ԱՆԱՀԻՏ
119
չես
սիրեր
գիսքր
իր ա%կուժէն
յետոյ։
(
Հո­
վանն է որ մեր սիրտերուն
կր աիրէ, այգ
քաՀ ու դժբաղդ
մարգր մեծ ու գեղեցիկ կր
ւ/եայ,
նոյն իսկ աՀաւոր
ար արքէն
յետ
ո յ ղոր
ՒՐ րնկերներր կրբռնադատեն
զինքբ
գործել։
Այս
Հիա
՚/
ական
նկատողութիւնն
բնելէ
յե–
ա ո
*
հ պիտի
բսեմ որ վեր Հին
դրուագին
մէՀ
/ (
ք ւ ս ( ) ը ՚
սքանչելի
կտորներ կան,
Աանայի
պատկերր՝
՚
Բիւրտին տան
մ ԷՀ, «մի վարդե­
նու
տժգոյն
թուվաի
ւսոՀեւ նստած,
թախծոտ
դէժքբ
յառած
Հ
եռուն.,,
նայելով
լուռ
Հորի­
զոնի
ծայրին
րնկած»
Տաարագոմին,
Տաա–
րւսգոմի
կանանց
աեսարանր,
անոնց
իրա–
բանցումր,
Դ
ա
յՐ
ո
մթլՀ
>
անէծքներբ
դաւա­
ճան
կնոՀ դէմ, .յետոյ՝
Տաարազոմի
մարգոց
երթ
ր
մ ինչեւ
ֆէաայիներու
բարձրաբերձ
թաքսաոցներր,
որսլէս զի իմացնեն
անոնց
ի–
րենց
գիւղն
անպաաուող
բօթր եւ վրէժ ու
պատիժ
պաՀանՀեն.
ֆէտա
յիներուն
կատա–
ղու թի *֊նբ,
Ժ ո վան
ի զգացած
անաս ե լի
ցաւր,
ամօթր,
խելայեղ
զայրոյթր,
եւ յետոյ՝
մա­
նաւանդ
ա
յ ն գեզ եց իկ ու եզ եր ական
երկ/ս–
նուս/գբ,
՚
Բիւրտին տան մ ԷՀ, ՚Բիւբտին
ու Ա ա–
նւսյին
միՀեւ,
ուր ՛Բիւր տր, մօտակայ
լի
որ­
ձանքին
անգիտակ,
իր տարվւանքր
կ՚երգէ իր
սիրականին,
մինչ Աանա
։
աւելի քան
երբեք
վրդովուած,
խղճի
խայթէ եւ սոսկումէ
Հա­
լածուած,
կ ր (լգ. ա յ
պաաուՀասին
մերձ եց ո ւ մբ,
կր կարծէ
լսել
պաաժւսլւարներուն
ոանաձայ֊
ս
է֊\... ՚" > Վեր Հին
ուժեղ ա ես ար անն երր ուր
ֆ է ւո ա յին երբ
կու գան
արդարեւ
պաշար
ել
՚
Բիւրտին
աո
ւ նր, կր խոզ խ ո դեն
՛
Բիլ
բար մե­
ղապարտ
կն,,չ ալքի՛ս
ւսոՀ եւ, կր ք ւսշ–
կրռւոեն Ս անան
մինչեւ
էեոր եւ Հոն դա
յն
Հանգէ/ս/սւո րապէս
դւսաելով
ու մաՀուան դա­
տապարտելով
կր վճռեն որ նո յն ինքն հո­
վանն է որ իր ձեռքով
պէաք է սպաննէ բն–
ա ան ե կան
երդի
ս ր բո
ւ թ ի ւնն ա դա ր տ ո ղ իր կի֊
նբ։ Աո սկալի է արդարեւ, ուիսկապէս
բար֊
բաբոս,
որ ֆ է ա սւ յիներն
ա յ դ
պատժարարի
դերբ Ա անա
յի
ամուսնոյն
իսկ յանձնւսծ
ր լ–
լան.
բայց
քՀարեան
այղտեղ տառապէս
Հետե–
ւած է իրական
պատմութեան,
եւ լաւ բրած
է։ Այդ տեսաբանր
արդէն շատ ալ
գեղեցիկ
կերպով
պատկերացուցած
է, այնպիսի
ձեւով
մր, որ բնական
է,
յ ո ֊ ֊ զ ի ^ է> եւ ոչ
զզուելիք
այնպիսի
ձեւով
մր որ այգ րոպէին՝
Յովանբ
կր գարձրնէ
աւելի
արգաՀատանքի
արժանի
քան
պժգանքի։
Հանրի
Պորտօի
\՝,
ամ\\^կին
մէՀ, մաՀմետակւսն
Տիւրզի
երիտասարդին
Հետ
իրապէս
կուժ՛ով ին
Վ՚ախչող
ժ՚արօնիթ
վ*րէ
ս
՜
ա ոն ե ա յ ազՀ
կ ա
՛
Ո
մե ծ ե ղբ այր
ր իր մա ր ղ ոց -
մո վ կ ՚ երթ ա յ
յ անց ա
Լ
որ ա գ Հ ի կր
յ ա ւի շաակ
ել
առեւանգիչին
տունէն, կր բերէ
իրե
նց պ ա -
պ են ակ ան տունբ.
Հ այրր, մեծ Հայրր, ա մբալՀ
բնտանիքր
ատեան կր կազմեն, կբ դատեն
աղՀիկր, գա
յն մա Հոււսն կբ դատապարտեն
եւ
եղբայրն է որ կր դո ր ծ ա գր է վճիռր.
զ ր եթ է
նոյն
նիւթն
է, - թէեւ
\
յՈ\մ\\լկի
ԺԷՀ՝
սիրար
դիւթ ո ղ ու գերող
սէրն է, իրական
ու նու ի ր ա֊
կ ա ն ս էրր , որ կբ ղոր
ծ է եւ ւս յ ղ պ ա տ ժ՚ո ւ ֊
թեան
րնթացքին
Տիւրղիներու.
եւ
Ս՚արօնիթ–
ներու
միՀեւ
կռիւ չկայ. — լեռնական
ժողո­
վուրդներու
նոյն
բիրտ ու բուռն
բարքերն
են,
որոնց
մէՀ կբ աիրէ
//
եղի,
կրօնքի,
րն–
ա ան եկան
յարկի
սրբութեանց
ս/նՀաշտ, ան–
ն երող, մոլ եզին այլ եւ խ"/՚.ր ի
ս
՛՛
ԷՀ
մաքուր
ու
ազնիւ
պաշտամունքի
զզացուժ՚բ,
որ բարո­
յական
մեծ ուժ է եղած
անցեալին
մ ԷՀ֊ ցե­
ղային
առաքինութեանց
ծնուցիչ ու սլաՀ–
պանիչ, եւ որ ՝ ուրիշ,
աւելի
մեղ լքացած ու
նրբ աց ած
ձեւուի
ժ՛ ի շ տ դ ո յ ո ւթ իւն ո ւնի՝
լյ սլ ո բ
ք ա ղաքա
կիր
թ ազգերուն
մ ԷՀ։
Հ՛
«
Տ
ատ
բու զոմ ի Հարս » ի այղ ղւսւո ւււս տանի
1/1
ե ււա ր ւս ն ի ն մ ԷՀ, կայ մա ն ր ա մա սնու թ իւն մր
որ
բոլորովին
անբնական
է
Հո դե բանա
պէս։
քձՀինքբ դաս/ող
գիւղացիներուն,
Աւսնա,
/՚
ս
Վ*~
զ ի նք ր պա շ տ պ ա ն ել ու Հա ւ/՚ա ր, կ րսէ.
Ես սիրեցի... Ս ֊–՞ղվշ է; սիրել... Ես իՏ գիւղից
ւլեււ
երեիւայ
հովանի ։Տ<*ա նոր կարս եկայ... Թալեց
գրնէէււյ եւ ՚/֊–// ՚՚ւարի
Էլ գիւղ շեէլալ,
լ՚֊ւր չո իւալւ–
բ
ե
9
> ա Հ՚՚Ղ՚ւտ՚հւ»
•
Ասիկա
ցուրտ
Է, անբնական
Է։ Ես կր
կ արծ եմ թ Է իրական
Ա ասունցի Ա անա
/
Րր -
ա յն վա յրկեանէն
որ տեսաւ
ֆէտա
յիներն ու
Յո վ անր
,
այլ եւս խ օսել ու, շարժ ել ու ա ն կ ա ֊
րող,
զգա յազիրկ
զանգուած
մր սլիաի դառ­
նար, բառ մր պիտի
չկրնա
ր
արտասանել
զինք գա տել
ուզողներուն
եւ կէո //՛եռած պի­
տի րII ար՝ սուրով
ս պանն
ու ել է ա ո ա Հ ։
Երբ քիչ յետոյ,
իրենց
թաքստոցէն
ուր
ւլ ւս ա լւ տեղի կ ունենա
յ՝ դու բս կր Հանեն Ա ա֊
նան եւ կր Հրամայեն
որ սպասէ
վճիռին, ա%
պաՀ մր միայնակ,
դող/սՏ/սր, կբ դիմէ իր
Հրեշտակին,
որ միշտ
քով// է,
եղբայրական
Fonds A.R.A.M