Ա Ն Ա Հ Ի Տ
31
—
էլա՛, ելա՛, ելա՚րե...
Պէւ".քՀ է ըսեմ՝ որ աա կա
ւ վարժուեցա
յ
ա յ գ ցաւակոծ
ձայնին,
ան ւչիււ չէր նե­
ղացներ
բնաւ,
վարժսւած
էր, րայւյ
ա՛հ աւ–
վոլաւ կան չէր իէւձ
Հաւք ՛ար
բնաւ,
ւք՚իշա
ւււ
մ՚իշա և աւելի
իււավիչ,
աղե՜ գալ ար,
ւսՀա–
լււր էր, բայց
կր կրկնեմ"
ա յ լ եւս չէր նև–
ւ/աւ/1ւհր
ղիս։ ԸնգՀւսկասակն,
կլհււոմ՝
ըսել,
որ Հեաաքրքրւււթ
իւ1ւս կր շարժէր
ՀեաղՀե–
աէ դաս։
աւելի։
Ով էր Ա՛յգ
կինը,
ինչու
կր
կոծէր,
՛
լ՛՛ ՛Լ հււ
Կ՚՚ձէր՛
Առտուն
կ՚տրթնւյ1ւէր
ի^ւձ
"՛
յ՛է
յ
ա < ս
~
կերգր,
կսհւչերգր,
1/
սրե կի՛՛՛ւ որն ի լւուէւ
աիւ–
տ ա գի՛ւ ւ երաժշաութ
իւքւաէ
ւ/՚ը կր սլա լաւ րէ ր
լսելիքս
ւււ միւսքս եւ գիշերը,
երլւ
յողքէւած
կր մ՚ստէի
Հււագիսաի
ծոցը,
սՈւ
կ՝օրօրէր
ղիս իր ցաւաաանՀ
լւայւյ
միօրինակ
մ՚լւմ՚րէւ–
9
ւււսսերսվ։
Օր
ւ/՚ը,
ւ/՚եր
սւբարթ
մ՚սաիՊւ
սսքեգու–
ի՚Լ՚ս
իՀւսծ
ասւհնս,
վերի
յարկի
վարձակալը
Հանգիպեցտւ
իՊւձ ու, թ է ե իրարու
ա՚եիւ ա–
նօթ.՜, րարեւեց
ղիս քաղաքավալաւի/1,
ա՛հ
Համ՛ար,
իՊւչսլԷււ
վայել
է։
Ձ կ ր ց ս ՚ յ
գիւ/՚անալ
և
Հարցւււցի.
Ներեցէ՚ք,
ոլարււ1ւ,
կր Հա ձ ի ք
իքւձ
բացատրել
թ է ի Գւչ ձայ*1ւ է
այս։
Արգարե,
նոյն
սլաՀա՚1ւ,
ձայ1ւր
լ տ–
I աղ ի՚1ւ կը ի) աւալ
էր։
ք-տյց,
ւղւսլտն,
չէ ք գիտեր,
սլա–
II ս ս 11իւ ւ ս՝հ I, ւ/. ւՐեհ՜ գժբտիւաա
թ՜իւնւ
է։ Հէք
կին
մ՚ըն է այն որ վեց աս սուտ՛ն
մ՝ԷՀ \որս
ղաւակ
կսրս1ււյա ցած է, և ի՛նչ
լեււսհ՚ւ
սլէս
զաւակներ,
աղուոր, պաաա ական,
ուսեալ,
լաւ
գործի
աէր։
Գրեթէ
յիմ՛արացած
է.
գիշեր
ցերեկ
կր կոտ չէ
գտցտլէւերը,
աս
գարձ
մ՝ե1լ1ւսւլ1ւերր,
սւէւՀեսւտցտՆները։
Չ ՛ /
Հ ա ւ ա տ ա ր
կտր&էք
որ անոնք
մ՛եռած
են և
կր
էլսհւչէ,
կր ս սլա սէ որ գաքւ։
Ա՝ես՚1ւււղներր
լայ1ւ
ապրուստ
մ՛ը ձ գ ա ծ
ե՚1ւ իրեն.
՚ ՚
ւ զ Հ ի կ
մ՝ր1ւ ալ անի,
ամ՚ենէն
տարէցը
իր
զաւակի
ներսւ1ւ,
որ սրբել արի է ու ւսնղաւա1լ,և
ղին–
քր կր իւնամ՚է։
Գրեի/ է չ ի ճոՈւչՀւար
ղտյն,
ի ն տսւ որ ի/1 յիշալաի/իւն^ւ
ա
ճանտչոզու–
թիւ1ւր
կորոնցա
ցածի
պ է ս է– իր
մ՛իտքը
մ՛իւս
յքւ
մ՛էկ
լւհւես
ունի.
իր կորւք1ւցւււ ց ա ծ
տղաքը
ղսր կր կանչէ
ու կը կսքէւչէ
տխո՚ւ–
վսվսով,
ոք1ւմ՝իւիի1 ար։ Նտտ
չա՛նցած
պիտի
աեւքււէ
ղանոնք
սակայն,
քանի
որ
Հանգեր֊
ձեալ
աշիւարՀ
մ՛ր կայ, և քանի
որ
սւյսոլէ–
սսվ ինք ալ շ ա տ
ոլիսւի
չկրնայ
ասլրիլ։
կր
կանչէ,
կը կանչէ
մ՛ինչեւ
որ ինք ալ երթ ու
յ
ւս1անղ
մ՚օա։
Աւա՛ղ,
ոլարոն,
կեանքը
շ ա տ
գ ա ռ ն է
երբեմն։
Ս՚իևնսյն
ատեն,
սլաաին
ետեւէն,
ձայնը
կր խորգար
պաղատագին.
էլա՛, ե յ ա ՚ , է լ ա յ>ե՛.;.
Օր
մ՛ր, իրօք,
չար չարակսծ
ձայնը
գ ա գ ր ե ց տ ւ
Հա
ուս
չալ ից կանչել
է ։
Գմրաիւա
մ՛այրը
մ՛եռեր
էր։
•
Բ ա ո ո ր գ
ժամ՚ր
անցաւ
,
և ալր֊ի
կուէւչը
չէր
վերսկսէր։
Բան մ՛ր կր
ււլակսէր։
Ա՚թնսլսրսւր
կարծես
գատաչւկացերէր։
Ա՝ այրւււկսւԴւ
վիշւոի
գ ա ման ու ատս
ու­
նելի
ա յ գ երաժշաու
թ եան ղիս
շբՀսւպատԱղ
ու
ճն շալ
կոՀակներր
երր
յանկարծ
չքա­
ցան
վերՀին
Հսնգիւ1ւներւււ
մ՚ԷՀ,
ականՀ–
քւելա ու մ՛իւսքս
րէւգարմ՝՛ուղ
ած,
ին Տոլէս
ա–
նա1ի1ւկալ
Հարուածի
մ՛ր տակ,
լռութ՜եան
ւղարասւա
թ ե անր
մ՚ԷՀ
ուժով
իւժժացին։
ժ բ ն ե վ
ՅՈՎՀԱՆՆԷԱ
՛
ԱՍՊԵՏ
Fonds A.R.A.M