ԱՆԱՀԻՏ
75
հ՛եչ որ ՚Լեւոնդ
Երէց
սլատՏահ է իր Պաա­
Տութեան
ՏԷչ (էչ
135—137)
Արոս
Զաֆար ալ–
Մանսուրի
( 7 5 4
7 7 4 )
ՀարստաՀարոլթիւններու
և.
անոր վերակացուներու
(
ոստիկաններու)
Հարկապա–
Հան9ութիւններու
Տասին,
նոյնր
այստեղ
արձաղանղ
կր դտնէ
ուրիշ
իւօոքերով։
Գէպլւերոլս
Տանր նկա–
րաղրութիւնր
տուան է նաեւ
Սուտն
Գիոնեսիոս,
նկատի
ունենալով
Աաորիրր եւ Միշաղետքր.
Հոն
աւանդուահ
են նաեւ
«
բաղՏորինակ
ՏսՀհրու))
տե–
ոաէլներր
է
Այս եւ նՏան
տեղիք
ղրգիււ
տոլին
ինձ են.
թաղրելոլ թէ Ողբս նախնական
ձեւին ՏԷչ
յօրին–
ուահ Է իրրեւ
Տասն
՚
Լեւոնդ
Երէցի
ՊաաՏութեան
աւլածին
խՏրտղրութետն,
որ կ աւարտէր
/ 7 4
ք > ն ։
ՊատՏադիրր
/\)()
րն
երկրորդ
խՏբադրութեան
են–
թարկահ է իր աշխաաութիւնր
եւ կցահ
անոր
7 7 4
- 7 9 0
տարիներու
ո
է
ս
Լքերշ
1
Ա յ
ս
նոր փոփոիւու–.
թեաՏբ,
բնական։ ա բա շ, Ոդրս ալ իւաիտաահ Էիր ա–
ռա^ին
աեդէն եւ փոի$ադբուահ
Պատմութեան
վեր–
"
Լ
1
*
ն
ո
$
,
ս
ւհ
ս
տմդոչ1ւ
դէպքերու
նկարագրու­
թեամբ կշ փակուէր
՚
Ղյեւ֊ոնղի
ՊաաՏութեան
յ ա ս –
կարհական
ւէերՀաւ որա թիւնշ,
կ ենթաւլրէ
այսպիսի
վե՜րՀ արան Տր
ւ
Բաչց ա Հն իր նոր
/
յ ա յ
անր
եր կար
չէ Հանդչահ, եւ աՀա Տի դե դե չլիկ որ ւիրոուահ
՚
էե–
ւոնդի
ՊատՏութենէՀ1ւ
հառաչեցուահ
Է իրրեւ
Հուսկ
իէօսք
Օ՚ովսիսի
Հաչոց
ՊաաՏութեան։
Ա յ ս
տեգավա–
իւութիւնշ
անէ/հաս չէ կա ա արա ահ, *էեւոնդի
րնա֊
դիրր
կրահ է Տանր վավաիւա
թիւններ֊
Ր
ա
ձՑ
՚" ("՜
պիսի
անարուեստ
ձեռքով,
որ նոր
կասլերալլ
Հնացեալ
ձորձին վրա ( կր իւադաէ
նոչն իսկ
աշիւար–
Հիկ
շնթեշցոդի
Տյլ Տ՚աչքերշ։
Օրինակներ
աւելորդ
են այստեղ
։
Եւ արդէն
աՏբողՀ ^դբր անախրոնիղՏ
Տրն է
Խորենացւոյ
ՊաաՏութեան
վեր^ր եւ րռնի
ադուց–
ուացք
։
Անոր
րովանդակութիւնր
չունի
որ եւիցէ
աււնչութիւ՚1։
Ե.դարու
առածին
կէսի
դէպքերուն
Հետ
ւ
Ողբասացր
կ՚ողբայ
դարուն
աղէտ
վարդա–
սլետներր եւ Հնդդ
աշակերտներդ,
բայց Հայ վար­
դապետարանէ
չէ ունեցահ
երբեք
այնպիսի
բադՏա–
բեղուն,
օ՛ր աշան
աշակերտութիւն,
ինչպէս
Ե.դա­
րու առածին
կէսին. ի"նչ առիթ
կրնար
դրդել
ղՄովսէս
Հիւսելու
այսպիսի
պարսաւադիր
Տքէ Սա–
Հակայ
եւ Մաշտոցի
աշակերտներու
Հասցէին
։
Մինչ
ո՜րքան
պատշա՜ճ եւ ի դէպ են Ողբիս իւ­
րաքանչիւր
Տաք1–րն եւ բաււհրր
Ը. դարու
երկրորդ
կէսի
պարադաներուն.
աՏուլ է Հոն Հայ վարդա–
պեաարանր,
բարոյալքուահ
կեանքր,
ՀարսաաՀար–
ուահ
Տեհատունր,
՜
ճնշուահ
ռաՏիկր...
։
Արդարութիւնր
կր պաՀանչէ,
որ Ողբս վերա–
դարձուի
՚
էեւոնդին
եւ րլլայ այն Ը. դարու
վերջին
քաէՆորդի
Հայ տա
ււ
տպանք
ին
բողոքո։
1.
ՄՈՎՍԷՍ
ԽՈՐԵՆԱՑՒՈՅ
ԱՆ2ՆԱհՈՐՈԻ.
ԹՒ1*–ՆԸ,
ՊաաաՀականութեա՛Տր
Տիաչն
կսուահ է
Ղ^եւոնգի
Ռդրլլ
Մովսիսի
ՊաաՏութեան,
թէ կա չ
աչս
երկու
Հեդինաէլնեշու
Տի^եւ
ներքին
ադերս
Տլէ։
Գրիգոր
՜
Ւ՛ա լա թե ան, երր կ ուսուՅնասիրէր
Ս •
1
°ոբենացւոչ
ադբիւրներշ,
Տաանանիշ^
րրաւ
կէաեր,
ուր Մովսէս
եւ
՚
Լեւոնդ
իրարու
Հետ
անձուկ
առնչութեան,
տուրեւառի
ՏԷչ են : Ս*ն տուաւ առ
աչս
քանի Տշ ՀաՏեՏաաութիւէւներ
եւ
չտնդեցաւ
աչն եդրակացութեան
որ I) ովսէսն է
փոիւառան
։
I
11
ալտ թե ան
աչսսլէս
թեթեւօրէն
անցաւ
իւնդրոչս
վրաչէն։ ՒՏ քսնութիւննեբս
Հարցին
ուրիշ
լուհուՏ
տուին
ւ
Երկու
Հեղին ա էլներ ուս ՏԷչ տեսնա ահ նՏ III–
նութիւննեշշ
Տիաչն աչդ քանի Տշ
ՀաՏեՏատութիւն–
նեշու ՏԷչ չեն կաչանաշ,
կա չ աւելի
անձուկ,
աւելի
ներքին
աղերս
անոնց
Տիշէւ,
որ չի կրնար իր բացա­
տրութիւն
ր դտնել
բանագողութեան
Տեղագրութեան
ՏԷչ–.
Ես կշնկատես որ երկու
Հեդինաէլեեշու
°,
ո
վ
ալ մատենագրական
Հ Տա ութիւն
շ նոչն է, Տէկ
՚
էրպ*֊
բոցէ
ելւսհ են անոնք,
Տիեւն
ոչն գրքեբու
վրաչ ու–
ասհ
է
անոնց
աշ^իէարՀագրական
հանօթութիւնշ,
սլաաՏական
աշիւարՀաՀաչեացքշ
է
քաղաքական
դա*
ա ո
դ ո ւ թ ի ւ ն շ
Տիեւնոչն
կոսլարի ՏԷչ են, երկուքն
ալ
եկեղեցական
կրթութեամբ,
երկուքն ալլցուահ
Մա–
Տիկոնեան
տան դէմ վրէձիւնւլրական
Հսդւով եւ
ԲադրաաուՂւի տան ՀանդԼպ
անչափ
բարեկամուդ
թեամբ
եւ շնտանութեաՏբ*
եշկուքե
ալ
ունին
Բաղշաաունի
սլա շ ասլաններ
:
Կ՚ապրին
անոնք Հա–
մանման
քաղաքական
սլաչՏաններու
ՏԷչ, Ադա արաց
թագաւորութեան՛»
լուհին տակ, ժամանակակից,
եՂւ–
թակաչ
ս վտանգից»
եւ ՀարստաՀաշութիւններու
եւ
ՀարկապաՀանչութիւ.ւնեբու
է
ա յ ւ յ
թագաւորութիւնշ
քբիսաոնեաչ
ձեռքեբու
ՏԷչ չէ ։ Ս ովսէս ե,
՚
Լեւոնգ
շյստ
չ ա ՜ճ՚ա իւ աչնպէս
Տիաձեւ
արաաչա
չա
ութեան
ո՛ճ կ՝շնտրեն,
դէպքերու
բացատրութեան
ՀաՏաշ
նոչեանՏան
դատաստան
եւ բանաձեւ,
որ
դիտող
ա
ձՔշ
Հոն ակաՏաչ
կշնշՏաշէ
Տէկուն
կախոլՏշ
Fonds A.R.A.M