m
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Այս ցաւագի՛ն օրերուն, t^i. ^Լ
ա
1
ա
* ֊ ե լի վեՀ և պաշտելի քան նուի՛
րակսոն յիշատակր ամէն անոնց որոնք իրենց կենդանութեան
մէկ մէկ Հա Հեր
եղան ազատութեան կած՜անը լուսաւորող,
որոնք ազատութիւնը
երւսզեցին
ու ամեՀի ՀրդեՀներու բոցերուն մէֆ լափլիզուեցան
անտրտունջ, միշտ յաղ
թանակի վսեմ Հաւատքով
առլի, ինչ որ պէտք է անգին աւանդ մր Ձե
սերունդին Համար
1
իբր փորձաքար ապագայի։ Անոնք մեր յոյսերու մտատի
պարը կոթո դեցին և ոըովՀետեւ անմեռ է յոյսը» պէ
ա
ք է անմեռ Տեալ և իրեն
յիշատակր։
Տիգրան Ջէօկիւրեան
մէ1լնէր ալն Հայրենասէր սրտոտ ռաՀվի ր ան եր էն
որ Համակ եռանղ$ու> կորով կտրած,
Բիւզանդիոնի ափերուն վրայ
Հեռաւո
Հայրենիքի կաթոգին
շունչը կը պտտցնէին յաղթական։ Վևալ՝ Ջէօկիւրեանի
թողած գրականութիւնր և Հաս ցուցած սաները որոնք այսօր իր յիշատակին
կր մերձենան իբրեւ պաշտելի սրբութեան
մր։
Ալդ յիշատակի վերա պրուսն էր որ պիտի ցանկայի
ոգեկոչել այս
գեբանական
ժամուն երբ մեր սիրասուն
Հայրենիքր, - իրեն Համար ապրող,
տառապող և. զոՀուոցլ զաւակներու, նուիրական աճիւններէն
աստուածային
փիւնիկի մը պէս յառնելէ վեր £, մառախուղի
մէ9
է պա տան քուած ե որ ս
կայն պիտի ապրի
յաւէտ։
Մարսէյ լ 1 0 Յոհեվ . 1921
fr»
եԴ-հՇ
ԲԱ՛ՀԵ՛ԼՆԵՐԸ ••
-
m
ւ
•
Պարտէզին
մէֆ_ ուր ծառերը
կերերան
Անգամա լոյծ շարժուններով
անտարբեր,
Բաղեղները կր վէտվէտին,
բարձրանան
Հսկայ ծառին րէրտ ոստերէն ալ շատ վեր։
Կը կառչին պիրկէ բաղեղները
այղ դալար
Ս՛երկ ոստերու դողդոոաոող,
ազազուն
Եւ կարծես թէ ժպիտներով
ան Հա մար
Կուզեն
ւյրուել
մենութիւնը
ծ առերուն։
Երբ սլա րտ էգը կա մալն ան այ
ձիւնին տակ,
Աւիշները ծառերուն երբ կը սառին,
/՛աղեղներէն
դուրս կը ծորի ձեւք մը տաք.
Որ կը մեղմէ Հովին
շունչը g աւադին։
Կը մագլոին անդադար վեր
ծառերէն
Բաղեղները տերեւներով
սնդուսէ
Անոնք վիշտը սա ծառերուն կը մեղմեն
Ջմեռին մէ £ ուր Հին երդ մը մարեր է։
կ. Պօլիս 190 6 փետր .
Տ
– 2Ւ0ԿհհՐեԱ Ն
