ԱՆԱՀԻՏ
59
գհրՏաներէնի
անաիսլ)։
Այս
թ
ա
րգՏւսն ութիւննե
րշ
գրգիռ
եղած են իրեն
ղրաղելոլ
Գ. եւ Ե. ղարու
«
Հայ
Արշակունիներու
ՊաաՏութեաՏբ»,
նկատի
առնելով
Հայաստանի
է առհասարակ
քաղաքական
եւ եկեղեցական
ւղարաղաներր : Պատմութիւնէ*, ո.
րու1ւ
Հեղինակր
Տեհ կարեւորութիւն
կուաար, չկա­
րողացաւ առ կենղանոլթեաՏբ
լոյս
Հանել,
չկարե­
նալով
ղտնել Մեկենաս,
Կորիւնի
քննութիւնր
ա.
ռիթ
րնհայեց
իրեն գրելու
Մաշտոցի
վարքն
եւ
Հայ նշանագիրներու
հւսդուՏր ( «Պատմութիւն
Հա­
յերէն
նշանագիրներու
ել Վարուց
Մաշտոցի».
թարգՏ. Հ. Ա. Վարղանեան,
֊
Լիեննա,
191,3.
գեր­
մաներէն
բնադրով
եւ Հայերէն
թարգՏանոլթեաՏր
նախ
լոյս տեսած
«
Հանդէս
ԱՏսօրետյոի
Տէչ,
1911
1 9 1 2 ) ։
Անշուշտ
ամէն կէաի Տէչ
բեղուն ելի չէ
Ա ւսրկոււսրտի
տեսոլթիւնր.
յատկասլէս
նշանաղիր–
ներոլ
յառաչաղայոլթեան
եւ ղիււոի թուականի
Տա­
սին, բայց
ղեղեցիկ
է իր բացատրութիւնը
Ե. գա­
րու Հայ քաղաքակրթական
ղարթնուՏին
եւ անոր
ղրղւսսլաւո՜ճառներուն
:
1/
ովսէս 1"որեն,սցի,
իէրեւ
աղլ՚իւր
Հնաղոյն
Հայոց սլաւոՏութեան,
չվայելեց
Ս արկուարաի
փայ.
փայանքր,
Ա. ֆոն Պ՚ուաշՏիղի
աշակերար
իր ա֊
ռաչին
քայլերոլն
իսկ սկսաւ Հարուածել
այս Հե­
ղին ա կր.
վերագոյն
յիշատակուած
երկասիրո, թիւԳւ.
ներու Տէչ ստէսլ ստէւգ ա1լեարկութիւններ
կ ր1ւէ իր
Տէկ աշխւսէոութեան
Տասին՝ նուիրուա
հ Մար Ա բա­
սին եւ IIւաւ Հև Մովսիսի
ն՚որենաւյւոց
:
Օյււ
գրու
ա
թի ւն ը սլ Էտ ք
է
փն
տ
ււել
ի ր ա ն
տ
ի սլ
աշխատու–
թիւններու
ՏԷչ՛
Իբրեւ
Հ^րՀի"
աշխատութիւն
\
ք արկուարաի
րեդՅեաւոբ
գրչին՝ կրնանք
չիշատակել
Ա հանի ա Շիրակացւոչ
վերազրուահ
մամանակագլւ
ու–
թեան քնն ո ւթի ւնր, ար ընդարձակ
խոս ահ
է
ն ա ե ւ
Շիրակաւր
ւ։ ( դրական
Յնանորդներուն
վլ՚ս՚չ
Լ((~–իպ֊
պոդիտեաչ
Ժամանակագրութիւն.
Լ՚
ս
ձ
ս
Աւիկ*
1929) :
((
Հանդէս
Ամսօրեաչ»ի
ՏԷչ Ա. Աբեղեան
աուահ
Է
ւ;
անկ ս՛ը Ս՛ա րկ ուարաի
աչն ան աի պ աշխ ատ
ու֊
թիւններուն,
որոնք կը Հաչին
Հայաստանի
եւ
«
Հս-ն
դէս»ի
խմբագրութիւնը^
չոչս կը չաչպսԼբ
ձեոք բե­
րելու
զանոնք եւ իր խնամքի
տակ
Հրատարակելու։
Անշուշտ
արմանի է աչս նախաՀոգուի՛
իւն ը
ամէն
քաջալեր
ան քի
ւ
հս Հաւս։ տա
էյ ահ եմ֊ թէ երր չա
չ՚-ւլի
((
Հանդէս
Ամսօրեաչ
\)
ի խմբագրութեան
ձեո ք
բերել աչդ ձեռագիոները,
պիտի
մասնակցի
նաեւ
Հաչ
Հասարակութիւնը^
անոնց ամ բո դրական
եւ ա–
բագ Հրատարակութեան
դորհին
։
II արկուարաի
հո–
վահաւալ
Հմտութիւնը
արեւելեան
իըաւյ
կբ՚ննրշնչէ
չոչս կարդալու
անոր
տոդերուն
մէչ
նորութիւններ
Հա չա ս տ ան ի սլա ա մութեան
եւ
աշխարՀադրութեան
մասին
։
II ար կա. արտ
եթէ
իբրեւ
բանասէր
զբաղեցաւ
՜
Արեւելքի սլատ մու թե ա մբ
9
բ աչց սիրեց
Հա չագի տ ու­
թիւն ը իբրեւ բա րի կա մ եւ Համակիր
Հ
ա
չ մոզովըրզ–
եան
։
Իր գրուահքէւերուն
մէչ
ա ո ,
\
Ր^՚Ղ
կը
զգ աց ուի իր Հաչաս էր
"
իր՛՛՛ը*
ո
ր
ա
՚-
^էի
խօսո ւն
լեզու
սա. ահ է « Հաչ ազգի հագումը եւ վեր ական գ
ա
նումը))
(
Օւ6 ՔոէտէշհսՈ^ ԱՈճ ^1՜6էԽւ*հ^Տ–
է©11սո§
տաւշատշհշո Ի1ծէւօո, 1919; (1)
դորհին մէչ, կարդացուահ
Քերլինի
Ղ՚երմանաՀաչ
Ընկերութեան
մէջ, ուր բանասիրօրէն
լուսաբանելէ
չետոչ Հաչ ազգի հագումը եւ Հաչաստան
Հաստատ՛
ու
՜
էԼԼ\.
՚
բանասէր - սլատ մարանը
չանկարհ
Հա չաս էր
եւ քաղաքագէտ
կը կտրի,
եւ կը քննադատէ
Հա­
մարձակ դեր ման ք ա դաք ա կ ան ո ւ թե ան
եւ առ Հա­
սարակ եւրոպակա՜ն
դիւանագիտութեան
կաաարահ
աղիտաբեր
դերը
Հա մ ա շխ ա րՀա
չին պ աս՝ երադմի եւ
չհա-սլաա եր ա ղմե ան
շլ.չ ան ին Հ ան դէպ
Հ
ա
&
աւ
ք7
է՛™ *
*1
քոչքւ զդա ցու սեւերը կը խօսին
նաեւ,
((
Հո՛ րաւ աչին
Հա չա ս տ ան հ ի նախաշաւղին
ւ\
ւ Է 0 :
Թէպէտ
ա
չ
ս
ար–
տա չա չտութիւնները
ինչպէս կը գրէր
ինձ
I 920^ւ1ւ
շատ բար եկա Աներ թօթափեցին
իրմէ
է
բաչց եւ աչ1ւ֊–
պէս Հպարտ
էր ինքը
իր Համարձակ
տողերուն
վրա չ ւ Լա մ ոգու ահ էր խոր տպէս - թէ
Հա
Հ
մ ալո­
վս ւր դը ք ան ի ւիար ահ է երկր ին ե
լ
ան ձնաւոու ր է
մշակել
^՚բկիբբ իբ քբ
սէ
ինքով–
պիտի կանգնի
միւ ս,
անգամ իր չարաչար
անկումէն
։
Պատմութիւնն
ունի
իր ելեւէչճւերը.
չու սանք
թէ
մեհ
պատմագէտին
գուշակութիւնը
պիտի գ անէ մի օր իր Հաւսատիա՛
ցումը։
*
Հ,
II արկուարւՈք
կա մ անոր Հա չաձեւ ան ուա–
(
I ) Աշխատութիւնս լոյս տեսաւ նաեւ Ֆրան­
սերեն թասպմահութեամբ, նախ ք՝, մասր եւ ա.
պա
աււսւջիհր. նմմտ յ . ւ\1^քգւաքէ, Լ ՚ Օ ո յ ՚ ւ ո ©
Խ
ւ՚շօօոտէւէսէւօո
1
Ձ ւաէաո
յ ս ՚ ա շ –
ււավյաո. ք
>
^^^տ, 1919. եւ |^6\՚Ա6 յ©տ Քէսժքտ
ՃՐէո6ու<ՏՈՈ՚6Տ» 1928.
Fonds A.R.A.M