ԱՆԱ
թէ՝ իր սիրական
Գեւիկն է եղիր
գիշերային
՜
ճամ՚բորգր։
Մաքի՛ն
մ՚ԷՀ կր գամուի կր մետյ Հար­
ցովս՛՛ ւ1՝ր, "Ր իր պատասխանը
չունե՛նար,
ս՚՚եկԳւեէու
համար
Շսւշանիկի
ա ււեւլհ–ո լա­
ն՜ային
փախուսար։
ի՞նչպէս
կրցեր էր ան
առաՀուընէ
միանալ իր ամ՛ուսնին,
միաւորուիլ և ա՛ւար
հետ տուն
գալ։
Պատահարը
տարաձայնուան՜
է
գեղին
մ ԷՀ։ Մինչեւ
իրիկուն
այցելուէւեր
կ՚րՊ։ գու­
նի։
0
մ ա՛նք իր աչքր կր լուսե՛ն,
մ՛խիթարիչ
խօսքերով կր Հանան
համոզել թ՜է սլիտի
գառնաՊւ իր հարս՛ն ու տզա՛ն։ կարելի՝ բան
է
մ՛իթէ
հ այրենա գարձ
տղաւՐարւէու մ՛ը
համար իր մ՛էկ հատիկ
մ՛այրը
ուրա՛նալ,
զա յ՛ն
թ՜ողուլ
յուսահատութեա՛ն
մէՀ ու
հեռանալ։
Ոմ՛անք ալ կարն ես աւելի՛ կր իա
րու,
ցրնեն անոր կսկին՜ը,
երեսի՛ն տալով
զ֊որ–
ն՜ան՜ սխալը։
Ւ՛՞ն չ կ՚1էէ1
ա
ր
եթ՜է
բանար
գուռը,
թ՜ո՛ղ օտար
՜
ճամ՚բորգ
1
Լէէ
ա
Ր
Տ
Ու­
րիշի մր1ւ ալ գուռը
չզարնէ"ր։
Գուրսէն
անցնող մ՛ր մ՚ահտուէ։
սլիտի
կարն՜էր,
լսելով
շքուհար
Տուտուին
ողբն
ու կոն՜ը.
Ս՚րցայ լեււր ձուն է եկեր,
(;
ս կ՚երԹաս", ո՛ւր
շըւարէ մ.
Փեշիդ– տակլւ տ ե ՚ ց արէ,
Ուր գաս" տակ ո օ՜րւարիս".
Երբ ւիեշր դ Ա՛՛էկդ ի անես,
հունին վրայ մ՚եքւանիմ՛։
Գար նախազգացում
մ՛ր գժբախա՛
մօր
սրտէն կր վանէր
ամ՛էն
յոյս ու ակնկա­
լութ՜իւն։
Դրացի, ազգական
ամէն տեղ վւնտրռ–
տուքի
ելան, բայց հետքր չգտան
ձիաւոր
զոյգին
։
Որ
ւՐօր սիրտր պիտի
գիմանար այս
ցաւի՛ն,
Տարիներ
լման
զաւկիգ
կարօտը
Ք"–շէ, գիշեր
ցորեկ
անոր ՜ճտւՐբան
նայէ,
եւ օր՛ա մէ1խ ալ ւ։ուսիկ վսւսիկ թոզ
ելլէ
ՀԻՏ
83
գայ
մ՛ինչեւ տան գուռր, ու երեսը
չցու–
ցոլցան՜ գաոնայ,
երթ՜այ։
Մինչեւ
լոյս
արուէւ
արցուէւք
թափեց,
գալար գալար
եկաւ։
Մէկ
կոզւՐէն
կ՚ողբար
իր աննման Գե-
ւիկը։
Առանց անոր ինչ կ՛արժ էր այլ եւս
իր
կեանքը։
Գաււնօրէն
լացաւ
մ՛ինչեւ
առտու.
Գտցէ՛ք, փատ ու փ ո ւ շ բ երէ ՛ ք ,
Անորդի ./արիկն հ ր ե ց է ՚ ք ,
երեսէ՛ք, ւ1աիւիր ա ր է ՚ ք ,
լքաիւիրն 1)ովուն տ ո ւ է ՛ ք ուր տանի։
Միւս կողմ էն իր ա չքերէն
չէր հեռա­
ցուեր
անուշիկ,
խելօքիկ
գիմագին՜ր
Շու­
շանին,
որան
հաւատարմ՛ութ՜եան
՚//""
մ
զուր տեղր կաս կան եր էր։ Օր մ՛ը իր ՚1՚էկ
խօսքր
երկուք
րրա՚ն՜ էր։ Ամ՛էն
մ՛արգ իր
հարսին գովքր
հիւսեր էր, մ՛ինչ ինք շա­
րունակ
քամ՛ահրեր էր զայն։
Հակառակ
ու­
ռար, անոր
գէմ՚քին
վրայ
գժգոհութ՜եան
արատյայտութիւն
մր տեսան՜ չէր բնաւ։
կապարի բեռ մ՛ր կար խղճին
վրայ։ /»-
րեն
չարութիւններուն
պատիժն է զոր կը
կրէր, եւ ա յն զօրաւոր
հաւանականութ՜իւ–
նը թէ իր հարսը կրնար ամէն բան պատ­
մել
ամուսնին,
բոլորովին
տակն ու վրայ
կրնէր իր
հոգին։
Այս
մ՛տ ան՜ուՏն երէն շուարան՜,
^ոլհար
Տուտու
փրկութեան
իբր ՚-՚՚ի՚֊-կ ""ԷՀ/՚Յ
խ
ո
ր–
հեցաւ
մ՛էկէն
ի՛նք վւնտռտուքի
ե լ լ ե լ ։ Ու
լոյսը
չն՜ագան՜, ան ի9աւ
գիւղին
մեն՜ զա­
ռիվարը, շտապով
անցաւ այն
ճամբաներէն
ուրկէ խարիսլներր
երկիր կու գան։
Գետին
կամուրՀին
վրայ, պ
ա
հ
Ա՛՛ր
քիչ մնաց
ինք­
զինքը
Հ
ո լ
֊
ր ր սլիտի նետէր։ իա կեցաւ։
թ՛ե­
րեւս հասնէր, գսւնէր իր զաւակը, իր հար–
սրտ Ակսաւ արագ արագ բարձրանալ
գէսք ի
ամայի
սարերր։
Բայց
կորմնցուցան՜ էր
՜
ճամբան,
կորսնց ո լցան՜ էր իր գիաակցա ֊
թիւնը։
Զկար
մէկը որ կարեկցէր
իրեն,
զււյց տար այ1ւ ճաւք՝բեկր,
ուրկէ
իւս աք ան
սրտով անցան էին անոնք։
Անյոյս ու սլա–
Fonds A.R.A.M