40
ԱՆԱՀԻՏ
ժեժատ,
իրենց
սլիտի արտօնենք կամ՝
սլիտի
արգիլենք
ասլրիլ
իրենց
կիներուն
եւ սի–
րաՀինե
լաւն Հետ, ւլտւտկներ
ունենալ
կաս՛՝
ոչ, եւ ուրախութեաժբ
ւ/՚տիկ
սլիտի
րէւեն
մ՛եզ։ Մեր գատաստանին
սլիտի
ենթ՜արկեն
իրենց
խղ՜ճին
աժ՚ենէն
տաժանելի
գաղտ–
նիքներր,
ժ՚ենք պիտի լուծենք
րոլսր
Հ՛՛՛Ր՜
ցերր ու Հր՜ճուանքով
պիտի ընգուՏւին
ժեր
որոշուժր,
վասն զի այգ կերպով
իրենց
սլի­
տի
իւնւսյուի
ազատօրէն
րնտրե լու
ծանր
Հոգր։
Ու աժենքն
ալ,
ժիլիոնաւոր
արա՜
րածներ,
երջանիկ
պիտի րլլան,
բաց ի Հա­
րիւր Հազարի չավ. Հոգիներէ,
իրենց ւլեկա.
վտրներէն,
րաց ի ժեզժէ,
գաղտնիքին
ա֊
ւանգապաՀներէն։
էրՀ^անիկներր
ժ՝իլիառ­
ներով պիտի
Հաշուուին
ու պիտի
գտնուին
մ՛իայն
Հարիւր
Հազար
ժարտիրոսներ՝
բա­
րիին ու չարին
անիծեալ
՜
ճանաչողութիւնր
ունեցող։
է) աղա զօրէն պիտի ժեռնին,
քաղց­
րօրէն պիտի
շիջանին
՛
Բու անուէավգ,
ու
անգենականին
ԺԷՀ ժաՀ
ժիայն
պիտի
գտնեն։
Բայց
մ՛ենք գաղսաիքր
պիտի
պա–
Հենք,
իրենց
երՀւմնկութեանը
Հաժար,
եր­
կինքին
ժէշ^ յաւիտենական
վարձատրու­
թ՜եան ժր յոյսովր
պիտի
օրօրենք
զիրենք։
Վասն զի եթէ ուրիշ կեանք
ժ՛ր
գոյութ՜իւն
ունենար, ապաՀովապէս
իրենց նժան էակ­
ներու
Հաժար
չպիտի
Րէէ—՚ր*
Մարգարէն
կ՚րսէ
թ՜է կր^ւր*" պիտի
գաս
գարձեա՛լ
յազթելու
Հաժար,
շրՀապատուած
՛
Բու
ընտրեալն
եր էգ,
աժենքն
ալ
Հզօր ու Հր–
ոլարտ. ժենք պիտի ըսենք
թէ այգ
րնտ–
րեալները
ինքզինքնին
ժիայն
փրկած
են,
ժինչգեռ
ժենք փրկած
ենք աժենքր։
Ա՛ր­
սեն թէ պոոնիկր, Հեծած
անասունին
վրայ
ու ձեռքին
ԺԷՀ ունենալով
խորհուրդին բսւ–
(9
ակր,
պիտի անարգուի,
թէ տկարներր
պի­
տի
ընգվզին
նորէն,
պիտի
բզկտեն
անոր
ծիրանին
ու պիտի ժերկացնեն
անոր
((
պիղծ))
ժարժինր։
Ոտքի պիտի
ելլեժ
տ յն
ատեն
ու ՛Բեղի պիտի ցու ցնհժ
ւ/՚իլիասաւսր
եր–
2
յմնի1լներր
որ ժեղքր
չեն ճանչցած*
Ու
ժենք,
որ ժեր վրայ առած
պիտի
բէէանք
անոնց
յանցանքները
իրե՛նց
երՀ^ս/նկութեսւ1ւ
Հաժ՛ար,
պիտի ցցուինք
՛
Բու առՀելգ
ու
պիտի րսենք.
«
Բնաւ
չենք վախնար վ-ենէ.
ե՛ս ալ անտպաւոր
գտնուած
եժ՝, ե՛ս ալ
ապրած
եժ ժարախով
ու արժ՚տտներով. ե՛ս
ալ օրՀնած
եժ ազատութիւնը
զոր շնորՀե–
ցիր ժ՚արգոց, ու կր պատրաստուէի
երեւիլ
րնարեալներունւ,
Հզօրներուն,
ում եւլներուէւ
ժէչ\
«
թիւր
աժբողՀացնելու»
ըղձանքէն
այրելով։
Բայց
ուշքի
եկայ ու չուզեցի ան.
ժիտ գատի ժր ծառայել։
Ու
վերադարձայ
ժ՚իանալու
Հաժ՛ար
անոնց որ ք՛ու
գործդ
սրբագրեցին։
Բաժնուեցայ
ՀպարտներԼն,
ե֊
կայ
խոնարՀներու1ւ
ոլպէս
զի երՀսակա­
ցն եժ
զիրենք։
ինչ որ կ՚րսեժ՛
՚
Բեզի
պիտի
կատարուի, ու պիտի
Հիմնուի
ժ՛եր
կայս,
րութիլնր։
կր կր1լնեժ,
վաղր, իժ՝
ժ ՚ է կ
նշանիս
վրա
յ, պիտի տեսնես թէ այգ
Հլու
Հօտր բոցավառ
ածուխներ
պիտի բերէ
խա–
րոյկին ուր պիտի բարձրանաս՝
այսպէս ժեր
գործր խաՂւգարե լու եկած
րլլալուգ
Հա­
ժար։
Որովհետեւ
եթէ կայ ժ՚էկր որ աժե–
նէն աւելի արժանի
ր լ է ֊ ս յ խարոյկի՝
՚ "
յ գ ալ
Գո՛ւն ես։ Վաղը, ՛Բեղ պիտի այրեժ՛։
Ասացի։))
իվան կանգ առաւ։ իր ճառր
վերացու–
ցած էր զինքր ու կը խօսէր
ժ՚եծ
ոգեւո­
րս ւթեաժբ,
վերջացուցած
ատեն
ժսլտեցաւ։
Ալիօշա
լուռ մ՛տիկ րրած էր,
ծայլաւ–
զ֊ոյն
յոլզուժով
ժ՛ր։ Բազժ՚աթիւ
անգամներ
ուզած
էր
եղբայրր
րնգժիշ^ել,
սակայն
զսպած էր
ինքզինքը։
—
Բայց... անՀեթեթ
բան է,
գոչեց
ան կարժրելով։
՛
Բու քերթուածգ
Յիսուսէ
Հաժ՛ար գովեստ
մ՛ըն է, եւ ո՛չ թէ
պարսաւ
ժր... ինչպէս
որ գուն
կ՛ոպէ իր*
Այգպէս
՛
ՐԷթե
պէւոք է Հասկնալ
ազատութիւնը։
Ա՞մ՛ի է Օրթօտոքս
Եկեղեցիին
րժբռնուժր...։
Հռոմն է, այն ալ ոչ աժբոզՀը,
կաթոլիկու­
թեան
յոռեգոյն
տարրերն են, Հաւատա­
քննիչները,
ճիզուիգներր...։
՛
թու Հաւաաա–
քննիչիգ
պէս
ուրուային
անձնաւորութիւն
գոյութիւն
չունի։
Որոնք են եղեր
ուրիշթ
այգ
ժեղքերր
որոնց
բեռր
իրենց
վրայ
կ՚առնեն։
Որոնք են խորՀոլրգին
այգ
տէ­
րերը որոնք ժարգկութեան
եր^սնկութեանը
Հաժար
յանձնառոլ
կ՚ըլլան
բանադրանքի։
Երբ
տեսնուած
է ատիկա։
կր
ճանչնանք
Fonds A.R.A.M