2 6
ԱՆԱՀԻՏ
կա՚Տ
Մաշթոց։
Առաջին
Հայեցուահով,
Տեհ կալւե.
«
ՅաճախասլաւոուՏ»,
«
ՅաՀ եւ յերկիւղ
Տեսուն
կրր՜
ւոլււս
թ ի լ ն
ունի
որոշել
թէ
Կորիւնի
ալանգա՞հը
թել եւ չթողուլ
ի Տուաւ/ զօր վախճանին»
(
ճառ
ժամանակով
նախեբէց
է թէ Ադաթ.ինը։
Վերը
ցոյց
ԺԹ՝), ո՛չ Ներութեան
Հասակի
ՀաՏար
ըսուահ,
այլ
տուինք
արդէն՝
երկու
յիշատակութեանց
բառա.
բարեպաշտական
ՀրաՀանգ
ա^1ւ ^
ասակի։
քննութեաՏբ
թէ որո"ւ1ւ
կը սլաականի
առա Հհ ու–
Ասոնք եւ դեռ ուրիշ
րառերու
ել
բացատրու­
թիւնը
անշուշտ
Կորիլէփ։
Հայց ո՛չ Տիայն Տեր
թեանց
նՏանութիւններ
ցոյց կուաան
«
Յաճախասլա–
ցոյց
տուան
երեք
օրինակները,
«
յերիւրեալ
կազՏ.
տուՏ»ի
եւ Կորիւնի
«
Վ ա ր ք
Սաշթոցի՝»ին
Տիջէւ ո–
եալն,
ւ՛ սթափել
եւ զարթուցանել»
(
ո՛չ
զոնսւՐթա–
րոշ աղերսշ, որ շատ
բնական
է եթէ
ըԳւդունուի
ցուցանել,
ինչսլէո
սիյալ
ունի
1\
զաթ.
թերհւս օ– Տեր վս րկահը թէ Մաշթոց
է
ք ք ՚ ք Ը
"
Յաճախտպա–
րինակողի
սխալիք
սխոստացեալ
աւետիսն»,
կր
աուՏ)՝>ի,
յա յանի
ըլլալով
ուսուցիչէն
իր ընտանի
ա.
գտնենք
«
ՅաճախասլատուՏ»
գրքին Տէջ, այլ ասոր
շակերտին
գիտակցօրէն
կաՏ անգիտակցօրէն
գա–
Տէջ կր Հանգիսլինք
ա՛յնսլիսի
բացատրութեանց
ել գտփար,
բացատրութիւն,
բաոեր
/
ւ|1ւ.
իւրացնելը
եւ
սլարբերութեանց
որոնց
արձագանգը
կը գտնեն ք Կո–
գորհահելը
իր գրութեանց
Տէջ։
րիւնի Տէջ, եւ առանց
որոնց
անլուհելի
սլիտի
^
ա
յ ց «ՅտճախասլատուՏ»
գիրքշ
կր
սլալ՚ու–
Յևային
Կորիւնի
ինչ ինչ
դձուարին
տեղերը,
ղոր նակէ
"
լ
րիչ
տողեր
որոնք
ղՄաշթոց
կը Տատնա–
օրինակ սա նախադասութիւնը
«
ՈրուՏ
(
ՅովՀանի^
նշեն
բացա յա յտ օրէն։
11՚
չ Տիայն
նՏանութիւններ
դէսլ
լինէր..
բազուՏ
և. ազգի
ազգի փորձութեանց
և
&
էշ բերուահ
կը տեսնենք
Հոն «գսլրոցոի,
եւ Աղիր
կապանաւոր
վշսւաց
ՏենաՏարաիկ՝
երկպատական
դպրոլթեան»ի
ք
/
Հաւլ
է*.),
այլ կը տեսնենք՝
աներկ֊
բռնութեանն
ի Տիզբոն
քաղաքի
վասն
՛
Քրիստոսի
ր ա յ //
աշթոցի
թարգՏանութիլ1ւը
եղող
Դիրք
Ա ռ ա ֊
ՀաՏբերել)),
նախադասութիւնէ
Տը
՚/՚՚
բ
բանասէրներ
կացէն
Լոր իր աւլածին
ձեոնարէլն
եղաւ՝
գրոց ՚//" ՜
անհասկանալի
գա ահ են, Տան աւանդ
սաորագհեալ
տը կատարելագորհելէն
անՏիջասլէս
ետքը)
յայտնի
երկու
բառերը,
եւ անհասկացողութեան
սովորական
վերյիշուՏ
«
Յա ձ սւխասլաա
ա
ւ^՝»|ւ
ճառին
Տէջ
ասլալէնին
ընթանալով՝
«
խանդարեալ»
ՀաՏարահ
«
հՏացոլցանէ
լսողաց
դրան
Հան՜ճարս
յ՝>
որ
«
Գիրք
են, եւ առաշարկահ
ուղղել
«
երկարմատեան»
հնր–
Առակացոի
առաջին
գլխուն
առաշին
ՀաՏարին
Տէջ
կա սլա տ կան»
ևլն., Տինչգեռ
դիւրաւ
կը լուսաբան–
գտնոլահ
բացտտրու
թիւ ՚1։ն է՝ «ճանաչել
ղիՏաս.
ուի «ՅաճախասլատուՏ»ով
(
ճառ Ե.)
«
Զարին խա–
տութիլն
եւ զխրատ,
խ1անսւլ զբանն ասննսւՐՈյ»
բէոլթեանց
որ րստ Հոգւոյ
եւ ՏարԱհոյ է Տարան
ոչ սովորական
բացատրութիւնդ
Շատ
բնական
է
բւլնացեալ»,
ուրեՅՆ
երկպատական բռնութիւնով
այս վերյիշուՏ/Լ
իր թարգՏանահ
առաշին
գրքէն
Կորիւն
կ՚իՏանայ
երկու
կողՏէն
(
սլաաահ՝)
կաճ իր Տաքին
Տէ9
ասլաւորուահ
Տէկ
ասացուահին,
երկւղատիկ
բռնութիւն՝
թէ՛ Հոգւոյ
եւ թէ՛ ՏարՅԼոյ
եթե
ու
ՂՐՂ ե Տեր վարկահը
թէ Ս՛ա շթոց է
«
Ց ա ­
ւ/բայ, ւբւրււ
կրեց
ՅովՀան
ի Տիզբոն,
Դարձեալ
Կո– ճախասլատուՏ»ի
Հեղինակը։
րիւն
կ՚Ր"հ
Մաշթոցի
ՀաՏար
«
ԶՏտաւ
իսկ ահէր,
Թերեւս
առարկուի
թէ
«
ՅաճախասլատուՏ»
շստ
տէրունական
Հասակին,
զօր վախճանին»
զոր կրնայ
Մաշթոցի
գրչէն
ելահ
ըլլալ,
բայց
ոչ իբր
Նորայր
չՀասկնալով՝
կ՛առաջարկէ
տերունական
սկզբնագիր,
այլ թարգՏանոլթիւն
Ս–
Գրիգորի
յ ո ւ –
բտռը
փոխել
ծերունականդ,
առանց
փոյթ
րնելու
նարէն
գրահ
ճառերուն,
քանի
որ Դ-րգ
գարուն
թէ առաջինը
խիստ
գորհահական
է ոսկեդարն ան
առաջին
քառորդին
Տէ9 Ս. Գրիգոր
չէր
կրնար
գրուածներու
Տէջ, իսկ երկրորդը
բնաւ
չտեսնուած,
Հայերէն
գրած
ըլլալ
ճառեր։
Գայց
«
Յա՜ձախասլա–
եւ Տանաւանգ
թէ «հերացահ
ըլլալով
ՏաՀուան
օրը աուՏ»
գրքին
քննութիւնը
աՏենադոյղն
Հետք,
Տիաքը
կը^ բերէր»
գռեՀիկ
տափակութիւնը
չէ որ նշան,
նշՏարանք
ցոյց
չի տար
թաբգՏանութիւն
Կորիւն կ ուղէ
ը՚՚ել,
այլ շ ա ա աւելի
բարձր իՏասա
Լ՝Ա
ա
լու,
ի^՚չաէս
ակնյայտնի
կ՚երեւի
Բիլզանգի
Տր,
այսինքն
տերունական,
որ է ՚ւ՚րիստոսեան
կա–
սլատՏութեան
Տէջ որուն
սկզբնագիրը՝
գէթ աՏենա–
աարելութեան
Հասակին
(
^ասրեն^
Հասած
Րէէալով՝
Տեծ ՏաոաՏբ՝
անշուշտ
յունարէն
էր։
երբեք
Տաքէն չէր թողուր
ՏաՀուան
օրը, ՀաՏեՏաաէ՛
Բաց աստի,
II. Գրիգորի
Հեղինակութիւնը
«
Հասանել
յայր կատարեալ
ի չափ
Հասակի
կա–
չըյչալուն
ուրիշ
զօրեղ
ասլացոյց
կ՚ընծայեն
այն
տար Տան ՛ք՛րիստոսի»
(\ )
եւ Տանաւանդ
ՀաՏեՏաաէ
բազՏաթիւ
տեղերը,
ուր Հեղինակը
կ՚ուղղէ
իր
Fonds A.R.A.M