ԱՆԱՀԻՏ
Հասանէ զ ո ս ւ կենաց նորին
Յէյւ՝ուսսւղեւ1 սուրբ քաղաքին,
Թաղի ընգ սեամբ սուրբ աաճարին,
Հայոց ագգէ սուրբ
աթոռին։
Բասմա^եան
է
իր
Լօ՜ւոՆ է. լ ուսիՆես/ս
Հ էքլո ա լ ից աշխատութեան
մէ^,
յիշաաակելով
Ղ.Րէմեց
ի ի այս աողե
ր ը , կ* ըոէ
•
<< եր ուս ա ղ է մի
մի ար ՚ ս ն ն եր էն Ս երովրէ
վարղապեա
Սա
մուէչ–
եան ինձ կր դրէ
ո
ր
4896
ին
Ա
Գլխադրի
//*
ա ւո ր աս մէ^
ն ո ր ո ղ ո ւ.թ իւնն եր կա ա ար ուս. ծ
միք
ոց
ին
երկու
ղ եր եղմանն եր գան ու ե ց աՆ ,
երկուքս՝
աչ առանց
յ ի շա ա ա կա ր աս ի
գ
որոնք
կր
կարծուին
Մ ա ր ի ա մի եւ
ւեիմիի
գեր ե ղ–
մանն ե րն
ը չչա՛չ))
՚
Ու Ղ,րի՛մե ց ի ի րս ահ ր
Հ ա ս -
ւո ա ա ե չո վ, երկու
գերեղմանները
երեւան
ե–
չած
են, ինչպէս
Ս ամոլէ
չե ան
վարղասչե
ար
գ ր ա ծ է Բ ա ս մա Հ եանին
դ
ձ"Ր
ս
ո ի "֊ներ
էն
մկ •
կուն
շ ւէյ ա մօտ։՝»
4
Հ)29ին
Երուսաո
էմ
ղանուահ
միջոցի
ս
ք
յ ա ր ւչ Լ չի բարեկամս
Ս ե ս ր ո սչ վար­
ղասչե ա Նշան եան
Լայ է/մ եպիսկոպոսի
ինհի
յայանեց
թէ ինք աչ ներ կայ եղած
էր այղ
ն ո ր ո գ ո
ւ թ ե ան
ց եւ աեսած
էր եր կու կան ա ցի
կմախքները
ք
մին քիէ մ աւելի
մեծ
քան
միւսը։
ԱՀ ա վեց Դ
ա
Ր է
ո
ր
ա
յ Դ կմախքները
կը
մնան
չքուած
։
թ՛րքական
աիբ ապե
աութ ե ան
օրով
ան Հնար
էր
ղանոնք
պաաուեչ։
Բայց
այժմ
Հայոց
Պա ար ի ա ր ք ա ր ան
ը կարող
է ա–
ռանց
ո եւ է ան պ ա ա ե Հ ո ւ թ ե ան
անոնց
մս -
աուցանեչ
մեծարանքի
Հարկը
որուն
անոնք
իրաւունք
ունին։
^ \
Փոթորիկներով,
յեղա
շր^ուաԱե
րով,
աւե­
րումներով
Հ ա ր ուս ա
մեր պաամութ
եան
ը% ֊
թացքին,
մենք
ի՜նչքան
ունեցեր
ենք
քաէԼ
թագաւորներ
,
շն որ Հա
չի
ղշխոնե
ր
դ
որոնց
զե
ա
ր հղմանն
երր պղծուա
ծ , ոսկորն
եր ը փ Տացու ա ծ
են թ շն ա մին հր ու ձեռքով,
ի՛ ն չ քան
ուն ե ց եր
ենք
մեծագործ
բաղ մեր ախ տ
ն ա խն
ի քն ե ր ո՜
րոնց
ուր թաղուած
Ր11
ա
Լ
ս
է
ս
^
որոշ
է^նք
գիաեչւ։
Ա յսաեղ
ունինք,
Հողեւոր
ւո ան մը
խաղաղ
ու մայրական
Հո վանւոյն
ա ա կ պ ա Հ–
պ ան ուած,
ոսկրոաիքը
եր կու ա ղնուա աոՀ մ
Հայ ու Հին եր ու, որոնց
մէ^ կը խ ա ան ան
քրի"֊
աոնէական
քաղաքակրթութեան
Համար
մր դ–
ուած
երեքղարեան
Հ ս * յ ա ր ի պայքարի
մր յ ի -
շաաակները։
Պարաք
մր չէ" ւ1՛իթէ որ ա աճա­
րին
ս ա չ այ ա ա ա կին ա/ն
մասին
վր այ
որու
աակ
երկու
իշխանուՀիները
թաղուած
են ,
եթէ
ոչ շիրիմ
մը, գէթ
պարղ
փոքրիկ
քար
մը
ղեաեղուի
անոնց
անունր
կրող
արձանա*
գրութեամբ
մը, ու գէթ
այսուՀեսռեւ
ան ո՛ւ ց
աճիւնին
վերել
Հոգե Հանգս աե ան արարողս
ւ–
թիւն
մը կաաաբուի
աս րին անղամ
մը։
Որով
եւ
Երուսաղէմ
ուխաի
ղացող
բ ա ր ե պ ա շ ա Հա֊
յերր,
այսուՀեաեւ
պիաի
կարենային
Ղ լ ի՛ ա -
գիր
Ս
՚.
Ժակորի
շ իր մին առ^եւ
աղօթ եչէ յե–
աոյ,
վարքին
Հայ թ աղուՀւոյն
եւ իրեն
չ, ն կ ե
ա
բացող
ւեիմի
կոմսուՀւ
ո յ ն գերեղԱանին
վերեւ
աչ յարգական
ու խանղաղաաաղին
մաամւիո–
փ ում մ ո լնեն աչ , եւ ը սեչ անոնց
9
ս փ ո փ ե
չու
Համար
անոնց
ցաւաաան^
ոսկորները,
թ՛է
վեց
գար ա ո ա Հ Տաւրոսե
ան բ ար ձ ունքն
ե ր ուն
վրայ
մա ր ա ծ Հայ աղաաութ
ե ան ^աՀը
Հիմայ
Արաղածի
ո աքին
աակ
մեր վաղնջական
Հայ­
րենիքին
մէ^ վերսկսեր
է ն ո ր ա ծ ա գ
այղու
նշողում
մ
արձակել։
Այս
Հայրենասիրական
երկիւղածութեան
ժեսթը
կրնա
նք էսպասեչ
ք
իր յ ո բելեան
էն յ ե–
աոյ,
Երուսաղէմի
բանասաեղծ
ու
ա ղ գ ա ս է ր
Պ
աարիարքէն։
Ա.
ՁՕՊԱՆԵԱն
Fonds A.R.A.M