
նիւթա - դրա պաշտական
.
վարդապետութեան,
շստ
որու,
կեանքշ
իր ճակատագրով
ով
եղերական
որոշականա
թիւնր արտաաւաադ
կենսաբանական
«-
րէնսներու
Տհքենական
կիրարկու՛մն
Է ր ։ II
օլշօթ,
ՊիվսնԷր,
֊
Բ. Վօկտթ,
Հէքէ/, 0.
Հօնթ, կ
Տանիք,
իսկ Տեր Տկչ Մուրաաեան,
ՀԷՏիր՚ճ իպաշետն,
Գտ–
րադաշեան,
եւն., նիւթապաշտ.
իՏտ<՚տասիրու
թհան
Հետեւողներ
Է ի ն ։ 1՝րդի րաղՏաթիւ
գիտուններ
1
ւ Տատ.
ւորականներ
կշ շարու1ւակեն
դեււ
այ/յ
շարձուՏր^ եւ
ո ատ Տեհ տեղ չեն տար
Տարդկային
ինքն
ի
շիւ ան
ազատութեան
դա ղա
էի
արին : Որքան
որ ալ
նիւթա­
պէս շաութիւնր
կր սկսի
աղօտանալ
գիտական
եւ
Հոգեկան
նոր երեւոյթներու
առՀռւ,
բայց
օրգանիզմի
րնա
իէօս
ա կ ան Էն վերջին
դի ւտերր
իրաւ ունք
կ
ո ւ ֊
տան Տարդկա
յին ազատութեան
նկատՏաՏբ
անոնց
ա ա (V
ա հ ս
ա
Հ Տ ան ա ւի ա կ Տան տեսակէ տներ ո ւն
ւ
Լա*
կաււակ այո բոլորին,
դեււ
Հ
ա
րցը
իր կատարեալ
է"
1
-
հուՏր գաահ չէ։
1
Լէճերը
անպակաս
են։
Արդեօք
պիտի
կրնա՞յ
օր Տըլ Հարթուիլ
ՏաթեՏաթիքական
եղանակաւ։
Թերեւս
երբեք,
քանի որ Հարցին
բնոյ­
թը չի վերցներ
այղ կերպ
լուհուՏ
ւ
Որոշականու–
թեան յաո աՀդիՏութիւնները
ուէւեցան
որպէս
Հա*
կազղեցութիւ1ւ
ագատա
թեան
կողսնակիցներուէէ
ա–
ւելի վճռական
եւ յստակ
յայտարարութիւ֊1ւր
է
ը
է,տ
որու
աղատութիւէւր
իրերու
բնական
վի՜ճաէլէւ Է ու
կը գտնուի
աՏԷն տեղ, էւ թէ որոշակտնութիւնր
ինքն
ի
"
կ
արդիւնքն
է այգ ազատութեան
ւ ԱՀա
դէպի
ուր կր^ յանգի
Մէն տը Պիրանի^
՝
$անթի եւ
Շէլ–
էինկի
Հետեւալ1ւերու
կարհիքր
^1 ):
Փիլիսոփայական
ա
յ
ս
աե ս ա կ է ան երր
դե ււ եր կ ար ա տ
ե՚1է
պի տի պա–
Հեն
ի ր հն զ Հ
ա
կ
ա ծւս
ր ա ո
Լ
թիւնշ,
ՆթԷ ՏԷկ
կոդՏԷ
Տարդ կր ղդայ թէ ազատ է եւ ազատութեան
գա*,
ղտվէարը
անբաժան
կր թուի
ըլլալ
արդարութեանդ
պատասիւտնատուու
թեան.
արժանիքի
եւ ան արժէս *
նու թե ան
է
վարձատրութեան
է լ
պատիժի
զաղա վւա–
րԼ^եք թէ Տարդկային
դորհնական
կեանքը
այդ ա–
ղատ
ո ւթե ան
վր այ է որ կը
յեն ո
լ
,
Տի ւս
կո ղ
»՝1
է
բազՏաթիւ
իրողութիւններ
ք
բ1էաիւօսակա՚1ւ եւ
Հոգե*
ղանցականէ
անողոքօրէն
կը սաՀՏանափակեն
ա
(՚
|
ա զա ա ո
Լ
թի ւէւր
յ
Պ՛ա ղա փ արն ելաւ
ա յս տա րտ ա Տու–
թեան եւ ընդդիՏութեան
ՏէՀ, ՀսւՏոզուՏր
կը
շինուի
Տի ա յե իրողու
թի ւններո ւ ներ կ ա յ աց ո ւց ա հ փ ա
ււ
ա
երՀնւ
*
փ
*
՛
հեռ
վերջերս
երեւան
եկահ
բ1ւաիւօսաէլան
վճռական
վարձեր եւ յայտնութիւներ
պեր՜ճաի
<>-
սօրէն կ ապացուցանեն
որ Տեր
Հոդե՜բարոյակաէւ
կ ե ա*1ւքը
ի ր Տե հ
ա
դո յն
ուժը կր ււ ա անա յ Տ եր օր զա–
( 1 )
Է ջ 3 2 4—3 5 7 »1տէօե–6 է Խ 1տ Ր հ Ա օ –
ոտ 1928=
I
Fonds A.R.A.M