ԱՆԱՀԻՏ
29
ձեւին
սլիաի չսլատշաճէր,
եւ թէ՝
աւելորգ
լուծ՝ մ՛ր սլիաի պարտագրէր։
ԸնգՀակա–
ռակն
քէ՚ագիրր
չգիմ՚ածսելու
Համ՛ար, \վա–
րսհւեւյտյ
նոյն իսկ մ՚իեւէայնւ
Հատուած՜ին
ըէվժտցքին
տարբեր չափել գործածել,
պէտք
եղած՜ տեղերր
շեշտեր
ւգնելով
որպէս ղի
ընթերցողը
մ՛էկ
չափէ՛ն
մ՛իւսը
ա՛նց՛նելու
պաՀուն՝
^շ՛ի՛՛թ՜ի,
թէեւ
ոտանաւոր
կար–
գալու
վարժ
"՚՚
էկը
ատոր ալ պէտք
պիտի
չուն՛ենար։
Լափերու
այս
առաձգականու֊
քժիւնը ոչ մ՛իայն
ւմնՀրաժե՛
շտ
եղա՛նակը
թ՜ուեցաւ
ի՛նձ բ՛նագրի՛ն
Հար ազատ ութ
1
իւնը
կտրել ի եւլսւծ^ն չափ պաՀպանել
ու Հաւք ար,
լսյլ նաեւ
յարմ՛ար ագո յսը
Նէէիի
թեւա^
լոր,
քմ՚ա յքոտ ու վտփոխական
՛
ներ շն չու.
մ՝ին եւ անոր
ծնունգ
ա յլ ազան
կշռոյթ–
ներուէւ։
թ՚արգմ՚անութիւէւ
մ՛ը —ւ/՚անաւսւնզ
տա–
ղաչափեալ—
ամ՚ենէն
նպաստաւոր
սլայ–
ւք՚աններու
՚
ԻԷ
Հ
^
ի
ս
կ։ տեսակ
մ՛ը լարախա­
ղացութիւն/
է ։ Աինչ
Հեղինակը՝
իր ստեղ­
ծ՜ագործ– ներքին
մ՛զում՛ին
Համ՛եմ՛ատ՝ ազա­
տօրէն կը թ՜եւածէ,
թարգմ՛անի չ ր՝ իւՐաս–
տին
Հաւատարիմ՝
մնալու իր
Հիմնական
պարտաւորութեամ՛բ,
ստիսլուած է
Հետեւիլ
սաՀմ՚անուած
գնացքով,
խորքի
եւ
ձեւի
սեղւՐումներու
Հակտււակ
իր Հաւասարա–
կըշռութիւնը
սլաՀելու
նտխաՀսգսւթ՚
իւնով։
Անոնք որ վարձով
գիտեն ա յս
ընգՀանսւր
գժուարութիւնր
եւ ծանօթ են
մ՚ասնաւո–
րասլէս
Եէլիի
գործ՜ին,
կրնան
րմ՚բոնւել թէ
որքան վարանոււՐով է որ ձնոնարկհցի
ա յս
աշխատութեան։
ինչ թերութիւն
որ կայ
անոր
մ՝է2յ անշուշտ իժս է. բայց
ի՛նչ ար­
ժանիք որ ան կրնայ
ներկայացնել,
սլիաի
ոււլէի
զայն
ձօնել , գորովանքի
զգացումնե­
րովս, Փրօֆ. ԱրրաՀամ՝
Տէր
Յտկոբեանի,
ի յիշատակ
անգլիերէնի
առաՀ^ին
զ ասիս,
ու նաեւ Պ– Աք՚շակ Աօսլանեանի, առանց ո–
րուէւ առաջարկ
քքէ։ ու սիրող իր
ոաիսլմ՛ան,
սւո/1ււՀսվուրուր
սլիաի չլծուէի
այս թարգ–
մ՝ա՛հա թ I, ան գործին, որ ՛լի" երկար
ատեն
«
արտսյէոոին
րէւկերութեան
մ՚ԷՀ^
ոլաՀեց,
՜
ճիգի Հեա այնքա՛ն
Հրճուանք
ռլատճա.
ռելով
ինծի։
ՅԱԿՈԲ
ԱՆՏՈՆԵԱՆ
՚
ե ի ւ Սորք
Fonds A.R.A.M