—
: .
Ա Լ Պ Օ Ւ Լ 1 1 Ի
. . .
Ո՚Հ
>
խե՛ղճ ծընողք, ըսէ՛ք, արդեօք ձեր աչքեր
Ո՞ր ամպիկէն, եւ կամ երկրի ո՞ր խորշէն
Ջերին րոկո՚աըն
ճըռզածին են յառեր՝
Զոր անօթի թափառումներ
կը մաշեն։
է՞ր դու եզերքն Հեղեղատի
մ՚արիւնի
Տընկեցիր քու թոյլ եղեգնիկըդ վախկոտ.
՛
հու, ո՛վ մըշակ, ո՛վ դու մըշակ
եղեռնի,
Գոլ, ո՛վ մայրիկ յիշատակի
մը աղօտ
. • .
• . •
Ո՛վ մարդեր, դուք որ ինձ գութով կը նայիք,
Մի՛ տաք
ինձի ձերին պատառը՝
զոր է
Թըրած օտար աշխատութեան
մր քըրտինք,
Եթէ
նոյն իսկ զանի սէրն ալ խըմորէ։
Մի՛ տաք, մի՛ տաք ինծի ձեր ծածքը
ջերմին՝
Ուր եւ սակայն
րընիկ ոգին չի շընչեր.
Մի՛ տաք ինծի մախրերը ձեր կըրակին,
Կամ Հանդրըւան
մը ոտքերուս
կարեվէր։
Մի՛ կըտրատէք
ձեր խնդութիւնն
ինձ Համար.
Թողէ՛ք որ իր մացառուտին
մէջ խեղդի
Կեանքիս ծաղիկը վայրաՀակ, դալկաՀար.
Հոգ չէ թ՛ըլլամ թօշնած, լալկան, կամ
նօթի։
Այլ —սա բոլոր դաշտերուն
մէջ խանձոտած՝
Ուր շուշանին ցամքած է սերմն իսկ վերջին,
Սա վերիվար բրլուրներուն
սըգազգեաց՝
Ուր սոսկ եղիճը ու բաղըրջո՛ւկը
կ՚աճին,
Արաքսի սա սեւ փրփուրներն
արցունքոտ՝
Ուր անընդՀատ կը ծըփան ցուրտ
դիակներ,
Ե Լ յօշոտուած
քըղամիղի
մաՀաՀոտ
Պատռրւածքները
խութերու
են կառչեր.
Սա լեռներուն
արիւն Հագած, վարդագոյն,
Կամ բերնին քով քարայրներու՝ որք եղան
Մ արդ գիշատող
անգըղ-մարղու
մը սեւ բոյն,
Ե Լ թաքըստոց
Հափափումի
մը դաժան.
Փըլուզին մէջ Հիւղակներու,
տուներու՝
Ուր տեղ թաղուած
գանկեր երկա՛ր կը նընջեն,
Եւ կը մաշին կուրծքեր, թեւեր
աՀարկու,
Ուր կ՚իջնայ սոսկ լուսնին
արցունքն
ոլղխօրէն.
Վերջապէս սեւ ու սուգ ամէն այն տեղիք
Ուր վաճղայի
մ՚կը տեսնըւի
երթեւեկ,
Ո՛վ մարդեր, դուք որ ինձ գութով կը նայիք,
Մօրըս միայն գերեզմա՛նն
ինձ ցոյց տըւէք
. . .
27
Սէւղտ. 1903 (Անտիպ)
ԳԱՆԻԷԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆ
Fonds A.R.A.M