ԱՆԱՀԻՏ
թեւերը
հի՛նաւուրց
աշտարակներուն
բախե­
լով,
ա՛ն դո ւ՛ւ՛ ղի՛ն
մէջ խորասուզուեցաւ,
թրր–
թոաց
ու
անՀհտացալ։
թէեւ
ժամացոյցր
ղադրած
էր
հնչելէ,
օրիորդ
տ՚Օպէլէն,
ա ր մկայ ե ց եւ ուշադիր,
կը
թուէր
տակաւին
ունկնդրել
չեմ
պիտեր
ինչ
ձ լ - յ ն ե ր հեռաւորութեան
մէջ կորսա
ահ ել որ,
իրեն
Համար,
կը շարունակէին
անշուշտ
այդ.
կէո-գի՚շերր.
որովհետեւ
՚
լլխոլ
շատ
թեթեւ
շարժումներով
ան կարծես
կը Հետելէր
թըն,
գիւնի
մը զոր
այլեւս
չէի
լսեր։
Սեր
մտածումները
կը թ ուին
ընկե­
րանալ
մինչեւ
Հեռագոյն
խ ո ր ո ւթ ի ւնն I, ր՛ն
ստուերին,
այ ա ժամերուն
որ կը
փախչին։
Ա՛Հ, մրմնջեց
իր ալքերուն
նշոլլներն
աստղերուն
ճառագայթ
ման խառնելով, պատ­
ճառն
այն է որ
ա յ ս օ ր իւք փււոճուԹէւաէւ
լ|
հ՜լւ–
յ ի ն
Օրս
Ւ
| | Ա 1 Լ ,
ել թէ
այս
ժամը
որ կր
Հնլէ՝
ինծի
Համար
ուրիշ
բան
լէ բայց
եթէ
աղմուկ
մը շղթաներու
որ կը ւիշրին,
այս տեղէն
Հե­
ռո՛ւ տանելով
իմ ազատուած
Հոդիս
ա 11,•ո շ՝ .
գ
Ռլ
միայն
Հեռու
այս
Հանդէսէն,
այլ
դուրս
ալս զգայական
տշխտրՀէն,
ուր
ո լ
այլ
ին
լ
ենք,
մենք
իսկ,
եթէ
ռլ երեւոյթներ
եւ
որմէ
վերջապէս
ընդմիշտ
պիտի
անջատուինք։
Աքս
խօսքերուն,
իմ
առանձնացման
դրացուհիս
գիտեցի՝
տեսակ
//
ր
մտատանջ
սեւեռումով։
—
Արդարեւ, պատառխանեցի,
ձեզ
մտիկ
ընելով՝
կը վերգտնեմ
Հոգին
երբեԱեի
ման­
կս ւՀ լոյն։
Բայց
ինլ որ ղիս քիէ
մը կը
շուա­
րեցնէ,
այդ
բնածին
եւ
ա՛յնքան
խորունկ
բաղձանքն
է անջատման,
որ ձեր մէջ կենդա­
նի է մնացած՝
մինլղեռ
ձեր
երիտասարդու­
թեան
լիալիր
ւիթթումը
եւ
ձեր
գեղեցկու­
թեան
խոր Հրղաւոր
Հրապոյրք
ձեզի
իրա­
ւունքներ
կուս՛ան
աշխարհի։։
բոլոր
ու րա–
խութիլններր
ճանլնալու։
0՛
Հ, ըսաւ,
ձայնով
մը որ ինծի
թուե–
ցաւ
ինչպէս
մրմունջն
անտառի
մր խորը պահ­
ուըտած
մենաւոր
աղբիւր/՛
մը, ո րն
է
աշ–
խարՀային
ա/ն
ուրախութիւնը
որ
չսպառի
Հետեւաբար
ինքն
իսկ
ին.րզինքը
Հեղձա­
մահ
լընէ
-
իլ։ յագեցմանը
մէջ–.
Կեանքի
բարիքն
ուրանա՞լ
է՝ անոր
նողկանքն
զգալ
լո լ զ ե լ ը ։ –
Ի՞նլ
են Հաճո,քներ
որ երբեք
լեն
իրականանար,
եթէ
։,
լ իսկական
խղճի
խա/–
թով
մը խառնուած... Եւ
ի՛՛նլ
աւելի
մեծ
եր^
ջան կութ
իւն
քան
կեւսնքդ
ապրիլ
ուժեղ,
մա­
քուր,
անյուսախաբ
Հոգիով
մը,
եւ
ամէն
մահացու
տռփանքներու
/
ա րձա կումն երէն
զերծ
պահք լով
ինքզինքդ
որպէսդի
քու
իտէալէդ
վար
լի,նառ։
՛
հիւրին
է
ինքզինքն
ուժեղ
Հա մա­
րիէ
Ր՚՚Ր՚Ր
կռիւներու
վարձէն
խուսափելով։
Ես
ուրիշ
ո լ ի ն լ
եմ եթէ
ռլ
մարդկա­
յին արարած
մը, մար ՛էին ո վ ու ա կա ր ութ
ի ՛ն՛ -
ներով
շինուած
,
որ կը
մե ղ ան
լ Է, միշտ,
ինլ
ալ ընէ,
ի ն լ ո
Ր
լ
ուզեմ
ուրիշ պայքարներ
բաք
ի
անոնցմէ
ուրկից
վռս՚աՀ
ես
,
ա ղթ ա
կան
ելլելուռ։
Այն ատեն,
Հարցուցի
էնոր
գորովա­
գին
զարմանքով
մը, խնչպէս
կ՝ըլլայ
որ
Ա
՛
յս
իրիկուն
Հոռ էք
եկեր։
Անբացատրելի
ժպիտ
մ՛ը,
աշխարհային
արՀա մար հանքով
ու
սրբազան
,
ա։իշտակու–
թեամբ
շինուած,
լուսաւորեց
գալկութիւնն
էնոր
գիմագծերուն.
Պարտաւորուեցայ
Հլո ւթ ե ամբ
Համա­
կերպիլ
Ւառմելեանց
կարգին
Հին
սովորու­
թեան
որ Խալին
խ ոն ար
Հ նշ ան ա ծ ո ւՀ ին ե՜ր ո լն
1
չր Հրամ՛այէ
իրենք
ուխտն
ա ր տ ա ս ան ե լէ
ա ֊
ոա
Հ աշխաբՀի
ւի որ ձութ
ի ւնն երր
դի //՛ա որ ա֊
ւել։
Այս իրիկուն
Հոս եմ՝
Հնազանդելու
Հա­
մար։
Այդ Ր
ո
ա
էէն
իսկ՝
պ արա
Հան գէս էն
ներ–
գա
շն ա կ նուագներու
ձա քներ
մեղի
Հ ասան
ք
\
ա–
ւ֊ելի
որոշ։
Սա
լռնին
մէկ վիժակը
բացեր
էին
ֆ
եւ ընդնշմաբեցինք
ժպտուն
կիներու
շողշո­
ղում
մը
ք
վալսերուն
մէՀ^,
լ ոյսերուն
տակ։
Նայուածքս
յառելով
էնոր
վրայ
որուն
խստամ­
բեր
մտածումը
կբ
"՛
իր
էր այս
թ՛՛լոր
տեսիլ­
ներուն
ք
պատասխանեցի
էնոր՝
լուդ մունք
ով
մր որ ձայնս
քիչ
մ՛բ կր
դողացնէր.
-
Արդարեւ,
օբիո ր՛ի
մ՛արդ
ւսոլալէա
արտմահ
կր
ղղայ
ինքզինքը՝
ձեր Հլւաժ ար
ման
դմնղակութեանր
Հանդէպ։
ՒնՀո ւ
այս
ա–
ճապար ան քլ։ զո Հա բեր ո ւթե
ան։
Նոյն
ի՛սկ
եթէ
կեանքը
ուրախութիւններէ
զուրկ
երեւայ
դ
այն
ուրախութ
իւններր
զոր այլոց
կրնանք
պար֊
դե ւել
մ/։ իմ է ան որ արժէք
մը չե՛ն
տ ար *
Գե–
՚1
ե
Ա
իկ
է չվախնալ
դառնութիւնն
եր է
դ
թ
ոյլա֊
տոլ
բլլալ
պատրանքներուն
ք
յանձն
առնել
Fonds A.R.A.M