4 2
ԱՆԱՀԻՏ
կան չէ" ւՐիթ-է աժ՚բողՀ
ողբերգութիւն։
մր
յարուցանելու
Հաւ ք՛ար։ Աւելին,
նման մէկ
պետ բաւ ակ ա՛հ է մարՏԼացնել ա
Հաւ/՛ար
ՀււուՐէակա՛ն
կաթոլիկութեան
՜
ճշմարիտ
վարիչ ւէաղափարր, իրբան ակն ելավ ուիր
՜
ճիղս լիղՊւերով,
ա՛նոր բարձրագոյ՛ն
գա զա–
ւիարր։
՛
Բեղի կր յայտարարեմ
իժէ էս Հա­
մոզուած
եժ որ շարժումի
գէուխր
գրտ–
նուուլներուն
մէՀէն
ա յգ
և զա կա՛ն
աիպարր
երբեք չէ պակսած։ Ո՞վ գիտէ,
Հռոմէական
քտՀ անտյաոլհ
տնելաւ'1։ մԷՀ անոնցմէ
քանի
մր Հաաեր
կային
թ՜երեւս։
Ով գիտէ։ /Տ՛ե­
րեւս
այւէ անիծեալ
ծերունին, որ
այնքան
յաժ՚առօրէն
կր ոիրէ մարգկութիւնր,
իր
Հասկցած
եղանակով, գ ե ռ գոյութիւն
ունի
բազմաթիւ
օրի՛նակն/, լավ, ու ատիկա ոչ թէ
իբրեւ
զ իւղուած ի արգիւնք, այէ
Համաձայ–
նութեան
մր, գաղտնի
միութեան
մր ձե–
ւին տակ, որ երկար ատենէ ի վեր կազմա­
կերպուած
է իարՀուրգր
պաՀեէու,
՚
էրմ՜՛
բաիւտներուն
ու ակարներուն
երՀանկու–
թեանր
ՀաւՐսւր
զայէ։
անոէւցմէ
յափշտա­
կելու
Համար։ ԱպաՀովաբար,
՜
ճակատագրօ–
րէն տյո այսպէս է։ կ ՚երևտկայեժ՝
նոյն իսկ
թէ ազատ - որժնագիրներր
իրենց վարպե­
տութեան
իբր իւարիսիւ
ու֊Ղւին
նմանօրինակ
իտրՀուրգ
մր, ու ատոր
Հա ։/՝։։։ լ։ է որ կա­
թոլիկն
երր ա յնքան կ ՛ատեն ազատ - որՏևա–
գիրներր. մրցակից
ժ՛ր կր տեսնեն
անոնց
մ ԷՀ,
միութեսհ։
գաղափարին
ցրւումր,
մինչգեռ
իրենք
կ՛ուզեն մի Հօտ և ժ՚ի Հո­
վիւ։
Բայց իմ մտածումս
պաշտսլանած
ա–
տենս, կարծես
կր նժ՚անիմ
Հեղինակի ժ՛ր
որ չի Հանգուրժեր
քու քննագատութեանղ
։
Ա՝է փակենք այս
Հարցր։
—
քՒերեւս
գուէ։ ալ ազատ -
որժնագիր
ժ՚րն ես, յանկարծ
բերնէն
փախցուց
Ալիօ֊
շա։ Աստուծոյ
չես Հաւատար
գուէւ,
աւել–
զուզ
խորուէւկ
տրտժ՚ոլթեաժ՚բ
ժ՛ր։
իրեն
այնպէս
թուած
էր թէ
եզբայրր
ծաղրա­
ծու
ձեւսվ
ժ՛ր իրեն կր նայէր։ —
ի՞նչպէս
կր վերՀանայ
քերթուտծգ,
յարեց
աչքերր
իանարՀած,—ամբոզՀր
ա՞յգ է։
—
կ՚ուզէի
սա ձեւսվ
վերՀացնեէ. Հա–
լատաքննիչր
կր լռէ. բանտարկեալին
պա­
տասխանին կր սպասէ պւսՀ
ժ՛ր։ Անոր
լռոլ–
թիւնր կր ճնշէ
զթ-քր։
Գերին
ամբոզՀ ժա­
մանակ ր մտիկ րրաւ
զայն իր
թափանցող
ու Հանգարս։
ակնարկր
անոր
սեւեռած,
յայունապէս
մ՚տագիր ո՝չ մէկ
պատասխան
տաէու։
Ծելտւէւին
պիտի փափաքէ ր որ բան
մր րոէր իրեն, Հոգ չէ թէ գառն
ու զար–
Հուրելի
խօսքեր րք լային։
Յանկարծ
կա.
լանաւորր
կր ժ՚օաենայ
իննսունաժ՚եայ
ա–
լեւորին ու կր Հաժ՚բուրէ
սւնոր
անարիւն
շրթներր։
Այգ է ամբոզՀ
պատասխանր։
Ծերունին կր սարսռայ, իր շրթներր կր գո­
զս/էէ, կ՚երթայ
գուռր կր բանայ ու կ՚րսէ.
«
Անցի՛ ր գնա ու ա յէ եւս մի վերագառ֊.
նար... ա յէ եւս բնա՛ւ։»
քյլ կր ձգէ որ ա՛ս
Հեռանայ
քաղաքին
ժ՚ութին
մէՀէն։
կալա­
նաւոր ր կ՚անՀ ետանա
յ։
—
Հապա
ծերսւնւի՞ն։
—
Հ
ա
Դ
ո
յՐՐ
ԻՐ "իր՚՚՚ր
կ՚այրէ,
բայց
կր յամառի
իր գաղաւիտրին
մ՚ԷՀ։
—
ծ՛–
գուէւ ալ իրեն Հետ ես,
գոչեց
գաոՏաւթեամբ
Ալիօշա։
—
Ի՛նչ
տարօրինակս։
ի/իւն,
Ալիօշա։
Անիմ՛աստ քերթուած
մրնԷ այս,
գործր
հրիատսարզ
ուսանողի
մ՛ր որ երբեք ոտա­
նաւոր չէ գրած։
կր կարծես
թէ
Հիմ՛ա
ճիզուիւէներու
.1
պիտի երթամ,
միանալու
Համար
անոնց որոնք իր գործր
սրբազրած
են։ Է՛Հ, Տէր Աստուած,
ինծի
ի՛նչ
փոյթ։
՛
Բեղի րսած եժ՛ արգէն,
տնգաժ՝
ժ՛ր երե­
սուն տարեկան
րլլաժ՛՝
այն ատեն է որ
պիտի փշրեժ՝
բաժակ։։։
Ֆ.
ՏՕԱԹՕՅԵՎՍ-ԲԻ
Թաւ-գւք. 9–
ԿԻՐԱԿՈՍԵԱՆ
՚1
ւհկոսիա
Fonds A.R.A.M