Ա
Ն
ԱՀԻՏ
4 9
զասւազրւել
է Հին թ՜ատրոնի
կեղծ
կլասիքական
շեշաագրութ
իւ1ւից, իոկ
առոգա՚ււութեան
ու
ձայնագրութեան
ւոեսւսկէտից
Հայ գերասսՈաերր
Հաս­
նում՝ են լաւագոյն
գերասանների
ար՜
ւ եաոին։
Հա յ թատրոնն ա յլ ևս գաւա–
ււական
թ աարոնի
մ՚ակարգակէ
վրայ
չէ կանւլքէւած եւ էր
ստեզծագործու–
թ եամբ
կարող է մրցութեան
գուրս
գալ
լաւագո
յն
ռուս
թ՜ատրոնների
Հեա
։
Այժմ՛
թաարոնի
մ՝էշ^
առածին
խօսքր
սլաականում՛ է րէժիսէօրին։
է լ
այգ
րէժիսէօրն
ու1ւի այժժեան
Հա յ
թ աարոնր։
Արմ՛են Գուլլակեանր,
այգ
երիտասարգ
րէժիսէօրը,
իր մ՚աայզա–
ցոլթեամ՚լւ,
երեւակայութ
ետւՐբ, ստեղ­
ծագործական
մ՝աքով,
գեղարւեստա–
•
իի եւ տակտի
րմ՚լւռնում՚ով
կան չաւ
իա –որ ա րւ 1, ււ ա ա ղ Լ ա ի բոլոր
տւեալ–
նհրն
ուէւի։
Հա յ սատանի Պետական
թ՛ատրոնր
ցսւցագրեց
նաեւ
ուժեղ
գերասաններ,
որոնք կարսղացսհւ
իրենց խաղի
խորու­
թեամբ,
գերի րմբռնում՛ով,
վարակե–
Արմէն Գոլլլակեան.–
ձայ Պետ. Թատանի
1
-
հժիսեօւ-ր
լու եւ աղգելու
կարողութեամ՛բ
ու
բեմ՛ական
ուլս ե ստով թ ատրսնի
Համ՛ար
կան
մ՛իութիւն։
Նրա բեմ՛ական
արաաքիՊւ
ձեւակերսլսւմն
այլ եւս սլատաՀական
՚
վււհւ
չէ գերասանական
խաղ ի Համ՛ար, այլ օր­
գանական
ւՐասր
ամ՚բողշ^
ներկայացմ՛ան։
՛
հերաս տնական
խաղր
տունի կատարներ եւ
ստորոտներ,
այլ ընթ անոււ/՛ է
մ՚իաՀամհււլ
ներգաշՊւակութ
եամ՛բ, որի վրայից
անցել է
կարող
րէժիսէօրի
ստեղծագործակսւն
մ՛տա֊
յղացութիլէւր,
որ շտկել,
ներգաշնակեի
~&աշակաւորել
եւ ՀաւՐագրե՛լ է
ամ՚բււղշ^
գործողութ
իւ-ւր
րեմ՚ի
վրա
յ։
թատրոնական
աարահ ա թ եոհւ
ոաՀմ՚սՒննհրր,
նախայեղա–
վտխաևանի
Համ՛եմ՛ատութեամ՛բ,
րնղար–
ձակւել ենթէ՛ Հորիզոնական
եւ թէ՛
ուղ֊
ղաՀայեաց
գծերով։
ՀանգիսաաեսիՊւ՝
խօոքր
տրւոււՐ է երաժշտութեան,
ժէււթի,
րիթմ՛ի
եւ
լուսաւոր
էֆֆեկանե
րի
օժանգակսւ–
թ՜եամ՚լւ։
Հնչուէւական
աեսակէաից
նա ա–
ստեզծել
մ՛ի ա յնպիսի
«
պլիւս», որ մ՛իւս
ազգային
թատրոնների
ԺԷՀ^ պակաս
չավւով
էր
նկատւում՝։
Այսպէս՝
խմ՛բի
մ՚ԷՀն էին Հրաչեայ
Ներ–
սէսեանր, իր խո՜րը մ՚ատծւահ
եւ
կիրթ
խաղով, Աւետ Աւեաիսեանր՝
իր բազմ՛ակող­
մ՛անի, ժանրային
գերերով,
Աուրէն
փոչար–
եւսնր, գեռ. եւս երիտասարգ,
սակայն խո­
շոր
տեւՐսլերամ՚էնաի
տէր ել բե մ՛ական
աւեալներով,
նոյն
ե/ւիռւաււարւլ ՛հերից ենեւ
ՇաւՐիրխանեանր
եւ ուրիշն երբ։
Խմ՛բի
մ՚Է^Պւ
եէւ նաեւ վաստակաւոր
գերասաններ
Արուս
Րսկանեանն ու Միք– Մանուէլեանր,
Յաս–
մ՚իկն ււլ Գուլաղեանբ,
որոնք իրենց
ուսերի
վրայ
կրում՝ են ւՐեբ Հին
թ՜ատրոնական
արւեստի
լաւագոյՊւ
աւանգնեբբ։
Հա յ Պ\եւոակւււ1ւ թատրոնը
Օլիմ՝պիագին
ցուցագրեց
երկու ներկայացում՝,
«
Տասում՛»
Fonds A.R.A.M