42
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
Երկար չսպասեց
էնտու ւլիասար։
ԱՀա
նորից գուրս եկաւ
աղՀիկը
եւ սկսես
սլա֊
տրշգաւ1՝ր1ւ
աւլել։
Սուլելիս, կռացան– գիր–
քով, նա սւեսալ էնտուզիաստին
եւ
Հեսւա–
ՔԸՐՔԻՐ
^ " " յ ե ց ։
Հասել
կր վա յրկեանր
էնտուզիաստի
Հա։/արտ
Ն՛" Հիացմ ունքով
նա յեց
աղ^1լա
յ
աչքերթ/ւ եւ շշնՀաց.
Ո՞վ ես գուն,..
—
Ե ՚՚> Աւ/՚ալիա
ՏարութիւեեաՊւ, կա/՝–.
սա1 ոլիսակա։
Ի՞նչ ես ուզոււՐ, ընկեր...
քքքւաա ւլիասաի
աչքերր
մ՛թնեցին։
Մի
վայրկեանում՝
չքացաւ
նրա
երազր։
—
Ես այսւոեղ
կորցրի իմ՛ կարքո՚ւէին...
մրւաՀաց նա։
—
կարինէ
1
,—
Հարցրեց
ազՀիկ ր վերե–
ւհց. —այստեղով,
որքան որ գիտեմ՛,
մարգ
չի անցել։
Ի՞նչ տեսակ
կին էր, պառա՞ւ,
թէ չաՀխ...
Ապա
մ՛ի րոպէ մտանելուդ
յետոյ, քլա­
ցս՛ ղ Ա'1՛չե՛ք՛
—
Սպասիր ամուսնուս
Հսւրցնեմ՛... նա
երկար ժաւՐանակ
պատշգաւ1՝լւում՝
նստան՜
էր. գուցէ տեսան՜ լինի...
Ասլսւ
լւղաւեց—
—
ՎսւՀա՚ն. .
Ու մ՛ի քիչ սպասելուց
յետսյ,
տեսնե­
լով, որ ամ՛ուսինը
գուրս
չեկաւ, նա
ինքը
գնաց քւերս, նրան
Հարցնելու։
է լ երր. նո­
րից
գուրս
եկաւ,
րերելսվ
րացասական
ոլատաոիւան,
ներքեւում՛,
վտղոցում՝,
ո Տ ոք
չկար։
էշն սւա
։
լիա ո ար արգէն
անՀ ետացել
էր...
և-ւ-եւան
ՄԿՐՏԻ2
ԱՐՄԷՆ
Ձեղունեն կա|ս՝ հին մատառի մր գեղջուկ,
Շատոնց շիջած՝ սիրտրս ջան մ ՚ ե արծաթե,
Զ
ՈՐ
մենամոլ սարդ մ՚ոստայնով կր պատե
Գիտելով ծ ո ւ ռ ՛ պատին վւակած Սուրթ մ ՚ ա ն շ ո լ ք ։
Կրտոր մ՛արել ու, մերթ րնդ մերթ, շունչ մր քավ
Կր վւայփայեն մենութիւնն իր թաիւծաւետ.
Չեղաւ սակայն թարի ձեռք մր
ՈՐ
դողով
Րերեր անոր քիչ մր կրրակ, քիչ մր ձեթ...
Գամասկոս
Դ-Ո1Վ11Ո,
Fonds A.R.A.M