50
Ա 1,
Ա
Լ
Հրալ Ներսէսեան.
— «
Ցասուս՞))ի ւ1եօ .
եւ «Պէպօ», իսկ Օլի-քպիագից
գուրս, գաս­
տրոլների կարգով
Աուէւգուկեանի
«
իյաթա–
բալահ)) եւ թարգմանական
գրակա՛նութ՜իւ­
ն՛էն՝
(.(
Եկ
Ա
–
ւք՚"–
Ա
"–"
ր
Պաշտօնն» ու «Հրէ Կա–
ւՐուրՀը»։
((
Տասում՛»ը
ռուսակա՛ն
սլիէս է, որի բո–
վաէւգակութիււՖ
առնւան՜ Է
Հաւաքական
տնտեսութիւնն
երի շարժմ՛ան
շրշ^անից եւ
վաիւագրւան՜ ԷՀայերէնի
ըստ
Հայաստանի
գիւղական
պա յմ՚անների։
((
Պէպօոն պատ­
կանում է մ՛եր անւ անի գրամ՝ատուրգ
*,»•
Առւէէգուկեանին։
Սակայն
այգ
պիէսը չէ
բեմագրւան՜
նախկին
շաբլոնով,
այլ նա
րէժիսէօր
Գուլլակեանի
ձեռով
բեմտկսւն
վերամ՛շակմ՛ան
է ենթարկւտն՜,
երեք
գոր֊
ն՜ողութիւնւը
տասերեք
էպիղոտի
է վերա­
ն՜լան, տէքստից
աււանց մ՛ի լւառ կ բճատե­
լու
կամ՛ ւիովւսխեչու,
եւ գուրս
բերւան՜
տիսլերը խաացրւան՜ են ըստ
ղ դասակարգա­
յին
րմ՚բռն ո
ւհների։
Սուրէն •Բոչարեան.
—
«8
սւս.ոսք>փ ւ1եօ
է լ եթէ
Հա յաստանի
Պետական
թատրոնը
լաւ աղ ոյն
գնսւՀատական–
ներից
մ՛էկը ստացաւ
Օ լիւՐւղիսւգի
ժիւ–
րիի կողմ՛ից, մ՛եր կարն՜իքով գա խրա–
խուսակաէւ
գիտուններով
չէր
արււսՆ
եւ ոչ է լ չաւիազանցութեամ՚բ,
այլ իրական
ղնտՀատա.մ՛ով,
որին արժանի էր նա։
1
է 7>ք 7է
Միւո թատրոնները,
որոնց աշխտտանք­
՛
ները ես որակեցի
իբրեւ
նաիւնակսւն
նւա–
՜
ճոււքներ արւեստի
ասպարիղոլմ՝,
սլատկա–
նում՝ են գլխաւորապէս
այն
ժողովուրգ–
ներին,
որոնք
յեղաւիոխու
թիւնից
ասաՀ^
կամ՛ գիր ու գրականութիւն/
Տունէրն, կամ՝
եթէ
ունէին,
գեռ եւս խարխավւում՝
էքքէ՛
յետաՏնացութեան
յետին
շարքերում
։
Դրանք են ըստ մ՛ենի
մ՛ասին
ԽսրՀր՚է՚՚ւյին
Միութեան
մ՚աՀմI, ասւկան
ժողովուրդները,
թուրքերը,
թաթարները,
թուրքմէնները,
Ուղբեկները,
Բաշկիրները,
կիրւրիգները, ո–
րոնց թւում՛
նաեւ
մ՛ի քանի
քրիստոնեայ
ժողովուր/էներ,
ինչպէս
օրինակ
Օլիմպիա–
գին մ՛ասնակցող
Մ
արիները։
Fonds A.R.A.M