ԱՆԱՀԻՏ
2 3
Սուրը Սարդիսի
տօնի
օրն էր.
Մութէն առաՀ, Հօտէն
դարձին,
Տրդան տեսաւ
մաչրն, որ նստեր
Կ ուլար
էրո֊ին
1
Մաչրիկ,
ինչո՞՛ւ աչդպէս կուլաս.
Ի՞նչերնիս է արդեօք
սլա կաս...
Տրղա՚ս,
կուլամ,
՛
Բանդի
Աչսօր տօնն է Սուրր
Սարդիսի:
էուսաՀոգի
Հաչրգ ան սլա չմ ան
Մատաղ կ րնէր աՏէն տարի
ճիշդ
այսօր...
Մենք
աչլեւրս կարոդ չենք որ
Նոչն իսկ ուլ մր ղոՀենք
11
սոր...։
Տր
դան ան ձ աչն
մր տալ մարտդ,
Ուր կար միաչն իր մէկ Հատիկ
սիրուն
ա յ ծ ։
Ւր ղրմելին քաշեց արադ,
Որ շ
ո
թ
ա
1
ոէ
1
"՛
հր
ս
ւԷ՚"՚1 կա պո ւ ահ
Ւր գօտիին՝
մաքիի
մաղ,.. :
Անոր չեա ին մաչի ւնն Հա դի լ
Արձագանգեց
աիւոռին մէ^, մարեցաւ.
Կարմրրեցաւ
մօրուքր
խռիւ
Վրգեն
Հոսող արեան
լրճին մէՀ անրաւ։
Տրղան, Հանդարտ,
սրրեւյ շեդրն իր դանակին՝՝
Աչհին կոդին վրրաչ սլարարտ.
Եւ
ա
^Ք"՚ՐՐ
նրման
լեցուն
րամ ակին
Մ ինչեւ կոպերն
ուրաիւութեա
մր ո՜ճ՛րապարտ
ք
՛
հուրս ելաւ
մօրն աւետելու թէ Հիմա՛չ
Զ"Հ
մ
ըր ա ւ
Հօր սովորութեան
Համաձաչն
։
Զդ^աց սակաչն
ք
*
Լա
իւն ալով որ մաչրն
աւելի դո լցէ լա չ
՜
Եր Հօր ձրդահ Հարրստութեան
վրաչ վե՜րջին.
Ու ետ դարձաւ
նե րս ա իւ ոււէն խաւարչտին, ..
Ծեր ,կ աչն տեղ լուռ կր կեն ար.
Մօրուքքն անոր կր աարաՏուէր
Մինչեւ, պորտն ու Տինչեւ
ուսեր.
Նւ աչհր ժիր խոտ
1
լ որո՜ճար...
Հանդարտօրէն
պառկահ
կոդին
էր անխրռով.
Ու քիչ առա^
ք
ներսր ոչ ոք կար՝ ապաՀո վ։
Ես Հ ա չրի կիդ անուաւր կրող
՜
Բա^
ղօր ավար Սուրր Սարդիսե
եմ։
Մատաղդ
եղաւ Տիրո^ աո.շեւ չարգելի...
Եւ ան ւսՀա
1
կենդանի Է...
՛
Ւ աչհր մատովն երր ցոչց կուաար
ք
Տրդան աչն կալ՛՝) նաչեցաւ
պիշ
1
Ետին դարձաւ ու ոչ ոք կար.
Կորսրւահ Էր սուրր հերունին
խաչանիշ
։
Գ.
Թադաւորր
ՀեւլնԷԷն դատ
ուրիշ դաւ ակ
չունեցաւ։
Հաչրն՜րր^ լոկ կրնան դիանալ թէ որքա՛
ն
Ար դուրղուրար
թադաւորն
իր ադՀրկան
։
Անոր մէկ վիշտն իր իսկ էր
«
յաւ ւ
Ապարանք մր կանգնել տրւաւ
քաղոԷՀւ
դու րս,
Լեր ան կուշտին
յ
մենի՜կ,
Հեռո՛ւ,
Կախարդական
իրրեւ դղեակ
Հին աւուրց,
Ուր չրՀասնին
չարն ու նախանձն
աչքեր ու
ւ
Հեղին էն աչդ ապա ր ան քին
մէչ կ ապրէր,
՚
Բառսուէ։
քառսուն
նաժիշտներով,
Որոնք անոր ամէն
թրմաչքն ու պատուէր
Կ՚ընդուէին
մեհ Հա՜ճո
չքով։
Հովիւ տրդան՝ իր աչհերուն
առաջնորդ
հնչ որ սորվահ էր Հովերերն
Նրւագելով իր սրրինգին
մէ^էն
չորդ,
Կուդար ա չնտեղ ամէն ատ են...
Հե դին է ին սիրն լի էր նրւա դն աչդ.
Որ
մինչեւ իր սրտին խորեր ր կ
ք
իշ1ւէր,
Հո ն քաղցրութիւն
կր^ հաւալէր, կուտար
խաչթ^
Եւ անհանօթ
րղդացում մր կր վառէր...
Պապանձեցաւ
տրդան ի տես աչս Հրաշքին
։
ՈրովՀեաեւ
իր իսկ ձեռքով
Մ
որթահ էր աչհն, որ, ող^
Հիմաչ
9
Հեղին էն շատ Հետաքրքիր
էր տեսնել
Հովիւ տրդան, որ, ամէն օր
հր սրրինգին
թովքն
տնրՂւդել
Fonds A.R.A.M