7 2
ԱՆԱՀԻՏ
կան
դէպքերը
զբահ
է աւանգութենէն.
այս պատ–
կութիւնները
՚
ք է " ք
ի Հայաստան.
Ի՚աղբաց
աոշսւ–
՜&՚
առալ
ալ սպրզահ
են
Հոն
ան՜ճշղ
ոլթիւննեբ.
եւ
ւանքը
եւայլն,
այն ՏանրաՏասնոէ
թիւննե
բով,
որոնք
սակայն
անոնք
աՏբողչութեաՏբ
կրկնու
ահ են «յա–
կ.
Ը. դարերու
դէպքերուն
կր
պատկանէն:
սանտկակցի
կ
գրչին
տակ։
^
Հ
^
Հ
կչ
ա կ
< ,
գ ա
խ
է
2 . —
1
°որենաուու
ւեոուն
ՀաՏաձաւն
<է ո՛ <
է.
՚
՚ .
^
. ,
ո
*
ր ւ <
ււ
1
-
ձ
Լ Ղ
՝1
ք
Հ
պատՏաղրին
Հակակրութիւնը
եւ
թշնաՏական
վե–
ղարուն
դասական
Հայերէնին
եւ
ոչ
Հե
էլ
էնարան
Ծ
աՏիկոնեան
ա ա ն
ղ ի Տ
,
անոր
գրչին
դպրոցին
կիրարկահ
բարբառին։
1
Հյն ունի
իր
ձէչ
^
^
Մ ա
Տ
ւ
կ
ո Ա
ա
%
%
ե
բ շ
դալա.
ււււււ
ոո1,
ււ
ւետ-ռասական
շրջանէն։
• ՚
. • • ՝• . ,
,
,
.
, «
"
1
0
*
1
<֊
լՀ
–
դիր,
դաւաճան
արքունի
տան,
նախարարական
Յ—ԳուտշՏիղ
նկատահ
է, որ Իորենացին
ԼԲ.
տ ո
Հ Տ ւ
ր ո Լ
զա
րզ
ա
–3
ան,
անոնք
իրենց
ՀանապարՀի
6 2 )
կ՚անուանէ
Պարթեւներու
Պերոզ
արքայն
«
առա–
^
ր ա յ
ա Տ
կ ն
տ է ւ (
յ
ա <
յ
կ շ
ս
կՏանեն
:
Ասոնց
Հակա֊
չին»,
ուստի
նա դիտէ
Պերոզ
Բ.ր, որ
458/.
Ն
Պար֊
^
ա կ
Հա^նիքի
պաշտպանները,
արքունի
տան
թեւ-սասանեան
դաՀը
բարձրացաւ։
Տոյթերն
են Բագրտաունինե
բը,
ագնիւ
է
նաեւ
ա–
4.
Խորենացին
երր
իր
Տեկենտսն
կ՚րնարէ
նոնց
հագոլՏը՝
աաոուահապաշւո
Իսբայէլի
ցեղԼն
:
ՍաՀակ
Բագրատունին,
կ՚ենթագրէ
զինքը
իրրեւ
1\
յս Հակակրութիւնն
ու ՀաՏակրութիւնը
իր
սկիզբն
ասպետ
եւ Տարզպան,
ուստի
4 8 1
թուականը
անոր
ունի
Ը. գարու
կէսին
ՄաՏիկոնեան
եւ
Բագրա–
պաաՏութեան
գրութեան
մա Տան ակին
կանիւագոյն
աոլնի
տուներու
Տ բցակցութեան
Տէչ,
էյւս ( 7 4 5 )
եզրն
է ։
ՍՏբատ
ՄաՏիկոնեանի
"
րգիքը
սկսան
«
Հակառակ
5.
—
Գիտէ
Մովսէո
թէ Արաագի
դաշտին
Տէչ
էի––՛ լ իշխանութեանն
1\
շոտոյ»,
որուն
ՀելՏ
աՏիրա–
«
յա յանեցան
նշխար
ք
սրբոյ
եւ
Տհհի
առաոևլոյն
պես։
աուահ
էր
«
իշխանութիւնէ
պաաբ
կորեան
ի
Տերոյ
Թաղէի»
(
Բ–
/ 4 ) ՚
Ռւրիշ տեղէ
յայտնի
է որ
վերայ
աշխարՀիս
Հայոց՝»
(\
եւոնէի
1 1 2 ,
1 19
//.
Թաղէի
նշխարներու
յայտնութիւնը
եղաւ
1 2 4 )
ւ
Գրիգոր
Ս աՏիկոնեան
,
այս
«
րարեդրուժ,
չա–
4 8 4
ի ն
ւ
ր ա ււ էր
»
տնձր
իր ((վաղնջուց
խորՀեալ
դաւաճանու­
է՛*.
՛
Հազար
Փարսլեցի,
Զ
ղարու
տռտՀին
թիւնը))
Բտգրատունւոյ1է
գԷՏ
ի գլուխ
Հանեց
/
\ \ )
ի ն
տասնեակին,
երր
կր գրէր
իր ՊատՏադիրքր
է
ան–
խաւարեցնելով
անոր
"՚
Հքհէ՚ր
հ*֊
այսպէս
Աստուե–
հանօթ
էր
դեււ
Մովսէս
Ւորեն
՚
է
՚
ցլոյ
((
Հայոց
՚ ՚ ՚
ա ա .
րաՏահ
խաւարաւ
նսեՏացուցտնէր
ց|2Ո|ՈՐ
ածի|Աէ1*«.
էութեան»
։
Նա
կից
Ագաթանդեղեայ,
Փաւստոսի
եւ
նիս
Ա|Ա11՚ծսւնս
եւ ի |սՈՐ տքսՐՈԼթեան 11|Ա11*փս1–
Կհրիւնի
սլատՏադրութիւններուն
կ՚անուանէ
իր տշ–
կեր
ոչ Տիայն
զանձն
հորա,
այլեւ
զամենայն քւԱ1–
խատութիւնը
չ ո ո ՚ ա ՚ դ
սլաաՏաղիրքը՛.
Գմուարին
է
մատոքհ1 նա խ ա ո ս ա ազգին իւայ... գի անկեալ
Տտահել,
թէ
՛
Լա զար
անտեսէր
Ա ովսիսի
Հոյակասլ
կործաներ պսակն պերճութեան ի գլխոց նոցա>
երկասիրութիւնը,
եթէ
այն
հանօթ
ըԱար
իրեն։
ես յայնմքւետե բաււնայր փաււք ազգին Հայո ց »
7.
Մովսէս
դիտէ
Հայաստանի
((
Պււոտին
Ար–
Լ ՚Լեւոնդ
է
1 2 4 )
ւ
((
Բարեդրուժ))
կ՝որակուի
Գրիգոր.
Տէ, 1ւիա՚)ւ
ււ,
((
Երկրորդ
եւ Երրորդ.
այլ
եւ
Զորրորդ
թէեւ
նա
վրէժ
սլաՀանշեց
դաւա՛ճանէ
Տը,
որ
Հա–
ՀայքԳ
(
Ափ
1 4 )
րաժանուՏր
ք
ի
ս
ձ\
ո
"
առածին
ան–
կա ռակ
երդՏան
րաժնուահ
նախարարական
Միու–
գաՏ
(1
ա ստին
ի ան ու օրով
տեղի
ունեցաւ
(5.
Ա>|ւ1ւ) :
թենէ՝
կ *երթար
իր Հաւատա
րՏութիւնր
խոստանալու
Ծանօթ
է
նաեւ
էՀուստինիտնու
օրով
կառուցուահ
արար
րռնտւորին
։
Ս
աՏիկոնեանը^
իր
Հայրենիքի
Կարնոյ
սլարիսսլներոլն
ԼԳ
. 5 9 ) ։
րադնին
վրայ
Ազատութեան
ղոՀ Տրն էր որ կր
Տա–
8.
1"
որենացի
է
(
Գ.
1 8 )
կը էղատՏԷ
թէ
Շա–
տա
ցանէր
:
Փաւստոս
եւ
՛
Լա դար
ՄաՏիկոնեանղ
սլուՀ
կաՏ
սլարսկական
րանակը
((
Հասեալ
ի Բիլ֊,
փառքին
եւ
ազգօգուտ
նաՀտտակութիլ1§ներուն
թանիւս
%
եւ նստէր
աՏիսս
յոլովս))։
Պարսի1լները
ւգատՏագիրեերն
եղահ
են,
նաեւ
Սերիոս.
Բագրա–
Տինչեւ
Բիւթանիա
ՏիշւսՏուխ
եղան
առածին
անգաՏ
տունի
տան
այս սլատՏագիրր^^
ՀաՏակիր
է
անոնղ
դ
608/.
Ն.
ուստի
Ս ովսէս
կա Տ
այս
արշաւանքը
որովՀետեւ
բովանգակ
ազգն
երախտսւգէտ
գիտէր
կ՛ակնարկէ
ել կա՛Տ
աչքի
ա՛ւաչ
ունի
Արաբական
այգ նախարարութեան
Հանդէպ)
Մտքերը
վւոխուե–
յառա9ախազացութիւնները
Բիւզանգիոնի
վրայ։
ցան
750
է1ւ
յետոյ։
Մովսէս
Իորենացւոյ
գաղտնի
9.—
Հ ՚ ՚ ՚ յ ո ւ յ
ՊատՏաթհան
Հեղինակը^
ղիտէ
նետաձգութիւնները,
այդ նախարարական
տան
տի–
Հի լսի սա յին Կովկասեան
ժողովուրդներու
ասպատա.
բասիրակտն
առաքինոլթիւննեբը
իբրեւ
կեղհիք
Fonds A.R.A.M