24
ԱՆԱՀԻՏ
խարՀի
աւետարանՏաՏբ
Հոգեւոր
վերահնութենէև
ետքր
Լորուն
ինքե ալ Տասնակից
էր Մա շիթոցի
ա*.
շա էլերս։ ահ րԱ
ա
լ
ո
վ)
ա՛լ աւելէ
կենակից
օգնական
դարմանիչ
ԱԱ՚՚՚ր
աՏենուն
որ //. Հայրերուն
Հոգեոր
որդիներ կր
տեսնուին։
2
. ((
Աշխ ա րՀ ա հն ի ւն » դորհէ ա կ ան ր որ պատ–
՚
ճա ո ա բա նա կան կապ Տր կր էլն է
1/.
Հարց
"
ո
դ է
դարձողներուն
«
աշխարՀի
հննդեաՏբր»
կաճ
«
վե–
րահնութեան
Հետեւանքով))
իւ) սա ար տալով, Ադաթ,
կր փոխէ
«
աշխարՀահնունդ»
•
գ
ա
Հ^խ
աո
Հր
հնոզ
ահ ականին,
չՀասէլնալո՞վ
«
աշխարՀահնիւն»
թէ
սլարղելու
Տասով, չաչանի չէ, թէպէտ
խրթնութիւն
Տշ չունի,
քանի որ «աշխարՀահին»
բարդութեան
երկրորդ
անղաձր
((
հին)) կր նշանակէ
նաեւ
«
հր–
ն ունդ՛»
է
Հաւասարապէս
ար Տատ
«
հնանել»
րաչին,
ինչպէս
«
քնին»
եւ «քննութիւն»
«
քննել»
րային,
եւա չլէէ ։
3.
Կորիւնի
«
Տերձաւոր՝
կենակից»
՚ / ՚ ՚
^ ՚ ք
՝*
Ռ
ՀոՏանիշ
դորձահելր
որուն
անթիւ
օրինաէլևեր կան
Տեր
Հ ի ն Տաաենադրութեան
ՏէՀլ, Ադաթ* կ
եղհանէ
փոխելով
«
Տերձա։.որ
կենւո(|»|ւ,
րայց կրնաչ
շ ^ ՚ ո ր Հ ո ւ ի լ
թէ ասի գրչագրի
սխալ է, եւ թէ Ագաթ^ի
Հնա–
գոչն
օրինա1լներր
թերեւս
«
կենակից»
ունէին,
եւ
ոչ «կենաց»։
Սակայն
Կորիւնի
«
Հայրենեաց
սեպ–
Հական
որդի
գ տ ե այ
Տերձաւոր
կենաց
վ ա յ ե լ ե ր »
աւելի
քա^ակազՏ
է քան «որդի
գտաներ,
Տերձա­
ւոր կենաց
վայելէր»
նուազ կա սլա կից
ասացուահքր։
4*
Բայց
աՏենէն
զար Տան ալի
չարավախու.
թիւնր
կրահ է Կորիւնի «եւ ղի րսա օրինակի
դրե­
լոցս
առ. ի Տէնչ
Հարքն
ի կատարունն
դարձանիշ,
որ շատ
բանաւոր
պատ՜ճառ
Տոն է
ՎաՀանի
օգ­
նականութեանդ
սլա շտ սլան ո ւ թե ան եւս առաւել
տա՛
բահուելուն։
Աղաթփի
րանաքաղր
կր կտրէ
կ
1
ան–
2%
սաէ աչս վերՀաւորոդ
Նախադասութիւնդ
եւնոր
Հատու
ահի Տր դլուխր կր դնէ բոլորովին
անյարիր
եւ անկասլ
կերպով
սապէս,
«
Ես Ա1Րդ,
քանզի րսա օրինակի
դրելոցս առ ի
ՏԼՀնշ^ ի կաաա
րուՅն
դարձա
ցից, ոչ եթէ ի Հէն
ՀաՏրաւուց
աեդեկացեալ
եւ Տաւոենադրեալ
զայս
կարդեցաօ»,
եւլն»։ Ւ նչ անյարՏար
անկասլ
կար­
կտան՝ «եւ տրւի
որովՀեաեւ
Տեր դրահին
պէս կր
կատարեՏ)).
Լի՛՛նչ կր կատարէք
իր խ" "^ր
ք
րայց
ի՛՛նչ
Հարկ աչն տա են
աւելցնել
«
Տեր
դրահին
սլէս») ոչ
թէ
Հինօրեայ
զրոյցներէ
տեղեկանալով»
ք
ելն%
ՀիՏա
դանք
ուրիշ
աՏենակարեւոր
զուգակշիռ
Հաաուահի
Տր քննութեան,
որՏԷ կախուահ
է Տեր
Հնագոյն
եկեղեցական
գրքին՝
«
ՏաճախապաաուՏ»
կոչուահ
ճառերու
Հաւաքահուին՝
բուն
ՀեդիՆակր
որոշել։
Ծանօթ է արդէն
ազգային
աւանդութիւնը
թէ
Լուսաւորչին՝
11.
Գրիգորի
Կ" պատկանին, եւ
այդ
անունով
ապուահ
են։ Եւ այդ Տեհ
անունին
ազդահ
բովանդակ
պատկառանքով
ղիՏուՏ
եդահ է
այղ
գրքին։
էհսկայն
ՏանրաՏասն
լեղուաբանական
քննութիւն
Տր անդի&ադրելիօրէն
տար
լեր
եզրակա֊
ցութեան
Տլլ կլլ տանի,
այն է՝ թէ \\ աշթոց է Հե­
ղին ա կր աչդ ճա ռերու1ւ
—
֊
ա ն ո ւն Տր ոչ նու^ազ
ձեհ
եւ պատկառելի
աՏԼՀն
Հայոլ
ՀաՏար։
Կորիւն
Ապա
դարձեալ յետ այնպիսի
առաւել
բարձ­
րագոյն
վարդապետութեան
սկսեալ
երանելւոյն
Ս աշ–
թոցի
՜
ճառս
յա՜ճախագոյնս,
ղի
ւ
րապատո։
ու՛,
շնոր–
Հա դիր ս, բազՏադիՏիս
ի զօրութենէ
եւ ի Հիւթ ո յ
դրոց Տար դար է ականաց,
կարգել եւ չ որի հԼլ լի
ա–
Տենայև
՜
ճաշակօք
աւետարանական
Հաւատոյ1ւ
ճրշ~
Տարտութեանք
չորս
բազուՏ
նՏանութիւնս
եւ
օրի­
նակս ի յանցաւորացս
ասաի,
առաւելագոյն
վասն
յարութենական
յ ո ւ ս ո յ ն առ ի Հանդերձեալսն
յ ե ֊
րիւրեալ
կազՏեալ
ք
զի Հեշալլնկալք
եւ
դիւրաՀա–
սոյցք ախ Տարագունիցն
եւ Տարրական
իրօք
զբա–
դելոցն
լինիցին, առ ի սթափել եւ զարթուցանել
եւ
ՀասաաՀիւա
առ ի խո ասացեալ
աւետիսն
քա^տ–
լերել ,
Ադաթ.
Ապա յետ այսպիսի
գորձոյ
սկսեալ
երանելւոյն
Գրիգորի
ճ՞աււս
քացախագոյնս,
դ(ԽւԱ1ՐԱ1պԱ1ՏՈԼԱս,
ա ռ ա կ ս խ ո րիմ ա ց ս ,
դիւրալուրս,
յ ա ո ք ա ր ե ա լ
ի
զօրութենէ
եւ ի Հ ի լ թ ո յ գրոց Տարգարէականաց,
լի
աՏենայն
՜
ճաշակօռ
կարգեալս
եւ
յսւրս"արես1|ս ա.
ւետարանական
Հաւատոցն
՜
ձշ^Տարտութեան։
8
որս
րազուՏ
նՏանութիւնս
եւ օրինակս
յանցաւորաց
գտանել
աստի, առաւել
վասն
յարութիւնական
յ ո ւ ­
սոյն առ ի Հանդերձեալսն
յ ե ր ի ւ ր ե լ ,
ղի
Հեշտըն­
կալ եւ դիւրահասոյցք
տխՏարադունիցն
եւ Տարս*
նական
իրօք
զրաղելոցն
լինիցին
առ ի
սթափել,
գ ո ւ ա ր թ ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
եւ ՀաստաՀիա.
առ
խոստաց–
եալ
աւետիսն
քաջալերել։
Կորիւնի եւ Ագաթ.ի այս երկու
գրեթէ
Հա–
ՏանՏան
Հատուածներէն
Տէկր
անտարակոյս
Տիւսէն
Fonds A.R.A.M