ԱՆԱՀԻՏ
իսկ
ազգայի՛ն
քաղաքակսՈւութ եան
սլա֊
Հաշմ՛ունք՛ն էր, եւ որ ասկէ եաեւ,
ի՛նչ ա–
ռերեւո
յթ պատճառ, ալ յառա^
րերվի՝
սոյ1ւ պատճառն
երլլ չե՚Պւ արժեր
մ՛ի՛ն ի Հա­
զարաց այն օգուտ՛ներուն
որ ազգր
սլիսփ
քաղէ
քե՚նէ երր ամ՚ե՚նուն
առշ^ել ու մ՚ա–
Պւաւանգ պաշտօ՛ն ակա՛ն
աշխարհի՛ն
առ^եւ,
ամէ՛ն պարագայի
մ՚էշ^ ու ամէ՛ն
բա՛նի Հա­
մար կարե՛նայ
րսել
((
Աաքրզր իմս է»։—
ՀԼհՂաւոբներգ
զրկեցիր
մեզի, գոլ զօրապե՛տ՝
ո՞ւր ես։ Գու ի "
֊
է չ
բւ •% ունիս, գոլ
մե՛նիկ
տազաք/գ
մ՛եր
ազգի՛ն
մ՚ԷՀ,
այ՛ն
չ ա րշ բյ^
տրամաբանուիեիւն՚ներուէւ
Հետ, այՂւ սԲնՀե.
թ՜եիԳ կիրքերուն Հետ. այքւ գաւա՚ճաՊւ
Հէւա–
րագիտութիւն՚ներուն
Հետ եւ այՊւ
շաղ–
փա զփութեսՈւց
Հետ ել այ՛ն
/""՝)
եմ ու.
թեա1ւ
անուէւի՚ն էւերքեւ
հ՜տ^կուահ՜
երկչո­
տութեանց
կաւՐ կեղծաւորութեանց
Հետ
որ ձ
ո
Ր" կսդմգ կր վզ րլտա՚ն։
՛
Բու
սւեղգ
ասկէ ետքր
Հո"1ւ է ուր է ՛նա որ առւսսց
քեղի
բսՈւ մր չէ՝ կարող 1>1ւել եւ
քեզմով
շատ
լւսքներ
րնելու
յոյււն
ու1ւի եւ որ աղ–
գի՛ն մէչ միեւնոյ՛ն
ա՛նձի՛ն մ՛իւս
գէմքն է,
մ՛էկ
գէմ՚քր Աաքգ
միւս
զէմքր՝
ՕՏԵԱՆ
1
յ
1
ՏՏտլ^.
Շահեկան նամակր զոր կր հրատարակենք՛
շնորհիւ ս՞եր պատուական աշխատակից Պ. (էր–
մ՜ենակ Սաքլւզեանի
ՈՐ
հահեցալ զայն մեզի հա­
ղորդել, ուղղուած ե մեծ Հայե մր ուրիշ մեծ
Հայու ս՞լւ,
ՈՐ
իր մտերիմն ազգային ու պետա­
կան կեանքի մեջ իր գործակիցը եղած ե։ Հաս­
կանալի կր գտնենք —ո ւ
նոյն իսկ գեղեցիկ եւ
սրտաշարժ —փափաքը զոր անոր վերջին մասին
մեջ Օտեան կո յայտնե այդպիսի մեծարժեք Հ ա յ
ս՞լւ փոքրաթիւ հայ-կաթոլիկ համայնքէն ազգին
ստուար մեծամասնութեան ծոցն անցնելով անոր
հանրային կեանքի րոլոր երեւոյթներուն մեջ ղե ­
կավար դերակատարներէն մին դարձած տեսնե­
լու։ Հովհաննես Սաքթզեան, Պեշիկթաշլեանի օ–
րինակին հետեւելով, նախընտրած ե, սակայն,
այդ փոքրամասնութեան մեջ շարունակել մնալ,
հոն լատինամոլութեան դ եմ մաքառելու, ազգա­
սիրական ոգին վ առ պահելու, ազգութեան ե ւ
կրօնքի անջատման առո գ ջ սկզբունքը
յարզելոլ
ել յարգել տալու համար։
(
Ծ.Խ.)
Fonds A.R.A.M