96
ԱՆԱՀԻՏ
Ի Ս Կ Ա Կ Ա Ն
Յ Ա Ղ Թ Ա Ն Ա Կ Ը .
Թէ տշխարՀ
ւէրախււ։ մ՛բ չէ, ոչ ոք ււլիաի
ուրանայ,
թէ աշիւարՀի
մ՝ ԷՀ ձ
ա
ՐՒՔՌ
հ՛"մ
ո լ
հւԼ ՛Է՛՛Ր՛^՛է՛ կասկածէ վեր է ։ Այս ըյւելով
ո՛ չ Ն՚՚՚իւտիւն ա ւ/՚ո ւթ՚ եա՛ն գոյռւթիլնը
ուրա­
ցած
կ՚ըլլանք
ո՛չ ալ Աստուծո
յ
բարու–
թիւէւն
ու սէրր։
Տ՛ս՛
՚՛
ասլանք՝
բէաւթ
եան
անտարբեր
ուժերու
ձ եռքէն,
տառապանք՝
ւՐարգոց տգիաութ եան ոլատ ճառով, եւ ան–
Հատը
իր Հոգիին
մ՚ԷՀ կր վերապրի
մ՚արգ–
կային
կեանքի
ող բերգութիւՊւը.
Հանալով
իր իսկ Հ՚՚՚էիի՝"
ւքէՀնուտճել
չարիքր։
Այո աեստկ
աշիւարՀի
ւՐր
ւ/՚ԷՀ է որ
կր
Հնչէ
Տիաււոի
ինքնավսաաՀ
"
լ խրա­
խուսիչ
ձայնը.
«
Յնծացէ՚ք,
եռ
աշիւարՀին
յառ թեւլի»։
ինչպէս
յաղթ
ելք, ին Տպէ՞ս
պի­
աի
կարենսւքւք
մ՛ենք եւս
յաղթել
աշ­
իւարՀին։
^այքարսղ
ու աառապալ
ղ՚էույու1ւ Հո֊
ղ֊իի
ամ՚են^էն
ռկղլւնտկսւն
երհւոյթը
յ
ո
,
ք՚՛
գիցաբանութ
եան մ՚ԷՀ
կ՚երեւի
ուր
Պր՚՚ժե–
թեւս՝
ւոեսնելով
ւ1՝արղ ոց գերութիւնը
բնու–
թեան
լլիրա ուժերուն
ձեռքը՝
Հանաւք բա­
րելաւել
անոնց վիճակը,
ասէոուաններէն
ելմլնտյխւ
Հուրը
գողնալով։
իր բարերար
յսւՀւգւրնութեսհւ
Հաժ՚ար
սակայն
քՀեւս ղ ինք
չարաչար
ոլաաժեց
շղ թայել ով
կովկասեան
լեււնելաւ՛ն
ւէ՚ԷՀ ուր անգղ
ւ/՚ր շարունակ կը
կրծէր
իր
սիրար։
՚
Իիսաբանական
գրեթէ
աժէն
սլատ–
/
Ռււսւծք
Հող /, ր անական
ն շանս։ կութ իւ՛ն մ՛ր
ունւի, ինչպէս ա յս պարագային։
Պրռմ՚ե–
թեւս
իր ձեռքով
կռեց
ղինք կապող
շ բ ղ ֊
թան երբ. նախ՝
ըէսլ ունելով
րնութ եան ու­
ժերու
գերակայութ
իւնբ
ժ՚արգկային Հո­
գիի՛"
վր՚՚՚յ,
Ք
՚՚՚՚՚՚
Ի
"
Ր ենթ ագրեց թէ ֆի–
ղ իրական
լաւագոյն
պայմ՝՛աններ
կարող
ոլիաի
ր լ լային
երՀանիկ
ընել
ժարղիկ.
ապա՝ պա յքարելով
այգ
ուժերուն
գէմ՝
։
իր սիրար կրծող
անգղբ ոչ այլ ինչ է եթէ
ՈՏ կուրծքին
սոսկ կուտակուած
աաելոլ–
թիւէւը
աշիւարՀի
եւ ասա ու
ածներուն
ՀանգԷպ։
կյւթտմ՚տ Պուաաա ալ տեսաւ
ւՐարգոԱ
տառապանքը,
կաժ՚աւոր
ւլրկանքի
ենթ ար­
կեղ իր անձը,
Հանալ ով
բաժնել
ա
՛
ն
ոնց
վիշտ երբ։
Երկար
խորՀրգած
ութ իւննե րէ
վերՀ Հասկցաւ որ ժ՚արգկային
ղօրսւթե
ամ՛բ
կտրել ի չէ ձեւակերպել
բ1աւթ իւէւր մ՛ար­
գոց
բտղձսւնքնելաւէւ
Հաժ՚աձայ1ւ։
Ան չՀա–
նաց աստուածներէն
խլել
այն ինչ որ թե­
րի էին թողած,
ոչ ալ ատեց
Տիեղերքր
կամ՝ Աստուած՝,
սրովՀեաե
ւ
Անձնակռն
Ս՚եծ
Ո՚ժի
ւՐը ւլոյութեան
չէր Հաւատար,
ա
յլ կ րաւորական
գիմ՛ տգրութ եան ճամ՛­
բան
ընտրեց։
Մերժել
ընգոլնիլ
ամ՛էն
եր–
Հանկսւթիւ1ւ
" ՛
յ ն ձե ոքերէն
որ տառա­
պանք ա/ կա տային
այնքան
անտարբեր
կերպով։
Ոայց ան շատ իրաւամ՛բ
Հասկցաւ
նաեւ որ մ՚արղիկ
իրենք կր կռեն
իրենց
Հոգին
տշխարՀին
կապող
շղթաները։
Ս՚արգիկ
կր բաղձան
այն ինչ որ իրենց
կամ՛քի
Հ աոուլ ա թ եա՛ն ստՀմ՚անէն
գու լա է–
կը բաղձան
ու. յուսախաբ
կ՚ըլլան։
Ս՛եւ՛­
ցո՛ւր
ուրեմն բտղձանքներգ.
կտրէ՛
սիրտղ֊
աշխարՀին
կապալ
թելերը
ել պարտու­
թեան
ղգացոււՐիգ
իբր արգիլնք
եղող ասւ–
ււապտնքգ ալ վերՀ պիաի
գտնէ։
Մարգկային
Հոգիին
Համ՛ար բնական է
ատել կամ՝ սիրել. բայց
անղղտյ
նկատեք
բնութեան
ռլ տիեղերքի
մ՛եծ
ումր եւ ան­
տարբեր
վարմ՛ունք
ունենալ
անոր Հտնղ Լ "՝,
ոչ մ՚արգկային
է ոչ ալ ընտրուելիք
ղ որձ՚ -
Fonds A.R.A.M