92
ԱՆԱՀԻՏ
ԴււոոԻս ՔնտԿսւ եի
ԳԻՏԱԿՍԼՆ
Մտսաօեսափ
Անցեալ
դա լաւ. դիտական
արթնութիւննե
րէն
է
որոնք
Էլ։ ե՛ն ց ա մենացա էսաւն արտա զա յտու*
թիւններշ գտան
կենսաբանութեան
եւ
րնաղիտու*
թեա՚Գւ կալուահնե րուն վրայ կառուցուահ
բնաշր^ու֊
Տի գաղափարին
ՏԷչ, Տարդկային
Տիտքր
իլ։ ոյմին
բովանդակ
թափովլլ^ օնն ական
ուսուՅնասիրութեանց
լուսարձակը
դարձուցահ
Է դէ
ս
1
Է նիւթական
իրա­
կան ութիւններ
ու ներկա զ "՚շիէարՀլլ
ա
ուր 1լ ր1ւդնշՏարԷ
դորհնական
թէ՜ գաղափարական
կարելիութիւններու
անգունութիւն
ե՛ր լեցուահ
Տիայն
արարչական
շուն չուէ :
՚
հէսլ ի ներկան ու նիւթականր
եդող
ա
ր
։
դարձր, Տտային
յառաՀւյի Տակտն
դորհանէութիւնե­
րու րէ»ական րնթասքովր*
տակաւ առ տակաւ
քր^"
նա սիրական
լոյսի ներքեւր առաւ Տարդկային կեան.
քի արտա յա յա ութի ւննե րուն
րնդՀանուրր,
այսինքն
քադա քակրթութեան
աՏրոդ^ական կաս ուցուահ ք ր
։
Տինչեւ որ աշիւարՀիս
Տթնոլորտր
լեցուեցաւ
քրն–
նական– դիտական
ոդիով ՏԱ որ կ՛ուղէ
աՏէն
ինչ
փորձի ենթարկել եւ քաղաքակրթութեան
աՏէն ե–
րեւո^թին եւ Հարցերուն
վերլուհուսՂւ ու
վճռոլՏո
դի ա ա կ ան
ուս ուա*։ աս իր ո ւ թե անց
դորհելակե ր սլովր
կ ատարԼ լ ։
՛
Քննական
ոդին քսաներորդ
ղարու
նորադոյէւ
գիւտերէն չէ: Արդարեւ՝ դիւա Տր չէ ան, այլ դիւ–
ար սլա \ Տանաւորոդ
Տտային
դիրք
"՚
ը»
Հ
ա
Տ^՚()
ո
Ղ
Ոէ
~~
թեան
կերսլ Տր, որ Տարդկային
Տաքի Հ
ա
փ "՛Է
Հնութիւն
ունի;
՝1՚
աիւնադոյն
դորհ իքն
Է ան որով
ւքարդ
սկսաւ չափել
իր տիեդերքի
անՀունութ
իւնր
։
Առա
Փին Տարդր որ գիացաւ
դիտել, դատել,
Հարց
դ1՚ել ու ի՚
ոո
Հիէ1
քննադատ
Տըն Էր արդէն։
Բայս
հնունդով
որքան
Հին, հաւալուՏով
աչն քան
նոր է
քննա ւրսաութեան
իսկական
ոդին
ւ
ներկա չ դարն է
անոր աՏենարորր կերպով արտայայտութեան
դարո։
Այսօր
քէնն ա կ ան ՏտաՀա յեացքր
Տուտք
դորհ ահ կր
դանենք
կեանքի
Տինչեւ աՏենաիւորունկ
իւաւերր
կրօնք, դաստիարակութիւն,
րնկերական
կարգուսարք՛
կառավարական
վարչաձեւեր,
իՏասաասիրական
աշ–
խարՀաՀայեացք։
ԱՏէն խորՀոդ տրաՏարանոդ
Տրն
է այսօր, եւ աՏէն
արա Տար անոդ՝
քննադատ Տշ
ինքն
էլ, մէչ..
Թէեւ
ելգեՅն՝
սիւալ ըմրռնումովր
անոր իսկու­
թեան ՝ քննական
ոգին
կը ներկա լաւքո
լի
ըմբոստու­
թեան
սըեմին
ներքեւ ու կր շփոթուի
մտային
մո–
լութիւններու
Հետ կամ կր վերահուի
այնպիսի
էք.
րեւոյթներու
որոնէյ պատասիւանատու են ենթակա.,
չին ներքին
Հոգեբանական
բա րդութիւնները
,
սա­
կայն իր <ւէ կան ութ 1> ան մէ^ անիկա
Տար/լկային լա–
ւադոյե
ոլոքի
արթնագոյն
ո\ւ1 1ւ Է
ճշմարաու–
թիւնները
կշռադատելու,
զանազանելու,
վ՜ճռելու,
դասաւորելու
կալւողութիլնր
: ՜
զ՛ննական
ուսուոՂւա–
սիրութեանէլ
Հարազատ
ոգին րսելով պիտի
իմանա­
յինք՝
մտային
այն աննաիյապաշարեալ
զիրքր
որով
երեւոյթները
եւ ի րականոլթիլններ
ր կր
զննուին,
եւ՝ առանց
վաղրնկա
լ գաղափարներու,
3
ՕՈՕք1
կարծիքներու
Հոսանքէն
տարուելու
միտքը կշ
յանդի
պատմութեան եւ փորձսւո ութէ անւյ վաւերա–
՚
Ա՚՚՚շ՚՚Ը
հ1՚"Ղ ճշմարտութէլ՚ւնհրոլ
բարձրագոյն
աս­
տիճանին,
միշտ խոստովանելով որ իր տիրաւլահ
ճշմարտութիւնը
կրնայ
րոլն
ճշմարտութեան
ան­
նշան մէկ մասն
ըլլալ եւեթ, իսկ լ աչարձակ, վերջ­
նական
ճշմարտութիւնը
վեր իր
Հասողութեան
սահմանէն։
Այս
Է
դիտական
մտաՀայեաւքքոլ
ճրշ֊
մարիտ քննադատութիւնը՝
փնտռող
քան թէ
փլցն"ղ
նկարագիր
մը ունի։
Անոր կեդրոնական եւ տնկեղհ
նպատակն է կարելի
եդահին չափ վեր
բարձրանալ
իրականութիլններու
աստիճանաւորոււ1\ւերուն
վրայ,
ամէն կերպ ու ամէն դևով ճշմարտութիւնը
եւ մի–
միւս^ւ ճշմարտութիւնը
Հ
լ
տտսլևգել,
ել ո՛ւր եւ
ե՛րր որ գտնուի
ճշմարտութիւնը՝
զայն
սիրել,
պաշտպանել, տարահել ել կեանքի մէչ լրիլ ար­
տայայտել,
այն է՝ ապրիլ
ճշմարտութիւնը։
Մա–
Fonds A.R.A.M