ԱՆԱՀԻՏ
ԱՑԼՈԻՐՆԵՐՈՒ
'1.
ԿԱՐՕՏՈՎ
ՄՒՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑԻ
ձՈԳԻԻՆ
Պատուհանիս դէմ, նաւաբեկ, նստած եմ։
Գունչս ափիս մէջ, արմուկս ալ յեց՝
գիրքերուս,
—
Զ
ո
ր
փակեցի
ձեռքով
մ՝ ան յոյս եւ
անյոյզ,—
Կը մենանամ
բազմոցին
վրայ։ Կը մտածե՛մ...։
Յիշատակի
գոյնով, գալու կ ու նրբին,
Սեպաեմբերեան
քանի մը վարդ,
յամրաբար,
Ծաղկամանին
մէջ կ՚աղուորնան
գլխիվայր...։
Ջրւող ամրան
վերջին Հրաժեշտն է արփին...։
Առեւանգած
կապոյտին
հարսն
ոսկեթել,
Պիտի վիշապը վաղ1ւ ամպէ, ու ոռնա՚յ...։
Պատուհանէս
ներս լոր տերեւ մը
կ՚իյնայ...։
Արեւն –ասպար եթէ ըլլա՛ր,
շողն ալ՝ տէգ...։
Հեզ եղկութիւնն է լոկ րոպէն փողփողէջ...։
Լա՛յն բանալ փեղկդ ու տալ ճակատըղ
արփւոյն...
Գեղին, դալար, լուսաշունչէն
երփներփուն,
Գեռ տերեւները կը խայտա՛ն, պարի
մէջ։
Առտըւան պէս չի մշշանար
շունչդ
օդին։
Ռունգդ է թրթռուն
թարմութենէն
գարնասիւք...
Երկնազեղման
ընդունարան
երկրազոյգ,
Ներսըդ
կ՚օծոլի
գոլորշիովս
հեշտ
հոտին։
Կը պահես
զայն՝ զերթ սրուակի մէջ անխից...
(
Չանօսրանա՛ր... ա՛հ, չցնդէ՛ր,
բոյր առ
բոյր,
Մինչ ունենալ
զայն կարծէիր
թաքթաքուր...«)
էիաշնչե՛լ
զայն անկորուստ... անկսկի՚ծ..,:
Անդո՛րրն է արդ, ըսփոփի չափ
մելանուշ...։
Կը նըմանի
սիրելիի մ ՚ որ անդարձ
Պիտի մեկնի, եւ ափն ափիդ մէջ լըքած,
Լալու պասւրասսւ աչքիդ ժպտուն՝ կր ԷԽայ
ուշ...։
Fonds A.R.A.M