ԱՆԱՀԻՏ
07
նական
ճամ՛բայ
մ ր։ Պուատա՝
Պրոժեթեւսի
Սակայն եթէ մ արգոց
արժէքը
ժամ՚տ–
նժան
անգղ
չունեցաւ
իր սիր ար կքծող,
նախաւորէն ու վաղանցիկէն
աւելի
չէ,—ինչ–
սսմլայն իր նահանջի
՜
ճամ՛բան
արգէն
պէս կ ր հաւատա
յ ինք,—կ՛արժէ"
ղսհուիլ և
պարտութեան
նշան է ։ Այլ բան է անիւ ո– թելագրել
ուրիշներուն
ալ զոհել
իրենց
ցելի
մնալ աշխարհի
սլաքներէն,
այլ բան
անձր րնգհանոլրին
սիրո յն՝ անոնց
գժբաղ–
կարենալ
րսել. «Ցնծացէք,
ես աշխարհին
գոլթեան
զգացում՚ր,
տառապանքի
բեւպլ
յաղթեցիո։
թեթեւցնելու
համ՛ար։ Այն
յաւիտենական
իւղի կա Լա աւելի
չափաւոր
ճամ՛բա
յ
բտներն իսկ զոր ան կր թելագրէ
մ՛եզի
մ՛ր ընտրեց,
անոր համ՛ար յաղթանակի
եւ վ՚նտռել՝
մ՛ոռնալու
համ՛ար չարիքով
լեցուն
խաղաղութեան
մ՛իակ
մ՛իջոցն էր մ՚երժել
աշխարհը
այնքան
վերացական
են որ հա­
տեն չալ
այն՝ բաներր
ժ՚իայն
որ կամ՛ենա–
սարակ
մահկանացուներ
կարող չեն մխի­
լով
կարելի
չէր րլլար
ձեռք
բերել,
թտրուիլ
անոնցմ՛ով, ոչ ալ մ՛արգոց
զգա֊
բաղձալ
այն բաներր
ժիայն
որ կա–
ցուլերուն
յագեցում՝
կուտան
անոնք, այլ
րողութեանգ
սահմ՛անին
մ՛էջ են եւ ան֊
""
Իայն
իմ՛ացականութեան։
տրրաունջ
համ՛ակերպիլ
բէաւթեսւն
ա՛ո իա ւ–
Վերել
յիշուտծ
իմ՚աստոլններէն
ոչ
սափ
ելի
օրէնքներուն։
Տրամ՛աբանական
ժին կարողացաւ
զգայուն
անձերոլ
սիրտր
՜
ճամ՛բայ,
սակայն եթէ իսկապէս գործնա–
մ՛րկող հուրր
ժարելու,
պայքարող
հոգինե–
կան եւ յաՀող
՜
ճաժբայ
մ՛ր րլլար, Ասա– րու խաղաղութիւն
նելւշէւչելու,
աշխարհին
յիկեան
վարգապետութիւՊւն
ալ կրօնական
յաղէմելու
միջոցր
ց"մՅ տալու։
Անոնք
հանգամ՛անք
կր ստանար։
մ՛արզ կային
իմ՚աստութիլնր
իր կարել
իու–
Պէրթրանթ
Ռրսրլի
(66.
էաոէ &ԱՏՏ61)
թէան
սահմ՛անին
մ՝է չ գործածեցին,
սա–
համ՚ար ալ երջանկութեան
եւ խաղաղսւ–
Կ"՚,Բ՛ Տիեզերքի և Աստուծոյ
գաղտնիքներր
թեան
ճաժբան
հարաժարո, մեերով ու լրք–
՚
Ր ա
Ր ՚ հ Կ
ա
յ Ի
Պ
՛
իմաստութեամբ
կարելի
չէ
ուած բաղձանքներով
շինուած
է.
լուծել,
իսկական
իմաստութիւնը
այնքան
Հրաժարիլ
անհատական
ե լվան կու–
Ա»՚»"<ծ>ՐԷ
իբր պարգեւ
կր ստացուի որ֊
թեան
համ՛ար սլայքարելէ.
արտաքսել ժտ–
Ք » ՚
ն
"՚
նհտտտկտն
ճիգով
ձեռք կր
բերուի։
մանակաւոր
արժէք
ունեցող
աենչանքներր.
Ուստի տյս հարցին
լուծումը
սլէտք է
անհուն
իաէալնելաւ
աենչովր
^վառուիլ.
Վ*՚տռել
հրեայ
ազգին
պատմ՛ութեան
մ՛էջ,
այո է ազատութիւնը,
այս^է աղատ
մ՛ար֊ "Ր պատմ՛ութիւնն
է Աստուծոյ
մ՛արզ
կային
գու
պաշտամունքը»։
9
Է
Դ1 Վ՚ՐԿ
ե
Լ"
լ
հ"՚մ՚ար
ի գործ գրած
Հան–
Ան ո՛չ կր թելագրէ
ատել
Տիեզերքր
քեը«֊%
պաամ՚ութիւնր
Աստուծոյ
հեա
կաժ Աստուած, ոչ ալ Պուտաայի
նմ՛ան կ ր հ»"1"("Ւ
ա
Կ Խ
մարգարէներու
յաղթական
թելագրէ
մ՛եռցնել
մ՛եր բաղձանքներր.
իր
կեսՀ՚քին։
վարգապետութիլնր
Ստոյիկեան
իմ՛աս–
Մովսէս
թունգ
ազգասէր
մ՚րն էր, խս­
տութեան
եւ •Բրիսաոնէսւթեան
խառնուրգ
րապէս գիտակից
իր ցեղակիցներուն
կրած
մ՚ըն է ։ Ամ՛էն տարակոյսէ
վեր նկատելով
վշտե լաւն,
զրկանքներուն
եւ
անհամ՛ար
աառաս/անքի
ու թշուառութեան
գոյու–
սաորնտցումներուն։
իր ժողովուրդին
գաոն
թիւնր
աշխարհի
ԺԷՀ, ան կբ թելագրէ
հեծեծանքները
թավւտնցած
էին իր
հոգիէն
բոլոր անոնց որոնց հոգիները
թատերաբեմն
ներս որ խաղաղ ու երջանիկ
ըլլալու
ա֊
են այգ տառապանքներուն
եւ զրկանքնե–
մ՛էն տոիթ
ունէր
Փարաւոններու
պալատին
բուն, եղբայրանալ
նոյն
բաղգին
ենթակայ
մ՛էջ։ իրհոգին
սակայն,
անգամ՛
մ՛ր փո–
բոլոր
մ՛արգոց հեա, նոյն իսկ
կորսնցնել
թորկած,
պիտի կրնար խաղաղ
իլ մ՛իւս յն իր
անձր
անոնց ժէջ, գւԽԷ
հեշտացնելու
ցեզակ իցներու
ազատագրում՚ովը,
անոնց
համ՛ար կեանքի
գաժան
ճամ՛բորդ
ութիւնր՝
տառապանքին
վերջ
դրուելով։
Այս նպա–
եթ է ոչնսւոլճելտ
ամ՛բողջովին
չարիքր։
տակին
Մովսէս
ի սպաս
գրաւ
իր աւՐ–
Fonds A.R.A.M